Vandaag gaat het over een krachtig geloof, over bescheidenheid en over moed houden als de situatie uitzichtloos is. We vieren Eucharistie om kracht te vinden in Gods Woord en Sacrament om zo ons geloof en de onderlinge liefde te versterken.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van de H. Willibrord (Oegstgeest), de Sint Willibrordus (Wassenaar) en de H. Laurentius (Voorschoten), weekeinde van 5 en 6 oktober 2019, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2019DHJ27C
Lezingen
E.L: Habakuk 1, 2-3; 2, 2-4
Psalm: Ps. 95 (94) 1-2, 6-7, 8-9
T.L: 2 Timóteus 1, 6-8. 13-14
All. Vers. Johannes 17, 17b en a
EV: Lucas 17, 5-10
Homilie
Het is een wat vreemde combinatie, die eerste vraag van de leerlingen: “Geef ons meer geloof.” Dan het antwoord van Jezus. En daarna die uiteenzetting over de knecht die klaar staat als zijn Heer thuiskomt en de les: Wij zijn gewone knechten, we hebben alleen onze plicht gedaan. Toen de evangelist Lucas dit bij elkaar opschreef, was het voor hem ongetwijfeld duidelijk. Voor ons is dat niet altijd zo. Het gaat over twee dingen. Wij mensen zuchten dat we maar een klein geloof hebben, hadden we maar een groter geloof, zou God ons niet een groter geloof kunnen geven.
Dan horen we Jezus die ons voor ogen stelt dat als ons geloof net zo echt was als een mosterdzaadje, net zo krachtig en geduldig, met net zoveel groeikracht, dan zou dat geloof wonderen bewerken. Over het mosterdzaadje zegt Jezus een andere keer dat het groter wordt dan de andere tuingewassen; “het wordt een boom, zodat de vogels uit de lucht in zijn takken komen nestelen.” (Matteüs 13, 31-32).
De link met de opmerking over de onnutte knechten, die niet prat moeten gaan op hun werk, lijkt te zijn dat Jezus ervan uitgaat dat zijn leerlingen inderdaad wonderen van geloof zullen bewerken. Dat zijn leerlingen inderdaad met een krachtig geloof de wereld in zullen trekken en in zekere zin de wereld zullen veroveren. Als er dan mensen genezen, als er dan nieuwe geloofsgemeenschappen gesticht worden, denk dan niet dat je eigen verdienste is of dat je dan kunt opscheppen tegenover God, kijk eens wat we gepresteerd hebben. Jezus wijst ons erop dat we tegenover God de eenvoud en de bescheidenheid moeten bewaren: Zeg maar, ook als je grote dingen hebt gedaan: Wij zijn maar gewone knechten; wij hebben alleen maar onze plicht gedaan.”
Maar zo gaat het helaas niet altijd. De profeet Habakuk zucht en kreunt: Hoelang moet ik nog roepen, Heer, terwijl Gij maar niet luistert? Hoelang moet ik de hemel nog geweld aandoen, terwijl Gij maar geen uitkomst brengt? Waarom laat Gij mij onrecht lijden en ziet Gij die ellende maar aan? Ieder mens heeft van tijd tot tijd die ervaring. Die had Jezus zelf ook toen Hij aan het kruis hing. Dat is iets heel anders dan zo’n krachtig geloof waardoor je tegen de boom zegt, plant je in zee en hij doet het. De Farizeeën, de oudsten en de Joodse priesters spotten met Jezus: Kan jij jezelf niet redden, kan je niet van dat kruis afkomen.
Ook in onze tijd is er weinig om prat op te gaan, de kerk krimpt, de boodschap van Jezus valt niet in goede aarde. Paus Franciscus trekt en sleurt, bij sommigen is hij populair, op dit moment is er in Rome een grote synode over de Amazone, dat enorme gebied dat negen landen omvat: Brazilië, Peru en Colombia, Venezuela, Ecuador en Bolivia, Guyana, Suriname en Frans-Guyana. De paus heeft in Laudato Si’ het probleem al aangegeven dat als we dit soort problemen willen aanpakken, we eerst anders moeten gaan denken en leven.
De paus maakt de woorden van Paulus waar die we in de tweede lezing konden horen: “Want God heeft ons niet een geest geschonken van vreesachtigheid maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid. Schaam u dus niet van onze Heer te getuigen”. Paulus laat hier zo’n geloof zien met de kracht van een mosterdzaadje, geloof met een geest van kracht, liefde en bezonnenheid. Hij zegt daarbij: “Schaam u dus niet van onze Heer te getuigen.”
Het model is eigenlijk eenvoudig. Willen we de aarde redden, dan is de houding die Jezus ons heeft voorgeleefd de enige houding die soelaas biedt. Niet denken dat we de aarde wel verder kunnen opgebruiken en dan met technologie de problemen oplossen. Onze Westerse stijl van leven is niet ingegeven door het Evangelie, is niet een vorm van navolging van Christus, maar is volkomen verweven met de dwang tot consumeren, produceren, economische groei, bezitten en genieten. Jezus leert de wereld omgekeerd. Zoek eerst Gods Koninkrijk, dat is vrede en gerechtigheid, goedheid en hartelijkheid en die bescheiden houding die Hij ons voorhoudt: “Wij zijn maar gewone knechten; wij hebben alleen maar onze plicht gedaan”.
In onze tijd lijken de omstandigheden vaak meer op die van Habakuk: “Waarom moet ik leven te midden van geweld en verdrukking en waarom rijst er twist en moet men lijden onder tweedracht?” Soms lijkt het Rijk der hemelen verder weg te gaan in plaats van dichterbij te komen. Juist dan is het belangrijk wat Habakuk als antwoord krijgt: “Schrijf het visioen op, zet het duidelijk op schrift, zodat men het vlot kan lezen. Want dit visioen, al wacht het de vastgestelde tijd nog af, hunkert niettemin naar zijn vervulling: het vertelt geen leugen. Al blijft het ook uit, geef het wachten niet op, want komen doet het beslist en het komt niet te laat”.
Paulus zegt het op zijn manier: “Draag uw deel in het lijden voor het evangelie. Neem als richtsnoer de gezonde beginselen … en houdt ze vast in het geloof en de liefde van Christus Jezus. Bewaar de u toevertrouwde schat met de hulp van de heilige Geest die in ons woont”. Dat sluit aan bij het woord van Jezus: “Als ge een geloof hadt als een mosterdzaadje, zoudt ge tot die moerbeiboom zeggen: ‘Maak uw wortels los uit de grond en plant u in de zee’ en hij zou u gehoorzamen”. Teleurstelling, verdeeldheid, wat er ook gebeurt, we vragen om een geloof dat ons samenbindt en doet standhouden. Amen.
Voorbede
Wij bidden tot God.
Wij bidden voor alle gelovigen, om een geloof, zo sterk als een mosterdzaadje, een geloof dat door de liefde bergen verzet, dat door de hoop volhoudt en standhoudt in problemen en bij weerstanden. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor de wereld, om een echte bereidheid de natuur te respecteren, beseffend dat we hem van God gekregen hebben en goed moeten doorgeven aan onze kinderen. Dat we de mensen en de culturen in het Amazonegebied beschermen, net als de biodiversiteit. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat we op de plaats waar we staan meedoen met de koers waartoe paus Franciscus ons oproept, dat we niet wachten op anderen, niet krampachtig vasthouden wat we hebben, maar beginnen met onze mentaliteitsverandering (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen; dat we sober durven leven, de armen in deze wereld te hulp komen, dat we niet prat gaan op onze prestaties, maar dankbaar zijn dat we mee mogen doen in Gods Koninkrijk. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties