Op deze zondag van het Woord van God mogen we ons meer bewust worden van het belang en de kracht van Gods Woord. Vooral zoals het tot ons komt in de Eucharistie, in Jezus, het vleesgeworden Woord.
Eucharistieviering in de parochiefederatie RRM, in de kerken van de H. Liduina (Hillegersberg) en de H. Hildegardis (Rotterdam Noord), zondag 21 januari 2024, om 09.30 en 11.00 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2024DHJ03B
Lezingen
E.L: Jona 3, 1-5. 10
Psalm: Ps. 25 (24), 4bc-5ab, 6-7bc, 8-9
T.L: 1 Korinte 7, 29-31
All. Vers. Marcus 1, 15
EV: Marcus 1, 14-20
Homilie
Het is vandaag Zondag van het Woord van God. Als je naar het Evangelie kijkt zou het net zo goed Roepingenzondag kunnen zijn, vanwege de roeping van vier leerlingen. De lezingen zouden ook niet misstaan in de veertigdagentijd, met Jona die oproept tot bekering, Paulus die ons aanspoort tot een onthecht leven en Jezus die zegt: “Bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap”. Maar het is vandaag Zondag van het Woord van God.
Wat is de kracht van een woord? Ik heb stellig de indruk dat onder de eerste christenen er veel aandacht was voor het woord, en dan niet alleen het Woord met een hoofdletter, maar voor alle woorden.
Paulus moedigt zijn medechristenen aan. Hij schrijft: “Spreek een goed woord, opbouwend, als mensen het nodig hebben, tot zegen voor de hoorders” (Efese 4, 29). Een andere keer schrijft hij: “Uw vriendelijkheid moet bij alle mensen bekend zijn. De Heer is nabij. Weest onbezorgd. Laat al uw wensen bij God bekend worden in gebed en smeking, en nooit zonder dankzegging” (Filippenzen 4, 5-6).
Dan heeft Paulus het over gewone mensenwoorden, over alles wat wij tegen elkaar zeggen en hoe we het zeggen, op een vriendelijke manier. Naar het idee van Paulus zouden christenen bekend moeten staan om hun vriendelijkheid. Dus ook om hun vriendelijke woorden.
Maar deze zondag gaat in de eerste plaats over het Woord van God. En daarvan is de eerste lezing over Jona een mooi voorbeeld. Wat zou het verschil zijn geweest als de eerste de beste door Ninivé was getrokken en had geroepen: “Nog veertig dagen en Ninivé zal vergaan!” De reactie was waarschijnlijk geweest: “Daar heb je er weer zo een”.
Hoe komt het dat de inwoners van Ninivé zich bekeerden? Het heeft ermee te maken dat Jona niet uit zichzelf sprak. Het was geen mensenwoord, het was Gods Woord en Jona wist dat. Daarom kon hij ook zonder twijfel spreken. Dat Jona op de vlucht ging, de andere kant op, dat paste helemaal in Gods plan. Want dit werd uiteindelijk zijn verhaal, zijn verkondiging: “Ik was op de vlucht voor Gods Woord. Maar God wilde dat ik naar jullie toeging om jullie te waarschuwen. Ik ging de andere kant op. Want ik weet dat God barmhartig is en zich laat verzoenen als mensen zich bekeren en boete doen. Dat ik dan voor schut sta omdat de voorspelling niet uitkomt, neemt God op de koop toe. Daarom ging ik de andere kant op. Maar Hij wierp een storm op de boot. De zeelieden zetten mij overboord. Een grote vis spuwde mij hier op de kust en daarom sta ik hier. Niet omdat ik dit leuk vind, of dat ik zo’n medelijden met jullie heb. Ik sta hier alleen omdat God mij heeft gedwongen. Ik moest wel”. “Nog veertig dagen en Ninivé zal vergaan!”
God spreekt door mensenwoorden heen en ook door de geschiedenis van een mensenleven; ons leven wordt een getuigenis van God met ons onderweg. Dit is belangrijk, want zo zit ook de Heilige Schrift in elkaar, met mensenwoorden, mensengeschiedenissen en mensenlevens waar God doorheen spreekt. Alleen door de Heilige Geest, door Gods Geest, kunnen wij Gods Woord herkennen.
Het hoogtepunt van dit alles is Jezus, Gods Woord. Het Woord dat Vlees geworden is. Dat betekent dat in heel het leven van Jezus, in wat Hij zei en deed, in wie Hij was en wat Hem overkwam, God voortdurend aan het Woord is. Aan ons is het de taak dat Woord te herkennen als een Woord voor ons, als een Woord dat in mijn leven opnieuw vlees en bloed wil worden.
Tijdens zijn leven hebben de leerlingen de kracht van dit Woord van Jezus ervaren. Zo zegt Petrus op een moment dat een groep leerlingen Jezus verlaat het volgende: “Heer, naar wie zouden wij gaan? Uw woorden zijn woorden van eeuwig leven en wij geloven en weten dat Gij de Heilige Gods zijt”.
Maar net zo sprekend is de reactie van de Honderdman: “Heer, ik ben het niet waard dat Gij onder mijn dak komt; maar een enkel woord van U is voldoende om mijn knecht te doen genezen”. Een enkel Woord van U. Spreek slechts een Woord en mijn knecht zal genezen zijn. Dit woord herhalen wij elke Mis opnieuw vooraf aan de Communie.
In de Hebreeënbrief komen we deze uitspraak tegen: “Want het woord van God is levend en krachtig. Het is scherper dan een tweesnijdend zwaard en dringt door tot het raakpunt van ziel en geest, van gewrichten en merg. Het ontleedt de bedoelingen en gedachten van de mens” (Hebreeën 4, 12).
Vandaag zien we in het Evangelie ook de kracht van Jezus’ Woord bij de roeping van de apostelen. Ze zijn midden in hun werk. Het komt niet uit. Je wil je werk toch afmaken. Ik moet denken aan kinderen (maar ook jongeren en volwassenen) die achter een tablet een spel spelen. “Kom we gaan eten”. “Ja, nog even het spelletje afmaken”. “Kom op”. “Ja, nog even”.
De roeping van de leerlingen ligt op een ander niveau. De kracht van de roepstem van Jezus is ook van een ander niveau een heel ander level. “Jezus sprak tot hen: “Komt, volgt Mij; Ik zal maken dat gij vissers van mensen wordt”. Terstond lieten zij hun netten in de steek en volgden Hem”.
Terstond, meteen, onmiddellijk. Moge Gods Woord zo in ons leven klinken, dat wij in beweging komen en Gods Woord volbrengen. Amen.
Voorbede
Wij bidden tot God die ieder van ons roept om zijn Zoon na te volgen.
Wij bidden voor alle mensen die God zoeken, dat zij ontvankelijk zijn voor zijn Woord, dat zij zijn aanwezigheid zoeken, luisteren naar zijn Evangelie en stappen zetten in daadwerkelijke navolging. Bidden we ook voor de oecumene; dat Gods Woord en Sacrament ons tot eenheid mag brengen. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze samenleving, dat we goede woorden spreken, woorden van liefde en waarheid, dat de Heilige Geest ons ingeeft wat we moeten zeggen, zodat onze woorden het netwerk van liefde in de Kerk ondersteunen en wij meebouwen aan een beschaving van liefde. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat we ons losmaken van de overvloed van woorden die in de media over ons worden uitgestort, dat we tijd maken voor gebed en bezinning op Gods Woord. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen, alleenstaanden en echtparen, voor ouders en grootouders, kinderen en kleinkinderen; dat we erin slagen Gods Woord te laten klinken in de gezinnen van onze parochies, dat groten en kleinen komen tot geloof en navolging, door Gods Woord. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties: