Ga naar hoofdinhoud

Vandaag op Sacramentsdag mogen we vieren dat God in Jezus een nieuw begin heeft gemaakt. Zijn Nieuwe Verbond overstijgt de grens van ruimte en tijd.

Eucharistieviering in de parochiefederatie RRM, in de kerken van de H.H. Laurentius en Elisabeth (Kathedraal) en de H. Liduina, weekeinde van 5 en 6 juni 2021, om 17.00, 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: B2021SACR1B

Lezingen

E.L: Exodus 24, 3-8
Psalm: Ps. 116 (115), 12-13, 15 en 16bc, 17-18
T.L: Hebreeën 9, 11-15
All. Vers. Sequentie (fac.) + Alleluia: Johannes 6, 51-52
EV: Marcus 14, 12-16, 22-26

Homilie

Elk jaar nodigt de Kerk ons uit om op deze dag, op Sacramentsdag, speciaal na te denken over het Nieuwe Verbond dat Jezus heeft gebracht; een nieuw Verbond. Soms wordt het ook wel het tweede Verbond genoemd, omdat nieuw een soort minachting zou kunnen betekenen tegenover het oude. Waar het echter om gaat is dat het Verbond dat Jezus ons heeft geschonken aan de ene kant een voortzetting is van het oude, het eerste Verbond, maar tegelijk ook iets nieuws, iets heel nieuws brengt, een nieuw Verbond.

Eerst iets over dat Verbond. Eigenlijk zou er geen Verbond nodig moeten zijn. God en de mens zouden een twee-eenheid moeten zijn, als Schepper en schepsel, als God en mens, als Vader en zoon. Er zou een natuurlijke relatie moeten zijn, God zou voor de mens moeten zijn als de lucht die hij ademt, als het water dat hij drinkt, als de grond waarop hij loopt. God zou in de mens zijn vreugde vinden, hoogtepunt van alles wat Hij geschapen heeft, in de mens komt alles samen, plantaardig en dierlijk leven, maar ook het besef van tijd en ruimte, van bewustzijn en begrip van beperktheid en oneindigheid. De mens overstijgt de natuur en is tegelijk deel van de natuur zoals God onafhankelijk, los en vrij, voor en boven, onder en achter de schepping staat, terwijl de schepping niet los van God kan bestaan, niet in haar oorsprong en niet in haar bestaan. Alles is met God verbonden en God is met alles verbonden.

Als God de mens schept door de weerbarstigheid van de natuur heen, voltrekt zich een wonder in de tijd. De mens is dat wonder. Tegelijk echter met dat wonder voltrekt zich ook een drama, als de mens zich afkeert van zijn Schepper, als de mens de goddelijke trekken voor zichzelf houdt, zichzelf tot god maakt. Als de mens zijn natuurlijke verbondenheid met God verliest, omdat hij meer op zichzelf gericht raakt, worden mensen ook vijand van elkaar. De oude verhalen vertellen dan over de moord van Kaïn op Abel. Het roofdier in de mens keert terug. In plaats dat de mens doorgroeit, opgroeit, verrijst, blijft de mens in de greep van de evolutie en valt terug.

Daar begint het Verbond van God met de mensen. Zolang het goed gaat, hoef je niet over een verbond te spreken. Maar het ging fout en is dit de weg die God kiest om de eenheid tussen God en de mens te herstellen. Dat Verbond krijgt dan vorm in Israël. Je hoort erover bij Noach, bij Abraham, bij Mozes, bij David. Toch blijft de dramatiek schijnbaar dezelfde. God begint met zijn Verbond. God roept en er komt een antwoord. Maar dan. Als het Verbond met Noach stand had gehouden, was er geen verbond met Abraham nodig geweest. Als dat voldoende was, was er geen nieuw Verbond met Mozes nodig geweest. Dan had God ook geen Verbond met David gesloten. In dit Verbond is God de constante factor en is de mens de onzekere factor.

Dat wordt anders in het Nieuwe verbond dat Jezus ons brengt. Jezus neemt ons op in zijn Nieuwe Verbond. Dat is een Verbond dat Hij door de dood heen haalt, een verbond dat niet meer kan sterven want het verrijst uit de dood. Jezus sluit een Verbond in zijn Vlees en Bloed, het is een Verbond dat God met zijn Zoon sluit die mens geworden is. Zo is er een Nieuw Verbond dat het oude overstijgt, dit is werkelijk een eeuwig Verbond. Dit Verbond eindigt niet meer, di verbond is kosmisch, het herstelt de mens naar zijn oorsprong, want naar het beeld van zijn Zoon heeft God de Mens geschapen.

Nog indringender gezegd, Jezus Zelf is het Levende Verbond, in Hem is de eenheid tussen God en de mens hersteld en voltooid. Ieder mens die dus leeft in verbondenheid met Jezus, deelt in dat Nieuwe Verbond en wordt opgenomen in de Drieëne relatie die God is.

Dit is niet zomaar theologie, dit zie je in de praktijk van het leven. Een heel belangrijk kenmerk van godsdiensten zijn de rolmodellen. De goden van de Romeinen, maar ook van de Perzen en de Azteken en waar dan ook, waren ideaal figuren. Hun verhalen moesten richting geven aan het leven van alledag. Hun avonturen moesten inspireren en bemoedigen. Goden en halfgoden waren rolmodellen waarop een maatschappij vorm kreeg. In het Nieuwe Verbond hebben wij een nieuw rolmodel gekregen, een die anders is, totaal anders, een die ons voorgaat in het leven, niet in verhalen door mensen bedacht, in mythen en sagen, maar concreet als mens, in vlees en bloed, heel concreet. Het Woord is Vlees geworden en heeft onder ons gewoond.

Wanneer wij de Eucharistie vieren en ter Communie gaan, wanneer we de Hostie ontvangen en Amen zeggen, wanneer we zijn Brood aannemen en eten, dan bevestigen wij zijn Verbond met Ons; dan bevestigen wij dat we met Hem verbonden willen leven. Dat Hij ons rolmodel is en niemand anders, dat Hij onze weg door het leven is en niemand anders. Dan vallen alle andere goden weg, dan vallen alle aardse rijkdommen weg, dan is Hij onze rijkdom.

God heeft in Jezus een Nieuw Verbond gesloten. De Sacramenten drukken stuk voor stuk iets uit van zijn Nieuwe Verbond. De bedoeling is dat heel ons leven daarvan wordt doordrongen, dat heel ons leven een leven in verbondenheid wordt, dat het herstel van Gods Verbond met ons ook een herstel wordt van onze verbondenheid met elkaar, verbondenheid als gemeenschap, als Volk van God, wereldwijde verbondenheid tussen mensen van alle volken, verbondenheid met de schepping, waarin wij dienende heersers zijn, die zo gebruik maken van de schepping, dat de schepping er beter van wordt. Van die nieuwe verbondenheid is de Eucharistie bron en hoogtepunt. Dat mogen we vandaag vieren, op Sacramentsdag. Amen.

Voorbede

Wij bidden tot God die in Christus aan de mensheid een Nieuw Verbond heeft geschonken.

Wij bidden voor alle gedoopten, dat zij in de Eucharistie een bron mogen vinden van waarachtige eenheid, dat zij door het Offer van Christus vergeving en verzoening ontvangen en hun verbondenheid met God en elkaar vernieuwen en verdiepen. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor onze samenleving, dat de Eucharistie ook voor niet kerkelijken en niet gelovigen een inspiratiebron mag zijn voor eenheid, dat de liefde van Christus een geneesmiddel mag zijn voor alle spanningen die in onze wereld ontstaan door angstig zelfbehoud. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor onze parochie, dat wij onze verbondenheid met God en de naaste blijven versterken door voor elkaar te bidden, dat we door het Sacrament van zijn Liefde ook zelf mogen groeien in verbondenheid met God en elkaar. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat we erin slagen de liturgie van de Eucharistie toegankelijk te laten zijn voor alle leeftijden, zodat alle generaties deel krijgen aan de genade van het Nieuwe Altijddurende Verbond. (Laat ons [zingend] bidden):

Intenties

Back To Top