Op de vijfde zondag van de veertigdagentijd naderen we de Goede Week; het lijden en sterven van Jezus komt steeds dichterbij. Jezus weet het. In het Evangelie van vandaag zegt Hij: “Als de graankorrel sterft, brengt hij veel vrucht voort”.
Eucharistieviering in de parochiefederatie RRM, in de kerken van de H.H. Laurentius en Elisabeth (kathedraal), de H. Liduina (Hillegersberg) en de Pax Christi (Spangen), weekeinde van 20 en 21 maart 2021, om 17.00, 19.00, 09.30, 11.00 en 14.00 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2021QDR05B
Lezingen
E.L: Jeremia 31, 31-34
Psalm: Ps. 51 (50), 3-4, 12-13, 14-15
T.L: Hebreeën 5, 7-9
Ev. Vers. Johannes 12, 26
Ev: Johannes 12, 20-33
Homilie
Godsspraak van de Heer: “Ik sluit een nieuw verbond. Geen verbond zoals ik met hun voorvaderen gesloten heb, (…) want dat verbond hebben zij verbroken (…). Dit is het nieuwe verbond dat ik in de toekomst met Israël sluit: Ik leg mijn wet in hun binnenste, ik grif ze in hun hart”.
Wanneer ik naar de wereld kijk, hier in ons land zo vlak na de verkiezingen, maar ook internationaal, ja mondiaal, dan denk ik: “ik wou dat het zover was, dat God zijn wet in ons innerlijk schrijft, in onze harten grift”.
Maar ik hoef niet alleen naar de wereld te kijken, houden we het bij onze eigen Kerk. Er is zoveel misgegaan en er gaat nog altijd zoveel mis. Opnieuw misbruik schandalen in de Duitse bisdommen. De Kerk ligt onder het vergrootglas van de wereld. Maar dat zou moeten kunnen. Als er één plek is, één gemeenschap waar dat woord van Jeremia werkelijkheid zou moeten zijn, dan is de de Kerk.
“Dit is het nieuwe verbond dat ik in de toekomst met Israël sluit: Ik leg mijn wet in hun binnenste, ik grif ze in hun hart”; een Nieuw Verbond. Dit woord neemt Jezus op als hij tijdens het Laatste Avondmaal de kelk met wijn oppakt en zegt: “Neemt en drinkt hier allen uit, want dit is de kelk van mijn Bloed, het Bloed van het Nieuwe en Eeuwige Verbond, dat voor u en voor velen wordt vergoten tot vergeving van de zonden. Doet dit om Mij te gedenken”.
Dat Nieuwe verbond waar Jeremia zo’n zes eeuwen voor Christus over spreekt, wordt werkelijkheid. Tijdens het Laatste Avondmaal zegt Jezus dat deze maaltijd de verbondsmaaltijd is van het Nieuwe Verbond. En dat zijn Lichaam en Bloed dat de volgende dag wordt gekruisigd en vergoten, het Brood en de Wijn is van dat Nieuwe Verbond.
Jezus ziet in de gebeurtenissen meer dan wij kunnen zien. Zoals Hij zijn Woord spreekt over het brood en de wijn, zijn Lichaam en zijn Bloed, zo spreekt Hij ook over zijn eigen sterven op meerdere manieren. In plaats van te dramatiseren en te jeremiëren, zegt Hij: “Het uur is gekomen, dat de Mensenzoon verheerlijkt wordt”. De verhoging op het kruis noemt Hij zijn verheerlijking. “Als de graankorrel sterft brengt hij veel vrucht voort.” Zijn sterven ziet Hij als de overgang naar een veelvuldig vruchtbaar leven. “Wanneer Ik van de aarde zal zijn omhooggeheven zal Ik allen tot Mij trekken”. Jezus ziet zijn kruisdood als een gebeurtenis zoals eens Mozes de slang op de paal omhoog hief. Wie in geloof en met berouw opziet naar Jezus op het kruis, ontvangt vergeving en die blijft in leven.
Hoe moeilijk was het voor tijdgenoten van Jezus, maar ook tijdgenoten nu in de eenentwintigste eeuw, om op die andere manier te kijken; de dingen te zien met zijn blik, in het perspectief van Gods Koninkrijk. Toch is dit de manier van kijken die we in de Bijbel zelf tegenkomen. Toen Jozef in Egypte als onderkoning zijn broers ontving en zich uiteindelijk met hen verzoende, zei hij: “De Heer heeft mij voor jullie uitgezonden”. Maar zijn broers hadden hem verkocht als slaaf, Jozef kwam in de gevangenis en maakte de ene ellende na de andere door. Dat allemaal vanwege de jaloezie van zijn broers. Hoe kon Jozef dan zeggen: “De Heer heeft mij voor jullie uitgezonden”.
Jozef had leren kijken met de ogen van Gods Voorzienigheid die het kwaad overwint als wij met Hem meewerken, naar Hem luisteren en doen wat Hij ons opdraagt. Dan keren wij met Gods hulp het kwaad ten goede. Jozef had zich op zijn broers kunnen wreken en hen als slaven verkopen. Maar hij overtreft met goedheid het kwaad dat zij hadden gedaan en wordt zo een schakel in de ontwikkeling van Gods Volk.
Dat alles, in de overtreffende trap vinden we bij Jezus. Jezus weet dat zijn levensweg volledig in Gods hand ligt. Hij vertrouwt de Vader volledig. De Evangelist Johannes wil dat aan ons overbrengen. Jezus gaat niet onkundig en naïef zijn kruisdood tegemoet. Hij weet wat Hij doet. In zijn hart, in zijn innerlijk, in zijn gebed, in zijn overleg met de Vader, heeft alles een andere betekenis. Dat is de werkelijkheid, dat is wat er echt gebeurt. Hij wordt verhoogd, Hij wordt verheerlijkt, Hij draagt vrucht zoals de graankorrel. Hij zal als Hij eenmaal verhoogd is, allen tot zich trekken.
Zijn verhoging is niet alleen zijn kruisdood, het is ook zijn hemelvaart. Zo zal Hij zetelen aan de rechterhand van de Vader. Zo zal Hij ieder die naar hem opziet optrekken naar het hemels leven, tot zich trekken in Gods Koninkrijk.
Vandaag horen we dat enkele Grieken met Jezus willen spreken. Via Filippus en Andreas komt die boodschap bij Jezus. Het lijkt alsof Jezus er niet op ingaat, maar zijn antwoord heeft een dubbele laag. Door zijn kruisdood zal de redding die Hij brengt niet alleen bestemd zijn voor de Joden die in hem geloven. Die redding zal net zozeer gelden voor de heidenen.
Straks horen we opnieuw zijn Woord over het Bloed van het Nieuwe Verbond. We kijken vooruit naar Palmzondag van het lijden van de Heer, naar de Goede week, naar Witte Donderdag en Goede Vrijdag. Dan mag ieder van ons na de Communie vragen dat Hij werkelijk zijn Wet in ons hart legt: Bemin God en je naaste en je vijanden. Dat wij als vanzelfsprekend Gods Wet vervullen, dan zijn wij werkelijk Gods Kinderen en leven we in Gods Koninkrijk. Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God, die ons in Christus opneemt in zijn Nieuwe Verbond.
Wij bidden voor alle gelovigen, waar ook ter wereld, dat we ons meer bewust zijn van het Nieuwe Verbond dat Christus heeft gebracht, bidden we om de Heilige Geest, dat we met nieuwe ogen kijken naar de omstandigheden van Kerk en wereld. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze samenleving, dat de platheid in het denken wordt doorbroken, voor de politiek, dat de ethiek van Gods Koninkrijk onze regering ter harte gaat, voor de vluchtelingencrises, om menswaardige opvang in de welvarende landen. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat deze Veertigdagentijd ons helpt om ons geloof te verdiepen, om meer zicht te krijgen op de mysteries van ons geloof en onze geestelijke ogen en oren openen om Gods plannen te herkennen en zijn Wil te verstaan. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij biddenin dit ‘jaar van het gezin’, op voorspraak van Sint Jozef, voor ouders en kinderen, voor communicanten en vormelingen, voor de geloofsleerlingen in onze parochie, om roepingen tot priesterschap, diaconaat, religieus leven en het sacramentele huwelijk. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties