Ga naar hoofdinhoud

Wat leert ons het feest van de Heilige Familie?

Eucharistieviering in de parochiekerk van de H. Willibrord en De Goede Herder, 27 december 2009, 09.30 uur en 11.15 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: C2010KERSTFAMC

Lezingen

E.L: 1 Samuël 1, 20-22. 24-28
Psalm: Ps. 84 (83), 2-3, 5-6, 9-10
T.L: 1 Johannes 3, 1-2. 21-24
All: Cf. Handelingen 16, 14b
EV: Lucas 2, 41-52

Homilie

Wat leert ons vandaag het feest van de Heilige Familie? Maria en Jozef maken dat mee, wat elk ouderpaar meemaakt. Je kind wordt groot en voor het eerst merk je dat je het moet gaan loslaten. Het is de ervaring dat je kind niet van jou is, je hebt het gekregen en je moet het weer kunnen loslaten.

De diepste relatie die een mens heeft is niet die met zijn ouders maar met God. Volwassen worden, vraagt om een toenemende onafhankelijkheid. Daarna kan de verbondenheid op een hoger niveau weer doorgroeien.

Maria en Jozef moeten dat ervaren met Jezus. En dat is een ervaring die alle ouders met hen delen. Maar loslaten is moeilijk, want je vraagt je af: waarmee zal mijn kind zich ten diepste verbinden? Zoals het verhaal van de verloren zoon, loopt hij achter de wereld aan, of houdt hij zijn verbondenheid met thuis. Gaat mijn kind op in deze cultuur die een sterk commerciële inslag heeft. Hoe wordt mijn kind als mens? Zal het leven in verbondenheid met anderen of vooral individueel, los van anderen, stelt het zichzelf centraal als het middelpunt van het heelal, of blijft God de kern van het bestaan?

Maria en Jozef ervaren Jezus an de ene kant als een Godsgeschenk, en aan de andere kant als een goddelijke opdracht, ook dat is iets waar alle ouders met hen mee kunnen voelen. Maar … hoe voelt het wanneer je beseft dat je kind meer van God is dan van jou? Je zult als ouder eens overlijden, naar je hoopt lang voor je kind. Maar God blijft, God was er al voor wij er waren en zal er zijn als wij allang dood zijn.

Waarmee, met wie verbindt uw kind zich, en kunnen wij de kinderen helpen zich te verbinden met hun diepste kern, hun zuivere ik, hun oorsprong en toekomst, of zoals het boek van de Openbaring zegt: de Alpha en de Omega.

Maria en Jozef hebben Jezus vanaf het begin opgevoed in het geloof van het Joodse Volk, met de Thora, de vijf boeken van Mozes, met de Psalmen, met de profeet Jesaja, met de geschiedenis van Elia. Jezus leefde in een vroom gezin waarin werken voor je boterham, temidden van een dorpsgemeenschap, en het volbrengen van je religieuze plichten een vanzelfsprekendheid was.

Soms, wanneer jonge mensen wegen gaan, waar de ouders niet gelukkig mee zijn, wordt dit vergeleken met dit verhaal van Jezus in de tempel. Alsof die vergelijking standaard opgaat. Want niet iedere eigen weg van jonge mensen een weg met God is. De wereld is nadrukkelijk aanwezig in de jongerencultuur. Een wereld die graag grip op jongeren houdt. Wat Jezus thuis geleerd heeft is de waardering voor stilte. Jezus zal op latere leeftijd met regelmaat de stilte opzoeken. Dat is voor onze jongere generatie een nieuwe uitdaging, om God in de stilte te vinden. Als Jezus later spreekt over het huis van de Vader, dan kan dat alleen omdat hij zich dit heeft eigen kunnen maken, in die beleving gegroeid is. En dat is thuis begonnen.

Tegelijk beseffen we dat Jozef en Maria het Jezus ook hebben voorgeleefd. Dat is wat ouders in onze tijd soms weer opnieuw moeten ontdekken, het kerkelijk leven voorleven. Wat ouders voordoen, heeft voor kinderen een diepere waarde, die soms op latere leeftijd terugkeert. Dit feest van de heilige familie mag ons doen nadenken over ons ouderschap en wat we aan de volgende generatie doorgeven.

We leven in een wonderlijk tijdsgewricht. In de economie, techniek en het milieuvraagstuk zie je een synergie opkomen waarin gezocht wordt het geheel onder de loep te nemen zodat met een nieuwe benadering, een nieuwe economie, nieuwe regels voor productie en handel meerdere problemen tegelijk worden opgelost. Maar we beseffen dat de oude structuren, met de oude lobby’s heel hardnekkig zijn.

Zoiets is er ook op geestelijk gebied bezig, we beseffen at we keuzes moeten maken, dat we een aantal verworvenheden van onze tijd niet prijs willen of mogen geven, maar dat die in een nieuw kader moeten komen. De inzichten uit psychologie en agogie over opvoeden en leren, zijn waardevol, zij vragen een nieuwe integratie met de ervaringen vanuit ons geloof waarin we verbonden zijn met onze dieper kern en gericht staan op een groter geheel dan alleen onszelf.

Het feest van de heilige Familie roept ons op om met nieuwe ogen te kijken naar onze tijd. Van Jezus staat dat hij aan zijn ouders onderdanig was, dat is niet de onderdanigheid van het neergebogen hoofd, een willoze houding die alleen maar doet wat gezegd wordt. Er staat dat Jezus toenam in welgevallen bij God en de mensen. Hij nam toe in wijsheid, hij nam toe in inzicht, Hij groeit in volwassenheid. Hij is bereid te luisteren en te leren. De crisis in Jeruzalem heeft een nieuwe relatie geschapen tussen Hem en zijn ouders.

Voorbede

Bidden wij tot onze vader in de hemel.

Bidden wij voor alle mensen van goede wil. Vragen we dat de vreugde van de geboorte van Christus iedereen kracht mag geven om verder te gaan op de goede weg, dat het geloof in de geboorte van Christus allen nieuwe moed en kracht geeft. Laat ons bidden:

Bidden we voor de wereld, voor gebieden waar geen vrede heerst. Voor Christenen die vervolgd worden om hun geloof, dat Kerstmis hen hoop geeft en moed. Dat zij met Gods hulp standhouden op de wijze van Christus. Laat ons bidden.

Bidden we voor onze samenleving, om verdraagzaamheid en begrip, om wederzijds respect en waardering, dat we allen samen meebouwen aan een wereld waar Gods liefde woont. Laat ons bidden.

Bidden we voor onze gezinnen, dat het Kerstfeest de onderlinge band mag versterken en verdiepen, door een echte ontmoeting met God en elkaar. Dat het de liefde in de huwelijken mag versterken omdat Gods liefde, mens geworden is. Laat ons bidden.

Intenties

Back To Top