Leven als Kind van God, betekent dat je leeft binnen Gods Gezin, binnen zijn Kerk, dat betekent verantwoordelijkheid naar elkaar. Leven in Gods Volk, betekent dat er leiding gegeven moet worden. Het betekent ook dat de gelovige afzonderlijk bereid moeten zijn die leiding te aanvaarden.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van de H. Willibrord (Oegstgeest) en Sint Willibrordus (Wassenaar), weekeinde van 27 en 28 januari 2018, om 19.00 en 09.30 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2018DHJ04B
Lezingen
E.L: Deuteronomium 18, 15-20
Psalm: Ps. 95 (94), 1-2, 6-7, 8-9
T.L: 1 Korinte 7, 32-35
All. Vers. Joh. 6, 64b en 69b
EV: Marcus 1, 21-28
Homilie
Verleden week hoorden we hoe Jezus zijn leerlingen riep. Vandaag mogen we verder nadenken wat die roeping betekent. Verleden week hebben we nagedacht over de urgentie waarmee Jezus riep en waarmee de leerlingen antwoordden, het is de urgentie van een uiterst belangrijke opdracht die geen uitstel duldt. Zo klonk zijn oproep: “Komt, volgt Mij”. Zo ook hebben de leerlingen het gehoord: “Terstond lieten zij hun netten in de steek en volgden Hem”. Vandaag hebben we lezingen die wat meer naar de binnenkant van die roeping kijken. Eerst zien we Mozes in de eerste lezing. Hij herinnert het Volk eraan dat zij zelf om een bemiddelaar hebben gevraagd. Zij raakten geheel van streek en konden de confrontatie met God niet aan. Denk ook aan de afgelopen tijd, toen we hoorden over Samuel en Saul. Het Volk vroeg om een koning, dan waren ze gelijk aan de andere volken.
Waarom zijn er leiders nodig? Soms heb ik de indruk dat we een tweeslachtige houding hebben tegenover mensen die leiding geven. Aan de ene kant willen we eigenlijk helemaal geen leiders boven ons. Juist in ons platte landje voelen we dat sterk. We zijn een volk van democratische polderaars, met de neiging om ieder die in ons platte land boven de ander uitsteekt een kopje kleiner te maken of in ieder geval te zorgen dat deze zich gedeisd houdt. Binnen bedrijven zien we het ook. Toch, als alles goed draait, kan een horizontale structuur soms beter werken dan een zeer verticale. Maar in crisissituaties niet. Dat hebben de oorlogen laten zien, dan is er een sterke hand in de leiding nodig. Deze dagen werd er op de televisie herinnerd aan Churchill en aan zijn belangrijke rol in de Tweede Wereldoorlog.
In onze Kerk hebben we de oudst bestaande en doorgaande democratie en hiërarchie op aarde. Misschien verbaast het u dat ik de Kerk ook een democratie noem. Toch zit die kant er vanaf het begin ook in. We hoorden het in de eerste lezing: “Uit uw eigen broeders zal de Heer uw God een profeet doen opstaan zoals ik dat ben, naar wie gij moet luisteren”. Zoals wij uit het volk onze volksvertegenwoordigers uitkiezen, zo komen ook in Gods Volk de leiders vanuit het Volk. Maar er is een verschil. Bij de keuze en bij het onderscheiden van deze leiders, spreekt God een woordje mee. Zijn Woord is zelfs het doorslaggevende en laatste Woord. Toen de apostelen na het verraad en de dood van Judas Iskariot en apostel moesten kiezen, droegen zij twee kandidaten voor. Daarna werd er gebeden en werd er het lot getrokken. Zo wilden zij uiten dat God het laatste Woord heeft (Handelingen 1, 21-26). Tegelijk is het een voortdurende samenwerking tussen menselijke overwegingen en keuzen en Gods Woord, Gods instemming, Gods richting.
De andere kant is de hiërarchie in de Kerk. Hebben we de voordracht gedaan, hebben we gebeden, hebben we Gods instemming gevraagd, dan heeft een leider in de Kerk ook de taak van het leiding geven. Dat is een zeer verantwoordelijke taak, juist omdat een paus, een bisschop, een pastoor, allen met een kerkelijke zending, die taak moeten vervullen in verantwoordelijkheid naar God en met grote pastorale zorg en wijsheid voor de mensen. In de brief aan de Hebreeën lezen we daarover: Gehoorzaamt uw leiders en voegt u naar hen; zij zijn dag en nacht in de weer voor uw heil, want zij zijn zich bewust van hun verantwoordelijkheid (Hebreeën 13, 15-17a). Daarbij hebben de leiders de taak om ook via de stem van het volk naar Gods Stem te luisteren.
Als iemand geroepen wordt en bijzonder bij de wijding, dan gaat hij delen in een ander gezag. Daarover horen we in het Evangelie: “Allen stonden zo verbaasd dat ze onder elkaar vroegen: “Wat betekent dat toch? Een nieuwe leer met gezag! Hij geeft bevel aan de onreine geesten en ze gehoorzamen Hem”.” Maar ook in de eerste lezing klonk dit al door: “Ik zal hem mijn woorden in de mond leggen en hij zal hun alles zeggen wat Ik hem opdraag. En van hem die geen gehoor geeft aan de woorden die hij in mijn Naam spreekt, zal Ik Zelf rekenschap vragen”.
Leven als Kind van God, betekent dat je leeft binnen Gods Gezin, binnen zijn Kerk, dat betekent verantwoordelijkheid naar elkaar. Leven in Gods Volk, dat op doortocht is in de tijd en door deze wereld, betekent dat er leiding gegeven moet worden. Het betekent ook dat de gelovige afzonderlijk bereid moeten zijn die leiding te aanvaarden. Samen vormen we ook het Lichaam van Christus dat als zijn verrezen Lichaam in de tijd verder gaat met zijn verlossend werk ten dienste van de mensen. Dat Lichaam heeft een hoofd en als de voet of de hand niet doet wat het hoofd zegt, gebeuren er vreemde dingen en kan het lichaam van Christus niet de koers gaan die God wijst.
Paulus ziet dit ook, hij ziet de urgentie van het werk voor Gods koninkrijk, een urgentie die hij eerst zag als een op handen zijnde wederkomst van Christus, maar die hij gaandeweg leerde begrijpen als een andere urgentie. Paulus nodigt ons uit tot vrijheid, keuzevrijheid, bewegingsvrijheid in het leven, maar niet om nog een leuk reisje te maken, of een nieuwe hobby te ontwikkelen, of je spaargeld op te maken voordat je er te oud voor bent, Paulus zoekt vrijheid ten dienst van Gods Koninkrijk, echte vrijheid van geest, van ziel en ook van lichaam. Het celibaat is daarop gericht, maar in zekere zin ook het huwelijk, als een echtpaar samen de weg wil gaan van het vrij zijn voor Gods Koninkrijk. In dit jaar van gebed mogen wij bidden om die roeping tot innerlijke vrijheid ten dienst van Gods Kerk, opdat we meer en meer, met vreugde, onze stappen zetten in de Navolging van Christus. Amen
Voorbede
Wij bidden tot God die ieder van ons roept om zijn Zoon na te volgen.
Wij bidden voor alle mensen die de roepstem van Jezus horen en willen beantwoorden, dat zij innerlijk vrij mogen worden om werkelijk Hem te volgen, bidden wij voor Paus Franciscus, voor onze bisschop Johannes en ons pastoraal team, dat zij leven vanuit de verbondenheid met Christus en zich laten leiden door de heilige Geest. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze samenleving, voor allen die leiding geven op alle niveaus, dat zij hun taak als een roeping mogen zien, dat zij bereid zijn verantwoording af te leggen voor hun keuzen en hun daden, dat zij andermans welzijn voor ogen houden. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, wij vragen om vrijwilligers, medewerkers binnen de parochie, dat iedere gelovige zelf onderzoekt wat zijn of haar bijdrage kan zijn aan de wijngaard van de Heer, hier ter plaatse. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen; dat we de navolging van Christus als belangrijkste koers van ons leven mogen houden en als eerste prioriteit in al onze keuzes. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties