Exhortatie van paus Franciscus, Amoris Laetitia: allen die vooral hun eigen verwachtingen, hun eigen sjabloon maatgevend achten, zijn als de Farizeeën en Schriftgeleerden.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de Sint Jozef (Wassenaar), de Sint Willibrordus (Wassenaar – Eerste Communie) en de H. Laurentius (Voorschoten – gezinsmis), weekeinde van 16 en 17 april 2016, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2016TMP04C
Lezingen
E.L: Handelingen der Apostelen 13, 14. 43-52
Psalm: 100 (99), 2, 3, 5
T.L: Apokalyps 7, 9. 14b- 17
Vers: Johannes 10, 14
EV: Johannes 10, 27-30
Homilie
Het is roepingenzondag. In het parochieblad van de komende maand mei, zult u een interview aantreffen met mij, waarin de aandacht vooral uitgaat naar mijn priesterroeping. Dat alles natuurlijk naar aanleiding van mijn vijfentwintigjarig priesterjubileum volgende maand.
Roepingenzondag is met name in het leven geroepen om de roeping tot het priesterschap en het diaconaat een keer per jaar naar voren te halen. Toch wil ik het deze keer eerst wat verbreden en dat doe ik naar aanleiding van de nieuwe exhortatie van paus Franciscus, Amoris Laetitia, de vreugde van de liefde. We hebben er lang op gewacht, twee jaar is er gesproken, gedacht, gebeden en geschreven. Er is ook heel veel gediscussieerd in de media, door allerlei groepen in de Kerk. Er was angst dat de leer van de kerk zou veranderen. Er was angst dat deze twee synodes feitelijk niets nieuws zouden brengen. Er was angst dat er ontsporingen en dwalingen zouden binnensluipen. Maar de bisschoppen hebben zich onder leiding van de paus, maar vooral onder leiding van de heilige Geest niet laten leiden door angst, maar door het geloof, door de hoop, door de liefde, door het vertrouwen en met name door de barmhartigheid.
De bisschoppen zien wereldwijd de grote kudde van Christus, waarbinnen echtparen aan de ene kant de vreugde beleven van het huwelijk, van het vader en moeder zijn, van het geloof en de verbondenheid met God en elkaar, maar tegelijk zien zij veel mensen die hierin zijn vastgelopen, die niet eens aan een burgerlijk of kerkelijk huwelijk durven te beginnen, die angst hebben zich levenslang te binden. De bisschoppen zien de Westerse cultuur die huwelijkstrouw en de schoonheid van de liefde eerder ondermijnt dan bevordert en beschermt.
Het valt me op dat er de diverse groepen in de Kerk onmiddellijk deze exhortatie lezen met de bril van de eigen verwachtingen. Staat dat erin wat zij belangrijk vinden? Sommigen willen niets anders dan de bevestiging van wat al honderd keer geschreven is. Anderen willen dat juist allemaal kwijt en hopen op nieuwe en ruime regels, passend bij de tijdgeest en de cultuur. Maar beide groepen, of men ze nu orthodox of modern, behoudend of progressief, ouderwets of vooruitstrevend noemen, beide groepen lijken op de Farizeeën en Schriftgeleerden uit de tijd van Jezus, toen Jezus een lamme deed opstaan. Er werd niet gevraagd: Wie is die man die jou heeft genezen? Er werd gevraagd: Wie is die man die jou heeft opgedragen op de sabbat je bed te dragen? Zij zaten zo vast in hun eigen sjabloondenken, dat ze geen oog hadden of wilden hebben voor het wonder dat zich daar voor hun ogen onttrok. Dat gevaar lopen allen die vooral hun eigen verwachtingen maatgevend achten voor deze nieuwe exhortatie van de paus.
De paus en de bisschoppen willen het elan terug in de Kerk, dat we vandaag bij Jezus zien: “Mijn schapen luisteren naar mijn stem en Ik ken ze en ze volgen Mij. Ik geef hun eeuwig leven; zij zullen in eeuwigheid niet verloren gaan en niemand zal ze van Mij wegroven.” Dat is de pastorale houding van de Kerk, dat is de roeping van iedere herder, dat is het waar het ook vandaag op roepingenzondag om draait; dat de mensen eeuwig leven vinden in Christus De Goede Herder.
Dat herderschap begint bij iedere mens, dat begint in gezinnen, op school, in de familiekring, in de manier hoe wij met elkaar omgaan. Herderschap begon ooit bij de jonge David die bij zijn schapen was, toen de profeet Samuel hem riep om hem te zalven voor het koningschap. Het echte herderschap zien wij bij Jezus die zijn leven prijsgeeft voor de mensen. We herkennen het bij de heiligen die hun leven hebben toegewijd aan het echte heil van de mensen, en die met Paulus konden zeggen: “Van allen onafhankelijk, heb ik mij de slaaf van allen gemaakt, om er zoveel mogelijk voor Christus te winnen.”
Er is iets met onze cultuur dat echter zou oud is als de zondeval. Wij denken soms dat het iets is van alleen onze tijd, dat wij als gelovigen terugkrabbelen, ons de mindere voelen, dat we het imago krijgen achter te lopen, dat iedereen slimmer, sterker en adequater lijkt dan wij. Het is een soort minderwaardigheidscomplex dat we al bij het Oude Israël vinden als zij gelijk willen zijn aan de andere volken.
Toch is het vaak andersom, zoals in de eerste lezing; zij die het voor het zeggen hebben worden jaloers en afgunstig, zij komen in verweer, juist omdat zij zien dat de mensen die Christus volgen een vreugde kennen die zij niet bezitten, een geluk dat zij niet kunnen bereiken, een vrede die voor hen onvindbaar is. Om die te vinden moeten zij Christus accepteren en hun eigendunk laten varen.
Dit weekeinde bidden wij voor herders die hun kudde op die weg voorgaan. Wanneer wij bidden om priesters en diakens, dan vragen wij niet om de beste bestuurders, al is dat prettig, de grootste entertainers, al is dat soms aardig, ook niet de grootste filosofen, als kan dat helpen of de sterkste redenaars, al maakt dat het luisteren gemakkelijker. We vragen om herders die Christus navolgen in de praktijk van alledag, in gebed, in naastenliefde, in geloof, herders die hun schapen voorgaan in de vreugde van de liefde. Amen.
Voorbede
Christus is onze Goede herder, Hij spreekt voor ons ten beste bij de Vader, zo kunnen wij vol vertrouwen bidden:
Wij bidden voor de Kerk wereldwijd, dat alle gelovigen in de pauselijke exhortatie over huwelijk en gezin de heilige Geest mogen horen en verstaan, dat allen mogen delen in de vreugde van Gods Liefde. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze wereld, dat alle mensen van goede wil het goede mogen herkennen dat Christus ons brengt en dat de kerk doorgeeft, dat polarisatie, afgunst en naijver worden overwonnen door de genezende kracht van Gods Liefde. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochiegemeenschap, wij vragen om roepingen voor het herderschap in onze Kerk, voor priesters en diakens, voor religieuzen, mannen en vrouwen, dat ook in onze tijd jongere en oudere mensen Christus van nabij willen volgen. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat het herderschap in het gezin, door het omzien naar elkaar, door oprechte zorg en toewijding, de basis mag leggen voor het grotere herderschap in Kerk en wereld. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties
Gebed van paus Franciscus voor roepingenzondag 2016
Vader van barmhartigheid,
Gij hebt ons uw Zoon, onze Redder, geschonken,
Gij ondersteunt ons voortdurend met de gaven van de Geest.
Schenk ons levende, vurige en blije christelijke gemeenschappen waar het gemeenschapsleven opborrelt en waar jongeren aangemoedigd worden om zich aan U en aan de evangelisatie toe te wijden.
Ondersteun de gemeenschappen in hun taak om jongeren te helpen bij het onderscheiden van hun roeping opdat zij zich toewijden aan U en de medemens.
Geef onze gemeenschappen de wijsheid om tot het noodzakelijke onderscheidingsvermogen van roepingen te komen.
Dat doorheen alles de grootheid van uw barmhartige liefde schittert.
Dat Maria, Moeder en opvoedster van Jezus, een voorspreekster is voor alle christelijke gemeenschappen.
Dat de gemeenschappen tot bloei komen door de heilige Geest en bron worden van authentieke roepingen ten dienste van het godsvolk.