God is Heer van tijd en eeuwigheid.
Eucharistieviering in de federatie RRM – H. Laurentius, in de kerk van de H. Liduina (Hillegersberg), weekeinde van 13 en 14 november 2021, om 19.00 en 09.30 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2021DHJ33B
Lezingen
E.L: Daniël 12, 1-3
Psalm: Ps. 16 (15), 5 en 8, 9-10, 11
T.L: Hebreeën 10, 11-14. 18
All. Vers. Matteüs 24, 42a en 44
EV: Marcus 13, 24-32
Homilie
Twee weken scheiden ons van de Advent. Maar voor we aan een nieuw kerkelijk jaar beginnen, staan we eerst stil bij het einde; niet alleen bij het einde van dat jaar, maar ook het einde in het algemeen. Volgende week vieren we Christus Koning. God is begin en eindpunt en Christus is Heer van deze Schepping. Paulus beschrijft het zo: In Christus is alles geschapen, in de hemelen en op de aarde, het zichtbare en het onzichtbare, tronen en hoogheden, heerschappijen en machten. Het heelal is geschapen door Hem en voor Hem. Hij bestaat vóór alles en alles bestaat in Hem” (Kolossenzen 1, 16-17).
Vandaag spreekt Jezus over het einde. Om de lezing van vandaag te begrijpen, moet u eigenlijk heel hoofdstuk 13 van Marcus lezen. Jezus zegt dan: “Er zal strijd zijn van volk tegen volk en van koninkrijk tegen koninkrijk; er zullen aardbevingen zijn en hongersnood, nu hier, dan daar: dit is het begin van de weeën”.
Wat is die strijd van volk tegen volk, van koninkrijk tegen koninkrijk. Dat volkeren oorlogen voeren, is zo oud als de mensheid. Hier gaat het over het Volk van God dat een strijd te voeren heeft tegen het volk dat niet God wil toebehoren. Het gaat om het Koninkrijk van God dat belaagd wordt door het koninkrijk van de wereld. Jezus zegt daarover: “Gij zult een voorwerp van haat zijn voor allen omwille van mijn Naam. Wie echter ten einde toe volhardt, zal gered worden” (vers 12-13).
Dan gaat Hij verder: “Bidt, dat het niet in de winter valt. Want die dagen zullen dagen van verschrikking zijn zoals er niet zijn geweest vanaf het begin toen God de wereld schiep, tot nu toe, noch ooit komen zullen” (vers 18 en 19).
Daarna komt in vers 24 de lezing van vandaag: “ … na die verschrikkingen in die dagen zal de zon verduisteren en de maan zal geen licht meer geven …”
Wat betekent het als de zon zal verduisteren. Is dat letterlijk? Zoveel vulkaanuitbarstingen dat een as-wolk wereldwijd de aarde is het donker en in de kou hult? Gaat dat over klimaatveranderering? Dat kan. Maar we moeten ook de figuurlijke uitleg niet vergeten. Als God de zon is van ons bestaan, en de zon verduistert, dan is er een Godsverduistering. Dan zijn het de aswolken van de menselijke arrogantie en het ongeloof die God aan onze blik onttrekt.
Al tweeduizend jaar wordt over deze woorden nagedacht. Toen de barbaren in 476 de stad Rome aanvielen en daarna gaandeweg het hele Romeinse Rijk verder instortte, dacht men dat het einde gekomen was dat Jezus hier beschrijft.
Toen de terreur van de Franse revolutie uitbrak en priesters en religieuzen onder de Guillotine kwamen, dachten de gelovigen in Frankrijk dat dit het einde was. En wat te denken van de opkomst van het Communisme en het Nazisme, de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog.
Aan de ene kant zijn er altijd die menselijke oorlogen, onverdraagzaamheid, oud zeer, wij-zij-denken, machtsongelijkheid, haat, wapenindustrie, opgeklopte stemmingen, complottheorieën, leugens, egoïsme, noem maar op. Wanneer we dat niet bestrijden, zullen oorlogen steeds het resultaat zijn. Maar bestrijden we het op de verkeerde manier, dan zijn oorlogen ook het resultaat.
Jezus zegt vandaag: “Hemel en aarde zullen voorbijgaan maar mijn woorden zullen niet voorbijgaan. Van die dag of dat uur weet niemand af, zelfs niet de engelen in de hemel, zelfs niet de Zoon, maar de Vader alleen.”
Blijkbaar is Jezus daar ook niet nieuwsgierig naar. Hij laat dit aan de Vader. Wat Jezus ons laat weten is dat er altijd een strijd is en dat die strijd pas ophoudt als deze wereld aan zijn einde is. Dat betekent dat wij ons niet in slaap moeten laten sussen door welvaart, door beloften van de wetenschap, door mooie woorden van de politiek of door reclames van de commercie.
Die strijd was er bij de Eerste Christenen, die strijd is er nu en die zal blijven. Het gaat erom dat wij die strijd niet voeren met aardse wapens, niet met geweld, gedreven door haat, maar met hemelse wapenen, met zachtmoedigheid, gedreven door de liefde. Niet doden, maar tot leven brengen, geen cultuur van de dood, maar een cultuur van leven, niet een netwerk van list en bedrog, maar een netwerk van liefde tot opbouw van een beschaving van liefde.
Die strijd is ook niet in de eerste plaats een strijd aan de buitenkant, die strijd begint in ons eigen hart, pas als Christus daar Koning is, kunnen we met zijn zachtmoedigheid standhouden in de strijd van alle tijden.
Jezus heeft daarbij nog een wonderlijke vergelijking als Hij zegt: “Trekt uit de vergelijking met de vijgenboom deze les: wanneer zijn twijgen al zacht worden en beginnen uit te botten, weet ge dat de zomer in aantocht is. Zo ook, wanneer gij al deze dingen ziet, weet dan dat het einde nabij is, ja voor de deur staat”. Dat einde zal dus zijn als het einde van een strenge winter met een dodelijk kou. De moeilijkheden zijn dan als barensweeën van een nieuwe wereld waarvan we de lente als mogen gaan zien. Het is deze hoop die Jezus ons meegeeft. Amen.
Voorbede
Wij bidden tot God die Heer is over tijd en eeuwigheid.
Wij bidden voor allen die Christus willen volgen, dat zij stand houden in de verdrukkingen van de tijd, dat zij in alles de liefde bewaren, de hoop niet opgeven en standhouden in het geloof. Dat zij de goede strijd strijden die nieuw leven brengt. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze wereld. Dat de klimaatconferentie niet blijft steken in lege woorden en loze beloften. Bidden wij dat ook niet alleen technisch naar oplossingen wordt gezocht, maar dat er gewerkt wordt aan een mentaliteitsverandering in de Westerse cultuur. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor allen die geconfronteerd worden met het einde, het einde van een baan, het einde van een relatie, het einde van het aardse leven, dat zij in Christus steeds weer de bron van verrijzenis en leven mogen vinden die hen nieuwe hoop en toekomst biedt. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, in dit jaar van het gezin. Wij bidden op voorspraak van Sint Jozef voor onze gezinnen; om een nuchtere kijk op het leven op aarde, dat we werken aan onszelf, aan onze innerlijke houding, door Jezus na te volgen. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties