Ga naar hoofdinhoud

Wat God doet door zijn Zoon mens te laten worden is het herstel van de hele schepping door de kroon op de schepping te genezen en daarmee begint God in het gezin. Met de geboorte van Christus wordt het gezin een weg tot genezing voor man, vrouw en kind. Zo maakt Hij het gezin tot leerschool, tot huiskerk.

Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van de H. Willibrord (Oegstgeest), De Moeder Gods (Voorschoten) en de H. Laurentius (Voorschoten), weekeinde van 27 en 28 december 2014, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Eucharistieviering beluisteren op het feest van het Heilig Huisgezin in de H. Laurentius te Voorschoten (MP3)

Preek beluisteren op het feest van het Heilig Huisgezin in de H. Laurentius te Voorschoten (MP3)

Preek: B2015KERSTFAMBAUFX

Lezingen

E.L.: Sir. 3,2-6.12-14
Ps.: Ps. 128 (127),1-2,3,4-5
T.L.: Kol. 3,12-21
All.: Kol. 3,15a en 16a
Ev.: Lc. 2,22-40 of 22,39-40

Homilie

We hebben Kerstmis gevierd en de kersttijd duurt nog even voort. Op deze zondag in het octaaf van Kerstmis vieren we het feest van het heilig huisgezin. Dit jaar en volgend jaar houdt de Kerk een bijzondere synode over het gezin, waarin de bisschoppen en allerlei deskundigen hun hoofden buigen over de problematieken van gezinnen in onze tijd, niet alleen hier in West Europa, maar ook in Afrika, Azië, Amerika, Australië, China, en niet alleen voor de katholieke gezinnen maar voor elk gezin dat het goede zoekt. Vandaag vieren we het feest van het heilig huisgezin en dat geeft ons de tijd om na te denken. Met Kerstmis staat centraal “dat” God mens wordt, om ons leven te delen en ons te verlossen. God daalt af en deelt ons bestaan met de bedoeling dat wij met Hem mee opstijgen om zijn bestaan te delen.

Op het feest van het heilig huisgezin staan we stil bij de vraag “hoe” God ons menselijk leven deelt en “hoe” God ons mee omhoog neemt om Gods leven te delen. God doet dat op dezelfde manier zoals Hij het heeft bedoelt toen Hij de mens schiep. We lezen in Genesis. “En God schiep de mens als zijn beeld; als het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen. God zegende hen, en God sprak tot hen: ‘Wees vruchtbaar en word talrijk; bevolk de aarde en onderwerp haar; heers over de vissen van de zee, over de vogels van de lucht, en over al het gedierte dat over de grond kruipt’ (Gen. 1,27-28).”

God kiest niet een andere weg dan de weg die Hij in het begin had gekozen. Met dit verschil dat de geboorte van zijn Zoon wel een gewone geboorte is, maar niet een gewoon begin. God begint opnieuw, maar daarna is alles heel gewoon: Een man, een vrouw, een kind, het oermodel van het gezin.

God kiest díe weg, geen andere weg; geen godenzoon van een andere planeet; geen modern laboratorium om een ideale mens te scheppen, ook niet een louter vergeestelijkte mens zoals de engelen louter geest zijn; God blijft trouw aan zijn schepping en komt zijn schepping van binnenuit genezen. God gaat de weg van de mens.

Waarom? Het al toch eerder al fout is gegaan. Blijkbaar is dat concept mens toch niet zo ideaal, blijkbaar zitten er teveel oude genen uit de evolutie nog in de weg, blijkbaar was het niet mogelijk om weerstand te bieden aan die bekoring en beproeving in de tuin, is dat “concept mens” wel zo ideaal?

We lezen in hetzelfde boek Genesis na de schepping van de mens: “God bezag alles wat Hij gemaakt had, en Hij zag dat het heel goed was (Gen. 1,31).” Er staat: “Heel goed”. Het concept mens, als kroon op de schepping is heel goed, niet gewoon goed, maar héél goed. Er is geen beter concept. God had kunnen volstaan met engelen, God had zijn Zoon als engel kunnen sturen; maar niet de engelen zijn de kroon op Gods schepping. De brief aan de Hebreeën zegt het zo: “Heeft God ooit tot een engel gezegd Gij zijt mijn zoon. Ik heb u heden verwekt? Of: ik zal een vader voor hem zijn en hij zal mijn zoon zijn? Wanneer Hij evenwel de eerstgeborene opnieuw de wereld binnenleidt, zegt Hij: Alle engelen Gods moeten Hem hulde brengen (Hebr. 1,5-6).”

Wat God doet door zijn Zoon mens te laten worden is het herstel van de hele schepping door de kroon op de schepping te genezen en daarmee begint God in het gezin. Met de geboorte van Christus wordt het gezin een weg tot genezing voor man, vrouw en kind. De man kan redding vinden door echtgenoot en vader te zijn, de vrouw kan redding vinden door echtgenote en moeder te zijn, het kind kan redding vinden door als kind zich te richten naar de ouders.

Al in het Oude Verbond spreken de profeten over de band tussen God en de mensen als een huwelijksverbond, een liefdesverbond. Dat verbond wordt geschaad als de liefde verdwijnt. Wat Jezus doet is de liefde genezen en herstellen. God kiest geen andere bruid, God wordt geen andere bruidegom, God komt om de liefde te genezen, de liefde tussen man en vrouw, de liefde voor hun kinderen. Het gaat dan om een liefde die de natuurlijke liefde overstijgt en vervolmaakt. Dit hoorden we op kerstochtend over de geboorte van Gods Kinderen. Johannes zegt het zo: “Aan allen echter die Hem wel aanvaardden, aan hen die in zijn Naam geloven, gaf Hij het vermogen om kinderen van God te worden; Zij zijn niet uit bloed noch uit begeerte van het vlees of de wil van een man, maar uit God geboren (Joh. 1,12-13).”

God gaat de Weg met ons om de weg te genezen, God wordt Mens om de mens te genezen, God maakt het huwelijk, het gezin tot een geneesmiddel voor man en vrouw en kind. Over hoe God dat doet lezen we in de tweede lezing (Kol. 3, 12-21): “Bekleedt u, als Gods heilige en geliefde uitverkorenen, met tedere ontferming, goedheid, deemoed, zachtheid en geduld. Verdraagt elkander en vergeeft elkander als de een tegen de ander een grief heeft. Zoals de Heer u vergeven heeft zo moet ook gij vergeven. Voegt bij dit alles de liefde als de band der volmaaktheid. En Iaat de vrede van Christus heersen in uw hart; daartoe zijt gij immers geroepen, als leden van één lichaam, en weest dankbaar.

Christus zegt: “Neemt mijn juk op uw schouders en leert van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen, (Mat. 11,29b). Het gezin mag die leerschool zijn in tedere ontferming, goedheid, deemoed, zachtheid en geduld, een huiskerk; vindplaats van genade. Amen.

Voorbede

Bidden wij vol vreugde en vertrouwen tot onze hemelse Vader.

Wij bidden voor de Kerk over de hele wereld, dat groot en klein, ouders en kinderen in veiligheid en vrijheid kunnen opgroeien, opdat de gezinnen plaatsen mogen zijn om vrede en naastenliefde te leren en te beoefenen. (Laat ons [zin­gend] bidden.)

Wij bidden voor onze wereld en heel onze samenleving, voor ouders en kinderen die gevlucht zijn of van elkaar losgescheurd, gescheiden door oorlogsgeweld of door de cultuurarmoede van onze tijd, wij bidden om herstel en genezing (Laat ons bidden.)

Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat wij als geloofsgemeenschap de gezinnen in onze tijd helpen om samen het avontuur aan te gaan om nieuwe mensen te worden, kinderen van God, medewerkers in Gods Koninkrijk. (Laat ons bidden.)

Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, we bidden om saamhorigheid en blijmoedigheid, om onderlinge verbondenheid en trouw, gesterkt door de liefde van Christus. (Laat ons bidden.)

Intenties

Back To Top