Waar zit onze ‘mission impossible’?
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de Sint Jozef (Wassenaar) en de H. Laurentius (Voorschoten – Eerste Communie), weekeinde van 28 en 29 mei 2016, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Eucharistieviering beluisteren (MP3)
Preek: C2016SACR1CAUFX
Lezingen
E.L: Genesis 14,18-20
Psalm: 110 (109) 1, 2, 3, 4
T.L: 1 Korinte 11, 23-26
Vers: Johannes 6, 51-52
EV: Lucas 9, 11b-17
Homilie
“Jezus, stuur die mensen weg, het is hier een eenzame plek.” “Geven jullie hen maar te eten.” “Wij, moet je zien, zo’n vijfduizend mannen, we hebben vijf broden, één brood per duizend man, wilt U dat we brood gaan kópen?”
Geven jullie hen maar te eten. Het lijkt er soms op dat Jezus het leuk vindt om ons onmogelijke opdrachten te geven. Tegen zijn leerlingen zegt Hij aan het eind van zijn aardse tijd, ‘Gaat uit over de hele wereld en verkondigt het Evangelie aan heel de schepping.’ Met 12 man, over de hele wereld. Aan Jeruzalem alleen zouden ze heel hun leven al hun handen vol hebben. Tegen Franciscus van Assisi zei Jezus ooit: “Herstel mijn Kerk”, en dat ging niet alleen over het kerkje van San Damiano. De heilige Don Bosco kreeg een droom waarin zijn Salesiaanse zonen uitwaaierden over heel de wereld. Onmogelijke opdrachten, het gaat ver boven onze mogelijkheden uit, met vijf broden vijfduizend man voeden, eigenlijk moet je gewoon zeggen: ‘Met vijf broden vijfduizend gezinnen voeden, want vrouwen en kinderen waren hierbij nog niet meegerekend.
Het is goed om die onmogelijkheid van de opdracht te zien. Misschien voelt u wel eens zo’n onmogelijke opdracht. Een verstoorde relatie herstellen. De moed niet verliezen bij heel veel tegenslag. Het iedereen naar de zin maken. Dan heb ik het nog niet over praktische zaken in een bedrijf, bij studie, of het gewone sociale verkeer. Iedere keer als iemand zegt: “Waar begin je aan?”, heeft het iets van een onmogelijke situatie.
Een ‘Mission impossible’: In deze tijd het geloof verkondigen. Vrede in alle landen. De oorlog de wereld uit. Honger de wereld uit. Alle weeskinderen een goed thuis geven. Stervende zo nabij zijn dat niemand meer om euthanasie vraagt. Jongen mensen zo begeleiden dat abortus niet meer voorkomt. Mensen samenroepen in Gods huis. Verkondigen dat het armoede ideaal van Jezus mensen vrij maakt. Jeugd samen brengen rond het Evangelie. Ga er maar aan staan, we hebben niet meer dan vijf broden en twee vissen.
Hoe kan Jezus dat zeggen? Waar haalt Hijzelf de kracht vandaan om zulke onmogelijke dingen te doen. Want Jezus weet wat Hij zegt. Laat ze gaan zitten in groepen van ongeveer vijftig man. Vijfduizend eenlingen, of vijfduizend gezinnen worden 100 groepen. Nu is het één brood per twintig groepen.
Valt het u op dat de leerlingen doen wat Jezus zegt? Jezus doet niet wat zij zeggen. Zij vragen: “Jezus, stuur die mensen weg!” Maar Hij stuurt ze niet weg. Andersom doen zij wel wat Jezus zegt. Ze werken mee aan die onmogelijke opdracht. Dat vraagt geloof. Niet in de oppositie schieten, maar meewerken, omdat Hij het zegt. Net als die keer aan het strand. “Werp je net uit aan de andere kant van de boot.” “Heer, we hebben de hele nacht gezwoegd, en niets gevangen. Het is omdat U het zegt.” Ze deden het en vingen zoveel vis, dat de boten te klein werden.
Het is goed om te kijken waar onze ‘mission impossible’ zit. Klein of groot? Wat hier gebeurt, dit broodteken, is in de eerste plaats een geloofswonder. De leerlingen werken mee aan het onmogelijke, door hun geloof, door hun vertrouwen in Jezus. Zij hebben contact met Jezus en worden zo helpers die onmogelijke situaties tot een goed einde brengen. Dat vraagt geloof. Stel je voor dat de leerlingen gezegd hadden. “Nee, Jezus, dat heeft geen zin. Ik ga niet voor joker staan, met vijf broden voor vijfduizend man. Sorry Jezus, luister nu maar een keer naar ons, wees verstandig en stuur die mensen naar huis, dan zijn ze nog voor de nacht in de bewoonde wereld. Jezus, hoe kunt U dat nu van ons vragen, met die paar leerlingen zo’n klus?”
Het is dit weekeinde Sacramentsdag. Al tweeduizend jaar viert de Kerk Eucharistie. Paulus schrijft ons: “Zelf heb ik van de Heer de overlevering ontvangen, dat Hij brood nam en na gedankt te hebben, het brak en zei: ‘Dit is mijn Lichaam voor u, doet dit tot mijn gedachtenis.’ En: ‘Deze beker is het Nieuwe verbond in mijn Bloed……’.” Het begon met een maaltijd met de twaalf apostelen op de avond voor zijn lijden. Jezus Zelf stond voor een onmogelijke opdracht en Hij laat ons daar mee doorgaan. Net zo onmogelijk is het dat dit Brood zijn Lichaam wordt en deze wijn zijn Bloed, net zo onmogelijk als zijn geboorte uit een maagd, net zo onmogelijk als zijn God en mens zijn. “Onmogelijk” zeggen mensen. Maar Jezus heeft contact met zijn Vader, die onmogelijke God die Almachtig is en toch niet altijd ingrijpt, die liefde is, maar niet zomaar alle lijden wegvaagt. Met die Vader heeft Jezus Contact.
Hij laat ons een maaltijd na om ons de kans te geven met hem in contact te blijven. Dit is mijn Lichaam, dit is mijn Bloed. Eet en drink Mij, neem Mij helemaal in je op, wees met Mij verbonden en krijg zo hetzelfde contact met de Vader, mijn Vader en jouw Vader. Dan kan jij aan jouw onmogelijke opdracht beginnen en met het weinige dat je hebt een menigte voeden. Heb je met Jezus contact, dan zul je op een nieuwe manier met andere contact maken, dan ontvangen anderen meer geloof door jouw geloof.
Ik wens iedereen die te Communie gaat, in de stilte, dat contact met Jezus, om bewust te worden met wie u contact hebt. Want dan is niets meer te moeilijk, dan wordt het mogelijk met vijf zintuigen anderen nabij te zijn, zodat zij God leren kennen, dan wordt Gods Koninkrijk mogelijk. Amen.
Voorbede
Bidden we in grote dankbaarheid en vertrouwen tot God, onze vader.
Wij bidden voor de Kerk, Lichaam van Christus en Volk van God. Wij vragen dat alle gelovigen mogen groeien in de beleving van de Eucharistie, dat ze zo meer en meer de liefde van Christus mogen ervaren en zelf drager van die liefde mogen zijn. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor onze samenleving. Wij vragen dat God ons helpt in deze tijd aan de wereld de grote waarde van de Sacramenten te laten zien, hoe ze ons inspireren en kracht geven, hoe wij bijzonder door het Sacrament van de Eucharistie groeien in verbondenheid met God en elkaar,. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor onze parochie van de H. Augustinus. Wij vragen om een versterkte beleving tot aanbidding en verering van het heilig Sacrament. Dat de gelovigen de kracht vinden tijd vrij te maken om de Heer te ontmoeten in stilte en gebed. (Laat ons bidden.)
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat zij door de kracht van de sacramenten gaan ervaren dat liefde nooit een onmogelijke opdracht is. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties