Ga naar hoofdinhoud

Jezus staat op de grens van een nieuwe wereld, en de geboorte van die nieuwe wereld betekent tegelijk een sterven van de oude wereld. Maar het vreemde is dat we niet zomaar die oude wereld zien sterven, daarvoor in de plaats sterft Christus Zelf. Zijn sterven bergt een mysterie in zich dat ons steeds opnieuw aan het denken zet.

Eucharistieviering in het weekeinde van 24 en 25 maart 2012, om 17.00 en 19.00 uur, in de kerken De Goede Herder en de Willibrordus te Wassenaar, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: B2012QDR05B

Lezingen

E.L.: Jeremia 31,31-34
Ps.: 51 (50), 3-4, 12-13, 14-15
T.L.: Hebreeën 5,7-9
V.E.: Joh. 12, 26
Ev.: Johannes 12,20-33

Homilie

Eerste lezing: “Er komt een tijd dat Ik met Israël een nieuw verbond sluit.” Tweede lezing: “Hoewel Hij Gods Zoon was heeft Hij in de school van het lijden gehoorzaamheid geleerd”. Evangelie: “Als de graankorrel niet in de aarde valt blijft hij alleen; maar als hij sterft brengt hij veel vrucht voort.”

Is er iets belangrijkers dan verbondenheid? Alles in ons bestaan heeft met verbondenheid te maken. Zelfs atomen, elektronen en chemie hebben met verbondenheid te maken. Heel de ontwikkeling van het internet heeft met verbondenheid te maken. En meer dan dat, de liefde van man en vrouw, de band van de gezinnen en families, maar ook steden en landen en de Kerk, er zou niets zijn zonder verbondenheid. Dan is het ook logisch dat verbondenheid iets is dat altijd bedreigd is. Verbondenheid is kwetsbaar, de relatie kan overbelast raken, kan scheuren, breken. Landen, volkeren, kerken, families, gezinnen, huwelijken, alles loopt gevaar.

Jezus staat op de grens van een nieuwe wereld, en de geboorte van die nieuwe wereld betekent tegelijk een sterven van de oude wereld. Maar het vreemde is dat we niet zomaar die oude wereld zien sterven, daarvoor in de plaats sterft Christus Zelf. Zijn sterven bergt een mysterie in zich dat ons steeds opnieuw aan het denken zet.

Jezus heeft ons een Nieuw Verbond nagelaten. De kracht van het Oude Verbond was de Wet. De verbondenheid met God en elkaar was door de Wet van Mozes geregeld. Wie die Wet overtrad kon het volgens diezelfde Wet weer herstellen, of, als de breuk definitief was, uit het volk en uit de relatie met God gestoten worden.

Jezus geeft ons een Nieuw Verbond, met een Nieuw Gebod dat zich eveneens richt op verbondenheid met God en de Naaste, maar de kracht van die verbondenheid is iets dat de Wet overstijgt. De kracht van het Nieuwe verbond is een nieuwe liefde. De Wet wordt een ondergrens, een minimum, omdat de Wet niet voldoende is, overstijgt Jezus de wet door een Goddelijke Liefde.

“Er komt een tijd dat Ik met Israël een Nieuw Verbond sluit”. Ruim 600 jaar voor Christus, heeft Jeremia dit woord namens God gesproken. Jezus heeft deze woorden van Jeremia, deze belofte van God, tot vervulling gebracht. In Brood en Wijn laat Hij een teken na van het Nieuwe Verbond in zijn Lichaam en Bloed. Maar om zover te komen heeft Jezus eerst de weg van de gehoorzaamheid moeten leren gaan. Dat hoorden we in de tweede lezing. Hoewel Hij Gods Zoon was heeft Hij in de school van het lijden gehoorzaamheid geleerd. Om het Oude Verbond met de Oude Wet af te kunnen schaffen, moest Hij eerst alles vervullen, en zo de beperkingen van de Oude Wet doorbreken, om daarna een Nieuw Verbond te kunnen sluiten dat niet meer op de Wet was gebaseerd, maar op dat waar elke wet en elk Verbond op moet steunen: de waarachtige liefde, de liefde waarbij een mens zijn leven geeft voor de ander.

Dat is het wat Jezus ons in het Evangelie voorhoudt. Als de graankorrel niet in de aarde valt blijft hij alleen; maar als hij sterft brengt hij veel vrucht voort. Dat woord is eerst van toepassing op Hem Zelf. Hij zal sterven als die graankorrel. Maar dit woord is ook voor ons bestemd. De liefde van het Nieuwe Verbond is een liefde waarmee je jezelf en je eigenbelang overstijgt. Door die liefde worden we zelf andere mensen. Daarover zegt Jezus: “Wie zijn leven bemint, verliest het; maar wie zijn leven in deze wereld haat, zal het ten eeuwigen leven bewaren.”

In de veertigdagentijd stelt de Kerk ons deze lezingen voor ogen. Op weg naar Goede Vrijdag worden we uitgenodigd om onze liefde, de maat van onze liefde en de kwaliteit van onze liefde te onderzoeken. En als we tot de conclusie komen dat daar toch het een en ander aan ontbreekt, worden we meteen uitgenodigd om niet in een houding te vervallen waarin we berusten in onze zwakheid (acceptatie dat wel maar geen berusting), maar kracht zoeken bij hem die de weg ten einde toe is gegaan.

Echte verbondenheid vraagt echte liefde. Zo alleen kan Gods Koninkrijk werkelijkheid worden, in het klein, in huwelijken, gezinnen, parochies en dorpen, maar ook in het groot, in landen en volken en in de Kerk.

Hier in de Eucharistie hebben wij een bron, voedsel voor de ziel, om onze menselijke liefde om te vormen naar die goddelijke liefde van Christus. Hier vieren we zijn Nieuwe Verbond en vragen dat God door zijn Geest die Nieuwe Wet in ons hart schrijft. Hier gaan wij op de knieën, omdat we beseffen en ervaren dat onze kleine menselijke liefde, hoe we ook ons best doen, niet voldoende is. We hebben Hem nodig, zijn vergevende liefde, zijn voltooiende liefde, zijn overtreffende liefde.

Op Goede Vrijdag willen we Hem volgen en zijn kruisweg meebeleven. Op Pasen willen we zijn verrijzenis meevieren en meebeleven, opdat ook wij verrijzen en in ons hart Gods liefde door de dood heen breekt. Amen.

Voorbede

Intenties

Bidden wij tot God die met ons verbonden wil zijn.

Bidden wij voor de Kerk, dat alle gelovigen leven vanuit de liefde van het Nieuwe Verbond. Dat Gods liefde alle scheuringen en scheidingen mag overwinnen en de Kerk mag heiligen en genezen. Laat ons bidden.

Bidden we voor onze wereld. Dat meer en meer mensen zich inzetten om de verbondenheid tussen mensen en volkeren wederzijds te verdiepen en te bevorderen. Laat ons bidden.

Bidden wij voor onze parochie H. Augustinus. Bidden we dat de liefde tussen mensen mag groeien, dat er waardering is en echt geloof. Dat we daarvan mogen getuigen aan allen met wie we door het leven gaan. Laat ons bidden.

Bidden we voor alle mensen in deze wereld die lijden, door vervolgingen, door honger, oorlog of ander geweld. Vragen we in deze veertigdagentijd om een grotere solidariteit. Dat wij allen deze tijd benutten om te groeien in geloof, hoop en liefde. Laat ons bidden.

Back To Top