Liefde voor elkaar als ons Godsbewijs.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Willibrordus (Wassenaar) en de H. Laurentius (Voorschoten), weekeinde van 16 en 17 mei 2015, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Eucharistieviering beluisteren vanuit de H. Willibrordus te Wassenaar (MP3)
Preek beluisteren vanuit de H. Willibrordus te Wassenaar (MP3)
Preek: B2015TMP07BAUFX
Lezingen
E.L: Handelingen der Apostelen 1, 15-17. 20a. 20c-26
Ps: 103 (102), 1-2, 11-12, 19-20ab
T.L: 1 Johannes 4, 11-16
All: Johannes 14, 18
EV: Johannes 17, 11b-19
Homilie
We lazen zojuist in de tweede lezing: “Nooit heeft iemand God gezien, maar als wij elkaar liefhebben woont God in ons en is zijn liefde in ons volmaakt geworden”. Mensen die niet in God geloven zullen hetzelfde zeggen: “Bewijs me maar eens dat God bestaat, je kan God niet zien.”
Christenen hebben toch een bewijs van Gods bestaan: “… als wij elkaar liefhebben woont God in ons en is zijn liefde in ons volmaakt geworden” Hebt u wel eens nagedacht over zo’n Godsbewijs; liefde voor elkaar als Godsbewijs in een wereld die leeft bij de gratie van macht en geweld? Dat is een Godsbewijs waar we aan moeten wennen.
In de heidense godsdiensten was oorlog een soort godsbewijs. De sterkste god wint. Mensenlevens waren niet in tel. Soldaten op het slagveld kregen roem. Het was een eer om voor jouw god en jouw keizer te sterven. De goddelijke Caesar toonde zijn goddelijke status door het ene volk na het andere aan zich te onderwerpen. Oorlog als godsbewijs.
Christenen hebben een ander Godsbewijs. “ … als wij elkaar liefhebben woont God in ons en is zijn liefde in ons volmaakt geworden” Liefde als Godsbewijs. Voor ons is Moeder Teresa een Godsbewijs of pater Damiaan. Liefde als Godsbewijs begint bij Jezus: “Zozeer immers heeft God de wereld lief gehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven (Joh. 3,16)”.
Begin van deze maand was ik uitgenodigd om enkele college-uren te verzorgen op de Islamitische Universiteit van Rotterdam. Het betrof de rol van religie in onze maatschappij. Ik heb daarin de stelling verdedigd dat het Christendom in zijn oorsprong geweldloos is. Hoe kan het dan dat Christelijke landen later eeuwenlang met elkaar in oorlog zijn? Dat begint bij keizer Constantijn. Dankzij Constantijn hielden de christen-vervolgingen op en werd het Christendom een geaccepteerde godsdienst. De legende zegt dat Constantijn het kruis als teken op de schilden van zijn soldaten liet schilderen. Hij was een strateeg, een veldheer die deels nog dacht in de oude termen, de overwinning in de oorlog als godsbewijs. Hij geloofde dat de Christus hem de overwinning zou brengen. Binnen een halve eeuw echter werd het Christendom door de volgende keizer tot staatsgodsdienst gemaakt.
Christenen waren aan de ene kant blij dat de vervolgingen gestopt waren en dat ze vrij hun godsdienst konden beleven. Maar in staat en Kerk ontstond ook een grote belangenverstrengeling. Eeuw na eeuw zie je die verstrengeling doorgaan, tot de paus ook een echte kerkelijke staat beschikte die een aanzienlijk deel van Italië omvatte. Geestelijke macht en wereldlijke macht hingen aan elkaar.
Sinds een paar eeuwen kennen we weer de scheiding van Kerk en staat. Die is nog niet wereldwijd ingevoerd. Maar voor ons in het Westen is het uiteindelijk een zegen, al beseffen we dat het ook kan betekenen dat vervolgingen toe zullen nemen, zoals vroeger in de tijd vóór Constantijn. Maar het is in de eerste plaats een kans om terug te keren naar de geweldloosheid van Jezus, naar zijn houding van vergevingsgezindheid en naar die oorspronkelijke geestelijke eenheid van alle Christenen.
We zijn net met hele grote stappen door de geschiedenis heengegaan. Ooit begonnen leerlingen Christus te volgen. Het werd bekend dat zij elkaar liefhadden, als mensen die alles met elkaar deelden, mensen die bereid waren te vergeven en anderen een nieuw kans boden. De naam Christen was een eretitel en ondanks de vervolgingen groeide het Christendom als bron van vrede en eenheid tegen de verdrukking in.
Onze en de volgende generaties, worden wereldwijd uitgenodigd die weg weer op te gaan. We kunnen filosofische godsbewijzen uit de kast halen, wiskundige godsbewijzen, emotionele godsbewijzen of wat dan ook, maar ons meest overtuigende Godsbewijs zal zijn wat we vandaag hoorden: “Nooit heeft iemand God gezien, maar als wij elkaar liefhebben woont God in ons en is zijn liefde in ons volmaakt geworden”.
We horen hoe Jezus bidt: “Heilige Vader, bewaar in uw Naam hen die Gij Mij gegeven hebt, opdat zij één mogen zijn zoals Wij. Op weg naar Pinksteren mogen we dat aan de Heilige Geest vragen: Eenheid door geloof, hoop en liefde, door vergeving en geweldloosheid. Ons Godsbewijs voor de nieuwe tijd. Amen.
Voorbede
Pr: Bidden wij tot God in geloof en vertrouwen.
Wij bidden voor de Kerk, we vragen om de Heilige Geest, als een bron die eenheid schept en verdeeldheid overwint. Wij bidden om de heilige Geest als bron van waarachtige naastenliefde in ons hart. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze wereld, we vragen dat de Heilige Geest ons helpt om zonder machtsaanspraken in deze wereld te leven, door eenvoudig goed te doen en zo de harten te veroveren. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor onze parochie, dat wij de vrijheid die ons in het geloof geboden wordt benutten om ons te verdiepen in ons geloof en te groeien in navolging van Christus. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, wij vragen om de Heilige Geest, dat wij allen de naam Christen waardig zijn door onze dienst aan God en de naaste. (Laat ons [zingend] bidden.)
Intenties