God is nabij, zo nabij als het Kind in de schoot van Maria. De vreugde van Kerstmis is al voelbaar. Toch mogen we ons afvragen of we er klaar voor zijn. Zijn wij bereid Jezus na te volgen op de weg die Hij ons wijst?
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Laurentius, 20 december 2015, om 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2016ADV04C
Lezingen
E.L: Micha 5, 7 -4a
Psalm: 80 (79) 2 a c en 3 b, 15-16, 18-19
T.L: Hebreeën 10, 5-10
All: Lucas 1, 38
EV: Lucas 1, 39-45
Homilie
Verleden week, op zondag Gaudete, hoorden we “verheug jullie”. Vandaag wordt die vreugde werkelijkheid als de kleine Johannes in de schoot van zijn moeder van vreugde opspringt.
Het is een bijzonder moment, twee vrouwen die beiden in verwachting zijn. Toch is dat niet het hele gebeuren. Beiden dragen een diepere innerlijke blijdschap met zich mee. Elisabeth omdat na jaren van vergeefs wachten en bidden, zij nu toch nog moeder mag worden, op een leeftijd waarop niemand het meer had verwacht. Maria heeft een vreugde die nog verder reikt. Zij begrijpt dat zij een schakel mag zijn in de redding die God deze aarde biedt, zij mag een schakel zijn naar het nieuwe leven, de nieuwe wereld.
Maria zal het daarna haar Magnificat uitzingen. Ooit zong Mirjam, de zus van Mozes een nieuw lied, toen het Volk van God veilig aan de overkant van de zee gekomen was en de vijand ten onder was gegaan in de waterstroom. Nu zingt de nieuwe Mirjam haar lied; dat God machtigen van hun troon haalt en eenvoudigen tot aanzien brengt.
Het is de vreugde van Christus die al aanwezig is, hoe verborgen ook in de schoot van zijn moeder. Was het toeval dat de kleine Johannes net even begon te trappelen, een gewoon gebeuren. Nee, Elisabeth voelde hoe haar kind reageerde op de stem van Maria. Op het moment dat de klank van haar groet het oor van Elisabet bereikte, sprong de kleine Johannes op in de schoot van zijn moeder. Kleine toevalligheden zijn voor een gelovig oog en oor, tekenen van God, vol betekenis.
Het is een kunst om dit te leren, om te leren luister en zien en aanvoelen. Zowel Elisabeth als Maria zijn hierin voorbeelden en leraressen. Het is goed om nuchter te zijn en niet bijgelovig, maar als het zo duidelijk is, moet je ook de eer aan God geven en zijn teken aannemen. Door wat er vandaag in het Evangelie gebeurt, mogen wij leren kijken en luisteren naar de gewone kleine dingen die dagelijks gebeuren. Soms laten we ons afleiden door de grote gewelddadigheden in deze wereld. De nieuwsberichten spoelen over ons heen. En inderdaad het is goed om nuchter te zijn en te zien dat er kwaad is en geweld om ons heen, dat de wereld niet wijs wordt, dat de machtigen en groeten dikwijls geen ander antwoord hebben dan geweld. Het is goed om nuchter de werkelijkheid onder ogen te zien. Tegelijk is het van levensbelang dat we ook het goede blijven zien. Niet alleen de grote dingen als een vredesconferentie of een klimaatconferentie. We mogen bidden dat ze iets goed mogen uitwerken, maar we moeten ook ook houden voor heel veel kleine dingen die worden gedaan uit liefde, er is heel veel goeds om ons heen.
Jezus wijst ons ook op de kleine dingen. Hij spreekt over een mosterdzaadje, zo klein als het is, groeit het tot een machtige struik waar vogels in kunnen nestelen. Hij begint met een paar leerlingen, Hij roept ze en ze volgen Hem en zo klein als het is, groeit de Kerk over de hele wereld. Er is veel goeds om ons heen, zelfs in oorlogsgebieden gebeurt veel goeds, door mensen die daar hulp verlenen, voor mensen die hier goederen inzamelen, door organisaties als het Rode Kruis en Artsen Zonder Grenzen, maar ook door kerken ter plaatse, zoals ons Bisdom dit jaar met Kerstmis weer speciaal een bisschop in Syrië, zodat het ter plaatse komt bij de mensen die het nodig hebben.
Elisabeth en Maria durven te geloven, ze durven in het nieuwe leven te geloven dat groeit onder hun hart, ze durven te geloven dat hoe klein en kwetsbaar ook, en niet van vandaag op morgen, maar dat verderop in de toekomst, God door deze kinderen iets nieuws gaat beginnen. Ze weten dat zij daar als moeders een rol in vervullen.
Maria en Elisabeth zijn geen wetenschappers, ze hebben geen carrière in een bedrijf, of in de kunst, in muziek of in mode, zij nemen hun taak als moeder serieus; God vertrouwt hun dit leven toe. Elisabeth begrijpt dat die bijzondere omstandigheid van haar zwangerschap op hoge leeftijd een opdracht inhoudt. Ze zal haar zoon opvoeden in het bewustzijn dat er een taak ligt voor Gods Koninkrijk. Maria zal haar Kind opvoeden in het bewustzijn dat er een taak ligt om Gods Volk mee op weg te nemen naar Gods Koninkrijk, zij nemen hun moedertaak op zich en leveren zo een grotere bijdrage aan de samenleving en deze wereld dat wat ook, al waren ze prinses of koningin of wat dan ook geworden.
In het kleine van alledag kansen zien voor Gods Koninkrijk. Dat is de echte wereld, de wereld van God. Die andere wereld die zoveel herrie maakt, waarin uiterlijkheid en status en invloed en macht en kennis en bezit de boventoon voeren, die wereld is niet de echte wereld, als doet ze dat wel voorkomen. Die wereld gaat voorbij, elke generatie schept weer een andere wereld en elke generatie maakt op een nieuwe manier de oude fouten. Met veroordeelt vorige generaties, maar wordt door een volgende generatie zelf weer veroordeeld.
Vandaag gaan wij in de leer bij Elisabeth en Maria, moeders van wijsheid, een Wijsheid die in Johannes en in Jezus tot leven komt, de een als voorloper, als stem en als wegbereider. De ander als Messias, als mensenzoon, als God met ons. Wanneer wij Jezus navolgen, delen wij in die wijsheid en komen we tot Gods Koninkrijk. Amen.
Voorbede
Bidden wij vol vertrouwen tot God, die ons in Christus zo nabij komt.
Wij bidden in deze dagen voor de Kerk en voor alle Christenen wereldwijd, dat de vreugde van Kerstmis aanstekelijk werkt en mensen helpt moed te houden, dat allen een bijdrage leveren aan vrede in hun omgeving. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor alle vrouwen in de wereld die een kind verwachten, dat zij het nieuwe leven met vreugde tegemoet kunnen zien, dat zij durven geloven en vertrouwen op God die met hen onderweg is. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie, dat we deze feestelijke dagen van Kerstmis mogen benutten om te werken aan een barmhartige samenleving, dat we eenzaamheid doorbreken vanuit het geloof dat God ons mensen samenbrengt. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat het feest van Kerstmis groot en klein mag inspireren tot daden van goedheid, tot navolging van Jezus. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties