Er zal een tijd komen dat er geen steen op de ander blijft. Dit sprak Jezus over de tempel van Jeruzalem. Het is alsof je bij de Sint Pieter staat en zegt: Alles wordt afgebroken.
Eucharistieviering 13 en 14 november 2010, om 17.00 en 19.00 uur, om 09.30 en 11.00 uur in de parochies van De Goede Herder en de H. Jozef te Wassenaar, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2010DHJ33C
Lezingen
E.L.: Maleachi 3,19-20a
Ps.: 98 (97), 5-6, 7-8, 9
T.L.: 2 Tessalonicenzen 3,7-12
All.: Mt. 24, 42a en 44
Ev.: Lucas 21,5-19
Homilie
Er zal een tijd komen dat er geen steen op de ander blijft. Dit sprak Jezus over de tempel van Jeruzalem. Het is alsof je bij de Sint Pieter staat en zegt: Alles wordt afgebroken. Zoiets kan je doen schrikken, maar dat is niet de reden waarom Jezus dit zegt; het gaat om waakzaamheid. We naderen het einde van het kerkelijk jaar. Volgende week is het Christus Koning, de laatste zondag van het kerkelijk jaar. De zondag daarna begint de Advent alweer. Daarom spreken de lezingen van vandaag over de eindverwachting.
Maar die woorden: Alles wordt afgebroken, kan je letterlijk opvatten maar ook figuurlijk. En we hebben het al meegemaakt, zoals de eerste Christenen het hebben meegemaakt. Zij zagen Jeruzalem veroverd worden en afgebroken worden, zij zagen rond het jaar 70, hoe de tempel in brand werd gestoken met al het cederhout en hoe er slechts enkele muren overeind bleven, waaronder de huidige klaagmuur.
Zij hebben het toen meegemaakt en wij hebben het de afgelopen eeuw meegemaakt. We hebben gezien hoe die grote sterke katholieke zuil is omgehaald en hoe het Rijke Roomse leven verdween. De Christelijke cultuur is afgebroken en heeft plaatsgemaakt voor een cultuur waarin de waarden en normen van het Evangelie steeds minder in tel zijn, ja soms zelfs vijandig wordt onthaald. Wereldwijd is de Christenvervolging toegenomen. Wij maken het ook nu mee.
Daarom lopen wij het risico om te gaan denken dat alles afgelopen is, dat het Christendom slechts een godsdienst zoals zoveel andere godsdiensten, dat de Kerk haar langste tijd heeft gehad. Dat nu de tijd van de wetenschap is aangebroken, zodat religie hooguit een persoonlijke hobby zal zijn, en net als alle hobby’s een leuk marktproduct oplevert.
Dan is het goed om te luisteren wat Jezus ons toen en nu zegt. “Weest op uw hoede dat gij niet in dwaling gebracht wordt. Want velen zullen optreden in mijn Naam en zij zullen zeggen: Ik ben het, en: Het ogenblik is nabij. Loopt niet achter hen aan. En wanneer gij hoort van oorlogen en onlusten, laat u dan niet uit het veld slaan. Dat alles moet wel eerst gebeuren maar het einde volgt niet terstond.”
Het einde volgt niet terstond. Er komt wel een einde, maar dat ligt in een toekomst waar niemand iets van weet. “Loop ze niet achterna”, zegt Jezus. Deze wereld doet alsof ze de nieuwe wereld al in pacht heeft, en of dat nu evolutietheorie is of menswetenschappen, genetische manipulatie en modificatie, mensverbetering, en wat er nog meer bedacht kan worden, alles wat zich als een nieuwe messias presenteert, loop ze niet achterna.
Midden in de wereld staan als een vrij mens. Waar zit die vrijheid in? Die vrijheid pntvangen wij omdat wij de waarheid kennen over de mens als beeld van God, als kind van God, met een toekomst in en bij God. De mens is niet alleen een geëvolueerd zoogdier, maar in de mens wordt iets zichtbaar van een andere evolutie, de evolutie van God in ons midden. God wordt zichtbaar in de schepping en dat is de roeping van iedere mens.
Dit weekend is het diaconieweekend. Waarom nog diaconie. Er wordt in onze tijd heftig gediscussieerd over het nut van ontwikkelingshulp, maak je mensen niet afhankelijk. Het nut van een voedselbank. Maak je mensen niet lui. Het nut van een sociaal stelsel, haal je de prikkel om zelf je boterham te verdienen niet weg?
Paulus lijkt een VVD en PVV standpunt in te nemen als hij zegt: “Wie niet wil werken zal ook niet eten”. Hoe ga je daar dan mee om. Paulus zelf is het voorbeeld van het juiste evenwicht. Aan de ene kant deze uitspraak van hem: Wie niet wil werken zal ook niet eten. Maar aan de andere kant collecteert hij intesief voor de armen in Jeruzalem, voor hen die Christen zijn gewordenn, maar amper rond kunnen komen. Onze Kerk heeft een eigen sociale leer, die veel goeds en ook goede inzichten van de moderne tijd heeft gewogen en die de wijsheid en de inzicht vanuit het Evangelie en de ervaring van zoveel eeuwen bij elkaar heeft gebracht.
Diaconie kan niet georganiseerd worden als een soort recht, als een maatschappelijke instantie, louter professioneel opgezet. Diaconie vraagt een hart dat klopt voor God en de naaste. Diaconie vraagt geloof, geloof en vertrouwen dat goed doen aan de naaste ons dichter bij het Rijk Gods brengt. Diaconie vraagt uithoudingsvermogen, gesteund door het geloof dat we meewerken met God en dat dit de weg van het Evangelie is, de enige weg die onze wereld echt verder helpt.
Maar in de diaconie drukt God ook zijn liefde voor de mens uit. Het is Gods liefde die ons aanzet tot diaconie. Jezus is de diaken bij uitstek, Hij die zijn leven prijsgeeft als dienaar van allen. Zelfs de slavendood was Hij bereid om te ondergaan. Zo heeft Hij ons de uiterste dienstbaarheid geleerd als de enige weg waardoor deze wereld gered kan worden.
In deze viering willen we elkaar stimuleren om de diaconie te blijven steunen, financieel, hier ook in het gebed, maar vooral ook door het zelf te doen. Amen.
Voorbede
Bidden wij vol vertrouwen tot God.
Bidden wij voor de Kerk, bijzonder voor haar diaconaal dienstwerk, voor diakens en medewerkers van de MOV, voor alle werkgroepleden, bidden we bijzonder ook voor missionarissen en ontwikkelingswerkers, dat zij werken vanuit de dienende liefde van Christus. Laat ons bidden.
Bidden wij voor de samenleving, dat de zorgen om de economie, de gevolgen van de recessie en de verandering in het politieke landschap, niet ten koste gaat van de zwaksten in de samenleving. Vragen wij om wijsheid en een open oog voor alle nood. Laat ons bidden.
Bidden we voor alle mensen die dagelijks zorg hebben om rond te komen, eenoudergezinnen, werklozen, zij die hun bedrijf hebben zien ondergaan, maar ook jongeren die geen baan vinden. Dat zij hulp krijgen en de moed niet opgeven. Laat ons bidden.
Bidden we voor onze gezinnen, om een mentaliteit van dienstbaarheid, dat ouders en kinderen zich samen inzetten voor de naaste, in de eigen familie en daarbuiten, dat diaconie een vast onderdeel van de opvoeding mag zijn. Laat ons bidden.