Ga naar hoofdinhoud

Naar Jezus luisteren. Waarom?

Eucharistieviering 27 en 28 februari 2010, om 17.00 en 19.00 uur, en om 09.30 en 11.00 uur, in de parochies van De Goede Herder, de Heilige Jozef, en De Goede Herder, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: C2010QDR02C

Lezingen

E.L.: Gen. 15, 5-12, 17-18
Ps.: 27 (26), 1, 7-8a, 8b-9abc, 13-14
T.L.: Fil. 3,17 – 4,1 of 3,20 – 4,1
V.E.: Vanuit een schitterende wolk …
Ev.: Luc. 9, 28b-36

Homilie

Er is in dit Evangelie een woord dat extra aandacht vraagt. We kunnen natuurlijk stilstaan bij dat wonderlijke gebeuren op de berg, we kunnen nadenken over de reactie van Petrus die blijkbaar niet erg gepast was, we kunnen ingaan op die twee profeten, Mozes en Elia, waarom juist zij daar verschijnen, maar daar ben ik andere jaren al eens op ingegaan en dat komt een andere keer wel weer. Vandaag wil ik met u kijken naar dat wat de stem uit de wolk zegt, want daar gaat heel het verhaal naar toe: ‘Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene, luistert naar Hem.’

Terwijl Mozes en Elia naar de achtergrond verdwijnen wijst de Vader de Zoon aan. Er mag bij de leerlingen niet de minste twijfel bestaan over Jezus’ identiteit. Hij is de Zoon, Hij is Gods Zoon, de Mensenzoon. Misschien zagen ze Jezus eerst nog als een van de groten, een in het rijtje, een profeet zoals andere profeten, een rabbi zoals andere rabbi’s, een leraar zoals andere leraars; misschien zoiets als onze tijd, waarin mensen Jezus plaatsen in het rijtje van Krishna, Boeddha en andere groten uit de religiegeschiedenis.

Wat overkomt de leerlingen hier op de berg? Zij ervaren Gods aanwezigheid en die gebeurtenis herinnert aan een andere berg, waar Mozes eens omhoog was gegaan om God te ontmoeten en de tien geboden te ontvangen.

Mozes heeft toen het volk van de Israëlieten aangespoord te luisteren naar Gods Woord en aan Gods geboden te gehoorzamen. Nu verdwijnen Mozes en Elia naar de achtergrond en staat Jezus daar, terwijl de vader zegt: ‘Luistert naar Hem.’

Luistert naar Hem. In deze verwarrende tijd, waarin het vertrouwen in politici nog verder is gedaald, waarin nieuwe wijsheidleraren de schappen van de boekwinkels doen uitpuilen, waarbij iedereen geld wil verdienen aan de nieuwe interesse in religie, deze verwarrende tijd, waarin overal wordt geroepen dat je toch niets zeker kan weten, dus mag je alles beweren en is ieders verhaal even belangrijk, deze verwarrende tijd, waarin moraal en ethiek het etiket kleinburgerlijk krijgt met spruitjeslucht, in deze tijd is dat woord van de Vader net zo belangrijk of nog belangrijker: ‘Dit is mijn Zoon, mijn Uitverkorene, luistert naar Hem.’

Naar Jezus luisteren. Waarom? Dat zegt de Vader er niet bij. Dat ligt dus in het verlengde van die geschiedenis met Mozes. Toen Mozes de twee stenen platen kreeg en daarna allerlei wetten aan Gods Volk gaf, was daar een belofte aan verbonden: Als jullie mijn wetten en geboden onderhouden, dan zullen jullie mijn Volk en zal Ik jullie God zijn. Dan zullen jullie het land bewonen, dan zal voorspoed jullie omgeven, dan zal er vrede heersen en welvaart alom. Gods belofte van voorspoed was verbonden aan het onderhouden van zijn wetten en geboden. Welke voor belofte is verbonden aan dit woord: Luistert naar Hem?

De leerlingen vroegen daar een keer naar. Petrus zei tegen Jezus: ‘Heer wij hebben alles achtergelaten om U te volgen. Wat zullen wij dan krijgen?’ Het antwoord van Jezus luidde: ‘Ieder die zijn huizen, broers, zusters, vader, moeder, kinderen of landerijen heeft achtergelaten omwille van mijn naam, zal het honderdvoud daarvan krijgen en deel hebben aan het eeuwig leven.’

Maar wat is dat, het honderdvoud aan huizen, broers, zusters, vader, moeder, kinderen of landerijen? We zien dat bij de eerste Christenen en ik denk dat we in onze tijd daar weer oog voor moeten krijgen. De eerste Christenen hadden heel sterk de ervaring om een gemeenschap te vormen, een levende gemeenschap, waarin niemand iets te kort kwam, niemand teveel had, waar geen eenzaamheid was, geen honger geen armoede, geen uitsluiting. Een van de ergste dingen was in die tijd buiten de gemeenschap gesloten worden, wat in de theologie de term excommunicatie heeft gekregen, uit de communio, uit de gemeenschap gesloten worden. Dat gebeurde als iemand zich tegen Christus en het geloof keerde, of als een zondaar volhardde in zijn gedrag, als bekering uitbleef, dan werd er gepraat, zodat iemand van gedachten kon veranderen, en in het uiterste geval werd iemand niet meer toegelaten tot de gemeenschap.

Maar wat is nu de kern van die gemeenschap? Dat was één Lichaam van Christus zijn. Één Lichaam, ledematen van één geheel, één nieuw volk waar Gods liefde heerst. Elk lid wist zich door het éne Lichaam verbonden met Christus. Wanneer je niet meer met het Lichaam verbonden was, was je ook niet meer met Christus verbonden.

Dat gevoel zijn wij in onze tijd bijna helemaal kwijt. Eerst dat gevoel dat je bij één Lichaam van Christus hoort. In onze tijd is er veel meer het idee van Jezus en ik, God en ik, de Geest en ik. De Kerk hebben we daar niet zo voor nodig. En ook de gemeenschap in de praktijk. Waaruit blijkt in ons dagelijks leven onze gemeenschap? In die tijd was het in zekere zin gemakkelijker, je had elkaar hard nodig. De rijken hadden de armen nodig om goed te doen, want dan alleen bleven zij bij het éne Lichaam van Christus. De armen hadden de rijken nodig, zo ervaarden zij Gods goedheid en liefde, Gods voorzienigheid in Christus en waren ze dankbaar tot het éne Lichaam van Christus te horen.

In onze tijd mogen we daar weer iets van terughalen, ook al hebben we verzekeringen en pensioenvoorzieningen, zijn we onafhankelijk met een eigen inkomen, toch weten we dat we bij elkaar horen. Deze veertigdagentijd mag een tijd zijn van meer luisteren naar wat Jezus ons wil zeggen. Want wij zijn ledematen van zijn Lichaam. Amen.

Voorbede

Richten wij, in de veertigdagentijd, onze gebeden tot God, onze hemelse Vader.

Bidden wij voor de kerk, vragen we om een luisterende houding, zodat we Jezus’ Woord verstaan. Vragen we om de kracht van de Geest, om Jezus’ voorbeeld na te volgen. Vragen we om Gods genade, om een leven in liefde te leiden. Laat ons bidden.

Bidden wij voor onze samenleving, de landen die nu in deze dagen met een aardbeving of tsunami te maken hebben, dat zij hulp en steun vinden, dat de mensengemeenschap hen nabij is met concrete steun, dat de overheden hun verantwoordelijkheden nemen en oog hebben voor de meest getroffenen. Laat ons bidden.

Bidden wij voor de media, dat meer mensen zich mogen inzetten voor een goede, zuivere en evenwichtige berichtgeving. Dat ieder die zich bedient van het woord, zich bewust is van de invloed die zij hebben. Dat waarheid gepaard mag gaan met wijsheid en liefde. Laat ons bidden.

Bidden we voor onze parochies en voor onze gezinnen, dat jong en oud Jezus leert kennen, zijn woord beluisteren en overwegen, zodat zij in staat zijn het te vertalen naar de praktijk van alledag. Laat ons bidden.

Back To Top