Samenkomen met alle heiligen. Wat we elke zondag vieren in de Eucharistie, dat hemel en aarde met elkaar verbonden zijn, mag op deze bijzondere dag van Allerheiligen, bijzonder onze aandacht hebben; God met ons, de hemel op aarde.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Willibrordus (Wassenaar), 1 november 2013, om 19.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2013ALLHC
Lezingen
E.L: Apocalyps 7, 2-4; 9-14
Psalm: Ps. 24 (23), 1-2, 3-4ab, 5-6
T.L: 1 Johannes 3, 1-3
All. Vers. Matteüs 11,28
EV: Matteüs 5, 1-12a
Homilie
Heiligen van vlees en bloed. We vieren het hoogfeest van Allerheiligen. Alle heiligen omvatten ook de engelen in de hemel; toch gaat onze aandacht op deze feestdag vooral uit naar al die mensen die op aarde geleefd hebben en die zich hebben ingezet voor God en de naaste.
Gisteren, 31 oktober, was het hervormingsdag en was er in Voorschoten een oecumenische lezing over Calvijn en Franciscus van Sales. Ik vond het interessant om te luisteren en het heeft me opnieuw meer bewust gemaakt van een kernpunt van ons geloof.
De tijd van de Reformatie was mede beïnvloed door het humanisme van die dagen. Daarin zie je hoe de mens autonomer wordt. Dat ging ook gepaard met meer autonomie van landen en staten, met grotere onafhankelijkheid van keizer en paus. Maar een andere kerk, een nieuwe kerkorde, een andere hiërarchie, het helpt allemaal niet. Calvijn beklaagt hij zich erover dat de mensen zich niet bekeren. Ooit zei Calvijn: “Als een enkele preek van Petrus zo’n uitwerking heeft gehad dat 3000 mensen voor Jezus Christus werden gewonnen, wat moeten 3000 preken dan niet doen? Daar bemerk je onze verdorvenheid …”
We gaan ervan uit dat ook Luther en Calvijn en Zwingli bij alle heiligen in de hemel horen. Toch zijn zij niet degenen waar ik op het feest van Allerheiligen het eerst aan denkt. Dat komt niet alleen omdat ik Rooms Katholiek ben, maar omdat zij mij als persoon minder inspireren. Als ik het leven van Franciscus van Sales lees, wordt ik religieus meer ontroerd dan wanneer ik Calvijn lees.
Het heeft met een gedachte te maken die in de reformatie naar de achtergrond ging: de incarnatie; het Woord is Vlees geworden. Sommigen verwijten de reformatoren dat door de Reformatie het vlees terug is gegaan naar het woord. Wat bedoelen we daarmee? Als alle aandacht ligt op het woord, op de verkondiging, als je steeds zegt dat onze goede daden niets betekenen, dan komt er een zwarte schaduw over de navolging. De navolging van Christus is een leven metterdaad, waarin je steeds zo zoekt te leven zoals Christus heeft geleefd. Zo te spreken zoals Christus spreekt, zo te bidden zoals Christus bidt.
Wie daarin oefent, zal merken dat er een eenheid groeit met Christus, zoals Paulus zegt: Dit is het mysterie: Christus in mij.
Het aantrekkelijke van de heiligen zoals we ze in onze kerk kennen is dat inspirerende dat je steeds meer gaat zien dat Christus in hen leeft.
Voorbede
Wij bidden tot onze hemelse Vader.
Wij bidden voor de Kerk en alle mensen van goede wil, om een luisterend oor, om een verlangen om Jezus na te volgen; dat allen Gods liefde zo mogen ervaren, dat zij deze kunnen doorgeven aan anderen. (Laat ons [zingend] bidden.)
Wij bidden voor alle zoekende mensen, dat er voldoende heiligen zijn om hen de weg te wijzen; vragen we dat wijzelf ook voort mogen gaan op die weg, in navolging van Christus. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor onze parochie van de H. Augustinus. We bidden om een vernieuwde beleving van de sacramenten, om te groeien in vereniging met God en de naaste. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor ouders, kinderen en kleinkinderen. Bidden we om evenwicht en wijsheid in de opvoeding. Bidden wij om kracht, om geloof, hoop en liefde en een heilige levenswandel. (Laat ons bidden.)