Ga uit over de hele wereld en verkondig het Evangelie aan heel de schepping. Dan begint de nieuwe tijd.
Eucharistieviering 13 en 14 maart 2010, om 17.00, 19.00, 09.30 en 11.00 uur, in de parochies van De Goede Herder, de Heilige Jozef, de H. Willibrord en De Goede Herder, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2010QDR04C
Lezingen
E.L.: Jozua 5, 9a, 10-12
Ps.: 34 (33), 2-3, 4-5, 6-7
T.L.: 2 Kor. 5, 17-21
V.E.: Luc. 15, 18
Ev.: Luc. 15, 1-3, 11-32
Homilie
Net als u, hoorde ik deze week opmerkelijke dingen. Eerst Camiel Eurlings, Rooms katholiek en daarna Wouter Bos, protestants Christelijk, twee bekenden politici die kiezen voor hun gezin in plaats van de politiek. Camiel heeft een vriendin, Wouter is getrouwd en heeft nog jonge kinderen.
Even opmerkelijk is de aandacht die dit in de media heeft gekregen. Een schok gaat door politiek Nederland. Het laat zien dat er nog altijd een soort hiërarchie van denken is in onze cultuur, wanneer het gaat over de relatie werk en gezin. Onbewust wordt in de maatschappij toch gedacht dat je het gezin er eigenlijk wel bij kunt doen, maar dat het werk, de carrière, de politiek, de media, toch wel de eerste keus zouden moeten zijn. Daar ligt jouw ontplooiing, je toekomst, je status, dat ben jij.
En dan ineens zo’n statement. Ik hoop dat dit niet het laatste statement is, maar dat we zoiets vaker gaan horen.
Maar hoe zou Nederland reageren wanneer Wouter had gezegd: Ik wil meer tijd aan mijn geloof en aan mijn kerk besteden. En als Camiel had gezegd: Het lukt me nu niet meer om met mijn vriendin naar de kerk te gaan of te bidden, het lukt me niet om naast de politiek wat vrijwilligerswerk te doen in de parochie. Stel dat Camiel zoiets had gezegd, hoe zou de media dan gereageerd hebben. Nu al hoor je reacties dat het gezin als reden leuk klinkt, maar dat het vast niet de echte reden zal zijn. Dus denk ik dat de politiek verlaten voor geloof en kerk nog veel minder begrepen zou worden. Of toch wel, en is er iets aan het veranderen?
Vandaag hebben we de schitterende parabel van de jongste zoon, van de barmhartige Vader en van de oudste broer. Onze tijd lijkt wel wat op die jongste zoon. We hebben een ongelooflijke erfenis gekregen van onze Vader en de afgelopen eeuwen hebben we gedaan alsof die gewoon ons eigendom is. Onze tijd is in veel opzichten verkwistend en losbandig, net als die jongste zoon. Daar hoef ik weinig over uit te leggen. Maar na zoveel tijd kreeg de zoon honger. En niemand gaf hem iets te eten. Toen dacht hij terug aan zijn vader.
Zou het zo ook met onze tijd kunnen gaan? Dat er honger groeit, niet naar brood, maar honger naar zingeving, naar idealen, naar diepere waarden, honger naar gemeenschapszin, saamhorigheid, vriendschap, honger naar Gods aanwezigheid, honger naar visie, honger naar trouw in relaties, honger naar moraal en ethiek, honger naar een ander leven? Is die honger aan het toenemen en worden mensen zich meer en meer die honger bewust?
Maar we weten dat er in een vrije markt onmiddellijk allerlei spelers de markt opstromen om die honger te stillen. We zien het in de boekwinkels die volle schappen hebben met esoterie. Als de interesse naar religie toeneemt groeit het aanbod recht evenredig. De vraag is of zij de honger kunnen stillen!
In onze parochies zien we hoe de gemeenschap in de afgelopen 40 jaar is geslonken, jaar in jaar uit. Minder dopen, minder Communies, minder Vormsels, minder huwelijken, minder priesterwijdingen, minder kerkbezoek, minder vrijwilligers, minder inkomsten, minder, minder minder. En het lijkt erop alsof we daar wat aan gewend zijn geraakt. Het is nu eenmaal zo, je kunt de tijd niet keren.
Als er één manco in ons Katholiek verleden is, waardoor veel ellende is ontstaan, dan is dat de cultuur van het zwijgen, je mond houden, er niet over praten. Die cultuur is dodelijk. Al in het Oude Testament lezen we hoe God zegt: Praat er met uw kinderen over, als je thuis bent en onderweg, als je slapen gaat en opstaat. En tot zijn leerlingen zegt Jezus: Ga uit over de hele wereld en verkondig het Evangelie aan heel de schepping. De eerste Christenen stonden erom bekend dat zij in alle omstandigheden en goed woord hadden, een wegwijzer, zingeving.
Natuurlijk kennen we het gezegde: Spreken is zilver, zwijgen is goud. Maar wanneer het gaat om goede woorden, om uitleg, om betekenis, om waardering, dan geldt zwijgen is zonde, spreken is genezing. Hoe kostbaar is een luisterend oor waardoor mensen eindelijk kunnen zeggen wat ze jaren lang hadden weggestopt.
Ook allerlei mistoestanden zoals ze de laatste tijd aan het licht zijn gekomen, hebben te maken met een gebrek aan goede woorden. Goede woorden in de voorlichting aan kinderen, waarin het mooie verbonden wordt met liefde en zelfbeheersing, goede woorden in het lijden, wanneer het leven zwaar wordt, zodat mensen het volhouden, goede woorden over je geloof, waarin je de menselijke zwakheden niet wegmoffelt maar benoemt en een weg wijst om verder te kunnen. Goede woorden, een andere vertaling van de Blijde Boodschap, ofwel Evangelie.
Een nieuwe tijd, die begint pas, wanneer wij goede woorden weten te vinden en weten te spreken. Hier in de kerk, maar meer nog thuis, op het werk, een luisteren door en de juiste woorden. Wanneer het om luisteren gaat, dan is het waar: spreken is zilver, zwijgen is goud. Maar wanneer het om het doorgeven van het goede gaat, dan is er het voorbeeld en dan zijn daar de goede woorden. Ofwel, met woorden uit het Oude Verbond: Praat er met uw kinderen over, als je thuis bent en onderweg, als je slapen gaat en opstaat. En met woorden van het Nieuwe Verbond: Ga uit over de hele wereld en verkondig het Evangelie aan heel de schepping. Dan begint de nieuwe tijd. Amen.
Voorbede
Richten wij, in de veertigdagentijd, onze gebeden tot God, onze hemelse Vader.
Bidden wij voor alle gelovigen, geroepen om Gods kinderen te worden en te zijn. Vragen we om geduld, begrip en boven alles liefde voor elkaar. Dat we vreugde scheppen in iedere mens die de weg naar Christus en zijn Kerk terugvindt. Bidden we voor onszelf, dat we mondige mensen worden die goede woorden spreken. Laat ons bidden.
Bidden wij voor onze wereld. Om een nieuwe gezinsklimaat, dat meer mensen mogen inzien hoe belangrijk een goed gezinsleven voor onze hele maatschappij is. Vragen we ook om wijsheid om structuren te scheppen die een nieuwe manier van leven mogelijk maakt. Laat ons bidden.
Bidden wij voor alle mensen die op een of andere manier slachtoffer zijn van misbruik. Dat zij wijze mensen vinden die naar hun verhalen kunnen luisteren, dat zij respect vinden en hulp om hun eigenwaarde te hervinden, dat zij God mogen vinden of terugvinden en zo weer kunnen thuiskomen. Laat ons bidden.