Ga naar hoofdinhoud

In ons geloof is een zekere dringendheid geboden die niet zomaar gehaastheid is.

Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Willibrordus (Wassenaar) en de H. Laurentius (Voorschoten), weekeinde van 24 en 25 januari 2015, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Eucharistieviering beluisteren vanuit de H. Laurentius te Voorschoten (MP3)

Preek beluisteren vanuit de H. Laurentius te Voorschoten (MP3)

Preek: B2015DHJ03BAUFX

Lezingen

E.L: Jona 3,1-5.10
Ps.: 25 (24),4bc-5ab, 7-7bc, 8-9
T.L: Korintiërs 7,29-31
All: Marcus 1,15
EV: Marcus 1,14-20

Homilie

Onlangs kwam het woord ‘onthaasting’ weer eens ter sprake. We weten, haastige spoed is zelden goed. Soms is spoed geboden, maar teveel haast en zeker constante haast is funest. Het houd ons weg van ontmoeting, van bezinning, van luisteren en van kwaliteit in ons werk en ons leven.

Toch horen we vandaag in de lezing iets dat op haast lijkt. Jona zegt: “Nog veertig dagen en Ninivé zal vergaan”. Ze hebben dus geen tijd te verliezen. Jezus zegt: “Kom, volg Mij. En onmiddellijk volgden ze Hem”. Daar kwam niemand en niets meer tussen. Paulus zegt in zijn brief aan de Korinthiërs: “De tijd is kort geworden. Laten daarom zij die een vrouw hebben zijn als hadden zij ze niet; zij die wenen als weenden zij niet; zij die zich verheugden; want de wereld die wij zien gaat voorbij”.

Er is een verschil tussen haastig dingen doen of onmiddellijk reageren. Je kunt direct reageren en dat toch in alle rust en zekerheid doen. Je kunt haastig reageren en juist het belangrijkste uit het oog verliezen. Bij dat alles is het luisteren fundamenteel. Wie luistert, hoort meer. Dat vraagt een houding van openheid voor de boodschap van de ander. Zowel van God als van de naaste.

De lezingen van vandaag helpen ons bewust te worden dat Gods roep door alle tijden heen gaat. Jona hoorde het Woord des Heren dat tot hem werd gericht. De leerlingen hoorden de stem van Jezus die zei: “Kom volg Mij, Ik zal u vissers van mensen maken”. De Christenen van Korinthe lazen de brief van Paulus en hoorden zijn woord: “De tijd is kort”.

In ons geloof is een zekere dringendheid geboden die niet zomaar gehaastheid is. Ooit volgde ik een cursus time-management; hoe gebruik je de tijd optimaal? Daarin werd gewezen op het verschil tussen belangrijk en urgent. Wanneer je veel beslissingen moet nemen en allerlei zaken dringen zich op, is het handig om te zien of iets urgent is, heel urgent, of iets belangrijk is of heel belangrijk. Of dat iets misschien wel beide tegelijk is.

Het Woord van God, de roep van Jezus, het profetenwoord van Paulus, zijn steeds beide; ze zijn heel belangrijk en heel urgent. God gaat steeds voor op onze woorden en gedachten en keuzen. Jezus’ oproep om Hem te volgen overstijgt al onze dagelijkse bezigheden. Het Woord van de Kerk brengt ons dit alles in herinnering en houdt ons bij de les.

Het kan geen kwaad eens een prioriteitenlijstje van onze dagelijkse, wekelijkse en jaarlijkse activiteiten en gebeurtenissen te maken en ze vervolgens een cijfer geven. Hoe belangrijk is mijn werk en hoe belangrijk is de Kerk? Hoe belangrijk is de wereld en hoe belangrijk is God. Hoe belangrijk is mijn spreken en hoe belangrijk is mijn luisteren? Hoe belangrijk is de televisie en hoe belangrijk is het gesprek tussen man en vrouw? Hoe belangrijk is tijd voor hobby’s en hoe belangrijk is tijd voor de kinderen? Hoe belangrijk is het om tijd voor jezelf te hebben en je eigen ding te kunnen doen en hoe belangrijk is tijd voor de naaste?

De komende maand zal weer een vragenlijst beantwoord moeten worden voor de tweede helft van de bisschoppensynode over het gezin, de familiesynode. Die wordt in oktober dit jaar gehouden. We zullen zien hoe we dat in de parochie kunnen realiseren. Het zal gaan over de problemen die gezinnen in onze tijd hebben. Eén van die problemen is dat onze cultuur ons een prioriteitenlijst opdringt die niet gezond is. De wereld met de commercie, het amusement, schreeuwt om aandacht. We krijgen steeds te horen dat alles om mijzelf draait en dat ik alleen gelukkig wordt als ik nog meer kan kopen, en dat meteen ook krijg, ongeacht de schulden.

Dit werkt door in de gezinnen, op het werk, op school, in de klas, tussen de kinderen. Het werkt zelfs door in de Kerk, die gemeenschap die Jezus wil toebehoren en wil meebouwen aan het Rijk Gods.

De kloof tussen wat de Kerk, wat het Evangelie, wat ons geloof leert dat wat de wereld ons als belangrijk voortovert, de kloof tussen een zeker natuurlijk menszijn en de kunstmatige zelfgeschapen wereld waarin we leven, wordt steeds groter. Je kunt Egypte niet verlaten en op weg gaan naar Gods Koninkrijk, zonder de vleespotten van Egypte achter je te laten. Een nieuwe tijd vraagt nieuwe stappen, vraagt nieuwe moed en durf. Met Jezus meegaan betekent de oude wereld loslaten en Hem in alles volgen. Dat hoeft niet haastig te gebeuren, in de zin van slordig en zonder aandacht, maar wel meteen, hier en nu, zoals de apostelen meteen de boot achter zich lieten en hem volgden.

Sommige wetenschappers zeggen het twee voor twaalf. Dat is net zoiets als de oproep van Jona, nog veertig dagen. De oproep van Jezus is niet die van een dreiging met het einde van de wereld, maar een uitnodiging om met hem mee te gaan. Wij zijn hier samen als gedoopten. Ooit hebben waarschijnlijk onze ouders ja gezegd op dat verbond met God, ja op de uitnodiging om Kind van God te zijn, ja op de navolging van Christus. Ze deden dat namens ons. Wij worden uitgenodigd hier en nu om zelf antwoord te geven, zelf de keuze te maken en ja te zeggen op zijn uitnodiging. Het is belangrijk en urgent, het overstijgt het belang van heel deze door mensen gemaakte wereld, omdat het een keuze is voor Gods Koninkrijk dat al ons werken en doen overstijgt. Met Hem op weg gaan, Gods Koninkrijk is nabij. Amen.

Voorbede

Bidden wij tot God onze hemelse Vader.

Wij bidden voor alle gelovigen, dat zij vrij mogen worden om de goede keuzes te kunnen maken, dat zij het belang van Gods koninkrijk boven dat van deze wereld durven te stellen en het belang van de naaste boven het eigenbelang. (Laat ons [zingend] bidden.)

Wij bidden voor onze samenleving, om meer rust en bezinning, om een andere economie, niet een economie van de hebberigheid en zucht naar bezit, maar een die de duurzaamheid en de kwaliteit van de samenleving bevordert. (Laat ons bidden.)

Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, om een grotere saamhorigheid. Dat we weten te kiezen voor de gemeenschap, meer dan de eigen kleine kring, voor tijd voor elkaar meer dan tijd voor jezelf, voor tijd voor God, meer dan tijd voor de wereld. (Laat ons bidden.)

Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, om een luisterend oor naar Gods roepstem, voor roepingen tot priesterschap en diaconaat, tot huwelijk en kerkelijk werk en dienstwerk in de samenleving. (Laat ons bidden.)

Intenties

Back To Top