Bij al deze stormen mogen we ervaren dat Hij in ons midden is, met zijn woord, met zijn stilte, zijn rust, zijn vertrouwen, zijn geloof.
Oecumenische avondviering in de parochiekerk van de Willibrord te Wassenaar, 31 december 2009, 19.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2010OUDJAAR1C
Lezing
EV: Mc. 4, 35-41
Homilie
De storm gestild. Heeft het dan zo gestormd het afgelopen jaar? Dat is voor iedereen natuurlijk verschillend. Er zijn drukke dagen geweest en rustige, maar er is weer veel gebeurd. Voor de drie katholieke parochies geldt dat we dit jaar meer overleg hebben gehad met de parochies van Katwijk, Oegstgeest en Voorschoten. Voor mijzelf betekent dat een taakverbreding door het administratorschap voor Katwijk en Oegstgeest. Die stappen in het afgelopen jaar zijn een belangrijke opmaat naar volgend jaar, de clustering. Wanneer we meer in het algemeen terugkijken, realiseren we ons dat het jaar tweeduizend, met die magische klank alweer in de horizon naar achteren verdwijnt. De afgelopen dagen konden we op de radio in de decennium-tiendaagse veel van de hoogte- en dieptepunten beluisteren.
Maar gestormd heeft het in veel persoonlijke levens zeker. Niet alleen door de economische crisis, of daar waar het de klimaatverandering betreft, maar met name ook wanneer we een dierbare hebben verloren. De afgelopen maanden nog overleden meerdere prominente dorpsgenoten, waaronder Rob van gestel, een lid van de Raad van Kerken Wassenaar. Hun overlijden was soms voorzien, maar soms ook geheel onverwacht. En een storm door heel Wassenaar trok was het auto-ongeluk waarbij twee jonge mensen om het leven kwamen, Saskia en Hidde, storm in deze gezinnen, storm in de vriendenkringen en op school. Als geloofsgemeenschap en als dorpsgemeenschap hebben we om hen heen kunnen staan. Nu in deze dagen moeten zij daar toch in kleine kring weer mee verder, zoals ook de komende jaren.
Het heeft gestormd dit jaar, net als toen die keer met de leerlingen in het bootje op het meer van Gennésaret. Toen werden ze ook angstig, bang om ten onder te gaan in die enorme golven, je kunt bij zo’n storm je evenwicht niet meer houden, alles komt tegelijk, het overspoelt je. Steun bij elkaar is beperkt, want iedereen voelt de storm en moet ook zelf proberen overeind te blijven.
Toch hebben we ook dit jaar als geloofsgemeenschappen bij al deze stormen mogen ervaren dat Hij in ons midden is, met zijn woord, met zijn stilte, zijn rust, zijn vertrouwen, zijn geloof. Terugkijkend naar het afgelopen jaar mogen de woorden aan het begin van dit Evangelie een nieuwe klank krijgen: Tegen het vallen van de avond sprak Jezus … : “Laten we oversteken”. Ook nu mag dit woord van Hem tot ons klinken: “Laten we oversteken”. Want we moeten verder naar het nieuwe jaar, en Hij is bij ons, op weg naar de overkant. Amen.