Ga naar hoofdinhoud

Op deze zondag gedenken we de H. Willibrord. Hij heeft in onze streken het geloof verkondigd. Hij deed dat niet alleen, maar velen mét hem – velen vóór hem – en velen ná hem.

Eucharistieviering in de federatie RRM – H. Laurentius, in de kerken van de H. Liduina (Hillegersberg) en de HH. Laurentius en Elisabeth (kathedraal) weekeinde van 6 en 7 november 2019, om 19.00 en 11.00 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: B2021HWILLB

Lezingen

E.L: Jesaja 52, 7-10
Psalm: Ps. 96 (95), 1-2a.2b-3.7-8a.10
T.L: Hebreeën 13, 7-9a.15-17a
All. Vers. Matteüs 28, 19a en 20b
EV: Marcus 16, 15-20

Homilie

Hoe de eerste christenen het geloof hebben verkondigd, heeft Marcus opgeschreven. We zien wat de leerlingen van Jezus als leidraad meekregen: “Deze tekenen zullen jullie begeleiden: in mijn Naam zullen jullie duivels uitdrijven, jullie zullen nieuwe talen spreken, jullie zullen slangen opnemen; zelfs als jullie dodelijk vergif drinken zal het je geen kwaad doen; en als jullie aan zieken de handen opleggen zullen dezen genezen zijn.”

En inderdaad, zulke gebeurtenissen zijn opgetekend. Van Paulus weten we dat hij door een slang gebeten werd. Het was kort na een schipbreuk. De bevolking dacht dat de goden wel erg tegen hem waren, dat hij na een schipbreuk ook nog door een slang gebeten werd. Maar toen er niets met hem gebeurde, sloeg de stemming positief om, dit was een goddelijk ingrijpen.

Zo zijn er verhalen bekend over genezingen en het verdrijven van demonen. De leerlingen waaierden uit over de hele wereld. Ze hebben nieuwe talen geleerd en de Heilige Geest kwam hen daarbij te hulp.

Die sfeer, dat je de wereld intrekt om over Christus te vertellen, dat je elk moment gebruikt om van Hem te getuigen, zowel bij tegenslag als bij voorspoed, zowel wanneer je bij eenvoudige mensen te gast bent of als je voor de rechtbank of voor de keizer staat.

Willibrord kreeg het verlangen in zijn hart om aan de overkant van de zee het geloof te verkondigen. Hij was al vroeg aan de school van de monniken toevertrouwd en kwam in contact met het ideaal van de missie onder de Friezen.

Wat was Willibrord voor type? Hij was een ander type dan Bonifatius die ook zo’n groot verkondiger was en bovendien een martelaar. Bonifatius was meer een Paulus-type, hij was meer iemand van de radicale aanpak. Willibrord was eerder een Petrus-type, een man van beleid en samenwerking. Hij zocht contact met de koning en met degene die in het gebied rond Utrecht de leiding kreeg, dat was Pepijn. Willibrord zocht steun bij de paus, hij wilde zijn zegen hebben. Die kreeg hij, en zo werd Willibrord bisschop van Utrecht.

Er zijn veel overeenkomsten met onze tijd. In de tijd vóór Willibrord was het geloof hier ook al verkondigd. Het was al begonnen met Romeinse soldaten. De bevolking werd in de eeuwen daarna min of meer heen en weer geslingerd tussen de goden van de koningen die er aan de macht waren. Dan weer de heidense goden, dan weer de God van de christenen.

De meesten lieten dat maar over zich heengaan, want kleine mensen hadden geen macht. Toch was het christendom voor velen wel aantrekkelijker, met de vergeving van zonden en uitzicht op het eeuwige leven. Ook brachten de monniken kennis mee over landbouw en veeteelt, over inpoldering en andere technieken. Ze zetten scholen op waar kinderen konden leren.

Het is interessant om het verschil tussen Bonifatius en Willibrord nog wat te verdiepen. Willibrord kreeg in die tijd het gelijk aan zijn zijde. Maar op een dieper niveau had Bonifatius het gelijk aan zijn zijde. Bonifatius zette in op echte bekering, op een echte keuze voor Christus. Geen compromissen, geen afspraken met koningen, geen toegeeflijkheid, ook koningen moeten zich aan de wetten van de Kerk houden en er is maar één echte koning, dat is Christus. Bonifatius zetten in op een radicale lijn. Waarschijnlijk zag hij hoe het grootste deel van de bevolking christelijk werd, gewoon omdat de koning dat zo wilde. Hij beseft waarschijnlijk dat zo’n overgang naar het christelijk geloof weinig te betekenen had. Dat zou niet leiden tot navolging van Christus.

Tegelijk zag Willibrord aan de andere kant dat je met de methode van Bonifatius slechts kleine groepen mensen kon bereiken, dat veel mensen helemaal niet in staat zijn om het Evangelie zelfstandig te lezen, om zich in Christus te verdiepen en zo te komen tot een persoonlijke keuze en navolging van Christus. Willibrord was bekommerd om de grote massa, de brede bevolking. Hij nam het voor een deel op de koop toe dat het maar halve bekeringen waren, hij was blij dat ze in iedere geval werden gedoopt, dat hun kinderen werden gedoopt en dat ze aan de minimale eisen konden voldoen, een Onze vader en de geloofsbelijdenis kennen. Met steun van Pepijn en de paus nam hij de sommige dingen op de koop toe. Want de overheid maakte ook graag gebruik van het grote aanzien dat Willibrord gaandeweg kreeg.

Dit zien we in onze tijd ook. De cultuurkerk met grote massa’s, volle kerken en honderden dopelingen per jaar, ligt alweer een halve eeuw achter ons. Onze tijd lijkt meer te vragen om de aanpak van Bonifatius, toch hebben we ook volop te maken met christenen die nog niet heel bewust hebben gekozen. Zo staan we ook in de traditie van Willibrord. Aan ons is het om in wijsheid beide sporen te volgen, opdat zoveel mogelijk mensen Christus leren kennen. Dat ze als het kan komen tot een persoonlijke keuze voor Christus en zijn Kerk. In het besef dat dit niet aan iedereen gegeven is, zodat er ook ruimte moet zijn voor christenen die steun van andere nodig hebben om staande te blijven.

Op voorspraak van Willibrord, maar ook van Bonifatius en zoveel andere geloofsverkondigers, mogen we God vragen om zijn Heilige Geest, zodat wij in onze tijd op de weg van Christus vooruit gaan, vol goede moed, flexibel, met oog voor iedere mens, vertrouwend op Christus die met ons is. Amen.

Voorbede

Wij bidden tot God op voorspraak van de H. Willibrord.

Wij bidden voor de Kerk, dat zij altijd met Gods hulp het geloof blijft verkondigen. Wij bidden voor een nieuwe evangelisatie; dat we in alle geledingen van de Kerk blijven zoeken naar wegen om mensen te bereiken die Christus nog niet kennen, opdat het licht van het Evangelie alle harten mag bereiken. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor onze wereld, dat steeds meer mensen gaan beseffen dat het licht van ons geloof ons verstand te hulp komt. We bidden om bescheidenheid omdat we met techniek niet alles kunnen oplossen en om herwaardering van moraal en ethiek. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor vluchtelingen en slachtoffers van vervolgingen, bijzonder voor hen die vervolgd worden om hun geloof, dat zij een veilig heenkomen vinden om in vrijheid hun geloof te beleven en uit te dragen. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor gezinnen in dit jaar van het gezin. Wij bidden op voorspraak van Sint Jozef en Sint Willibrord, dat we beginnen om in onze eigen gezinnen het geloof te verkondigen met meer dan gewone inzet zodat we stand kunnen houden in deze tijd van verminderend geloven. (Laat ons [zingend] bidden):

Intenties

Back To Top