Is de Kerk nog de moeite waard? Heeft de wereld niet alles te bieden wat de Kerk biedt en meer nog.
Eucharistieviering 3 april 2010, om 21.30 uur, Paaswake voor jongeren in de parochies van de H. Willibrord, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2010TMPPWC
Lezingen
E.L.: Genesis Ps.: 104
T.L.: Exodus 14,15 – 15,1 Ps.: 15
D.L.: Ezechiël 36, 16a, 22a, 24-28 Ps.: 42
V.L.: Aan de Romeinen Ps.: 118
Ev.: Lucas (Mc. 16, 1-8)
Homilie
Is de Kerk nog de moeite waard? Heeft de wereld niet alles te bieden wat de Kerk biedt en meer nog. De kerk maakt geen iPad. Denk aan democratie, wetenschap, economie, techniek, banken en verzekeringen, ze bieden hun eigen gevoel van zekerheid. Denk aan politieke partijen, verenigingen en actiegroepen, ze bieden ons een soort moraal: groen, natuur, opkomen voor zeehondjes en bedreigde diersoorten, iets nalaten in je testament voor een goed doel. In de media zijn journalisten de profeten van onze tijd, zij roepen de menigte toe en zeggen ons wie goed is en wie slecht. En voor sommigen is wetenschap de nieuwe religie, met de grootste autoriteit en hoogste norm.
Heeft de Kerk nog iets te bieden. Eeuwenlang was het de Kerk die zich inzette voor onderwijs, gezondheidszorg en allerlei maatschappelijke ontwikkeling. Maar dat is in Europa lang geleden overgenomen door de overheid. De Charitas, de armenzorg, de diaconie, was eeuwenlang het terrein van de Kerk. Gelovige mensen van jong tot oud wisten zich samen verantwoordelijk voor medemensen in nood. Maar ook dat is al meer dan een generatie terug overgenomen door de sociale diensten en door de zorgloketten.
De Kerk was er altijd voor de zingeving. De Kerk gaf antwoorden op vragen zoals: Wie ben ik? Waarom besta ik? Wat is het doel en de zin van mijn leven? Is er leven na de dood? Daar geeft de vrije markt nu een scala van antwoorden op, voor ieder wat wils. En de nieuwe overtuiging van onze tijd, het relativisme, leert ons bovendien dat niemand iets zeker kan weten, dus is goed en kwaad ook relatief. De atheïstische en autonome mens heeft genoeg aan een leven op aarde zonder hemel en zonder God.
Tja, waar is de Kerk nog voor nodig? Sommigen zeggen: Het is waar; we hebben onnoemelijk veel aan de Kerk te danken. Heel ons Rijke Westen, onze cultuur, de wetenschap, ons onderwijs en onze gezondheidszorg, dat was ondenkbaar geweest zonder het werk dat de Kerk gedurende zoveel eeuwen heeft gedaan. Inderdaad, dit alles hebben we aan de Kerk te danken. Maar, we hebben de leraar ingehaald, nu kunnen we het zelf.
Anderen gaan een stap verder en halen alles uit de geschiedenis tevoorschijn waar de Kerk is tekortgeschoten. Soms terecht en zuiver, soms ook onterecht en onzuiver. Dan misbruiken zij die tekortkomingen om de Kerk in zijn geheel als achterhaald te verklaren. En daartoe hebben ze natuurlijk alle kans, want aangezien de Kerk de enige instantie op aarde is die je tot tweeduizend jaar geleden op zijn fouten kan wijzen, zul je altijd genoeg fouten en tekorten vinden. Hoe vaak horen we niet anno 2010 zeggen dat de Kerk in 1633, dat bijna vierhonderd jaar geleden, Galileo Galilei onder huisarrest heeft geplaatst en gedwongen zijn wetenschappelijke bevindingen te ontkennen. Maar dat is het lot van de Kerk. De Kerk zal altijd rekenschap moeten geven van wat er in tweeduizend jaar verkeerd is gegaan. Dat is haar lot, maar ook haar kracht. De Kerk is ook de enige die dat kan en zal doen. Ook de komende eeuwen. Geen andere organisatie bestaat tweeduizend jaar. En dan is het moeilijk hen na lange tijd nog ter verantwoording te roepen.
Tweeduizend jaar geleden begon Jezus iets nieuws. Daarvan zei Hij: De poor-ten van de hel zullen haar niet overwinnen. Jezus begon toen níet met een heilig, foutloos, perfect gezelschap. Jezus begon met vissers, tollenaars en vechtjassen, met heel gewone mensen met hun fouten. Die leerlingen waren een stelletje opscheppers met een klein hartje, mannen die tuk waren op een goede plaats naast Jezus. In de Goede Week hebben we het weer gehoord en meegemaakt: Judas verkoopt zijn Heer voor Geld. Petrus verloochent zijn Heer uit angst. De andere leerlingen vluchten en laten Hem alleen. Maar na zijn verrijzenis en na Pinksteren, zullen ze naar buiten treden met gevaar voor eigen leven. Geen perfecte mensen, maar wel bezield met Gods heilige Geest.
Wat heeft de Kerk te bieden? Ik wil u deze gelijkenis geven: Toen Mozes een teken deed namens God, en zijn staf veranderde in een slang, toen konden de tovenaars van Farao dat ook, wel iets minder goed, maar toch, en Farao was tevreden. Toen Mozes het water in bloed beranderde, konden de tovenaars van Farao het water ook rood kleuren, en Farao was tevreden. De wereld zal God altijd nadoen en in de waan leven dat ze God heeft overtroffen. Maar het zal altijd zijn als het verschil zijn tussen echt en na-maak. In het begin is het soms wat moeilijker te zien, maar na een poosje merk je het meteen.
De Kerk heeft iets dat de wereld niet heeft. Natuurlijk zijn gelovigen niet beter ongelovigen. Wij eten, drinken, hebben idealen, werken, trouwen, krijgen kin-deren, sporten en hebben vrienden. En toch is het anders. Gelovige mensen hebben van binnen een bron, een zuivere, levende, stromende bron en dat is Christus. Zij leven in verbondenheid met God en met elkaar, een verbonden-heid die tijd en ruimte overstijgt. Toen, daar, in dat donkere rotsgraf, was het licht van de wereld gedoofd, vermoord en met een steen afgesloten. Maar de Bron van Leven komt van binnenuit en geeft leven aan de wereld. De rots ging open en is een bron geworden van leven, die altijd blijft stromen.
De statistieken zeggen dat gelovige mensen gelukkiger en gezonder zijn en meer vrijwilligerswerk en zorgtaken doen. U, ik, wij zijn geroepen in de wereld het verschil maken tussen echt en namaak, tussen Mozes en de tovenaars van Farao, tussen Jezus en de farizeeën. Schieten wij tekort, wij, Gods kinderen, dan wordt dat de hele Kerk aangerekend. Doen wij het goed, dan wordt dat door de wereld zelden gezien. Fouten van anderen en onze eigen fouten zijn voor heel de Kerk leerpunten en kansen om nog echter, nog zuiverder en nog oprechter te leven uit die bron van levend water die vanavond weer is gaan stromen. Want de Heer is verrezen. Wij mogen leven. Zalig Pasen. Amen.
Voorbede
Richten wij, in deze paasnacht, onze gebeden tot God, die de bron is van ons leven.
Bidden wij voor alle mensen die die vieren dat Jezus de macht van de dood heeft overwonnen. Dat zij troost en kracht vinden om steeds opnieuw te beginnen. Dat zij moed vinden om van andermans en van eigen fouten te leren. Dat zij de liefde van Christus waar maken in het leven van alledag. Laat ons bidden.
Bidden wij voor de wereld waarin wij leven. Vragen wij om oprechtheid en echtheid, dat meer mensen de bron van Gods liefde mogen leren kennen die in de wereld het verschil maakt en allen dichter bij Gods Koninkrijk brengt. Laat ons bidden.
Bidden wij voor voor alle Christenen, dat zij bij de hernieuwing van hun doopgeloften kracht krijgen om te leven naar Gods hart, dat zij idealen durven aan te nemen, dat zij samenwerken met mensen van goede wil, dat zij leven als kinderen van God. Laat ons bidden.
Bidden we voor onze gezinnen. Dat de vreugde van Pasen groot en klein kracht geeft om tegen de stroom van de tijd in stand te houden. Dat de warmte en de geborgenheid van het gezin een basis is om in de wereld de goede koers te blijven volgen. Dat Christus thuis mag zijn in onze gezinnen als de bron van liefde en leven. Laat ons bidden.