Een ecologische bekering is in feite een gewone christelijke bekering, maar dan met meer oog voor milieu, klimaat, cultuur en samenleving; meer aandacht voor sociale gerechtigheid, een grotere liefde voor de schepping en de naaste.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerken van Sint Willibrordus (Wassenaar) en de H. Laurentius (Voorschoten – Gezinscatechese), weekeinde van 16 en 17 november 2019, om 19.00, 09.30 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2019DHJ33C
Lezingen
E.L: Maleachi 3, 19-20a
Psalm: Ps. 98 (97) 5-6, 7-8, 9
T.L: 2 Tessalonicenzen 3, 7-12 of 7-14
All. Vers. Matteüs 24, 42a en 44
EV: Lucas 21, 5-19
Homilie
6000 bosbranden in Afrika. 2000 bosbranden in de Amazone. Ongekend grote bosbranden in Australië. Meer en grotere bosbranden dan vroeger door klimaatverandering in Canada, in Alaska en op de Russische toendra’s. Daar moest ik aan denken bij de eerste lezing uit het boek Maleachi: “Zie: de dag gaat komen, de dag die brandt als een oven”.
Nu is het wel gevaarlijk om de actualiteit van de talloze bosbranden zo te betrekken op een schriftlezing van vijfhonderd jaar voor Christus. Want wat dachten de mensen bij het bombardement op Rotterdam of het bombardement op Arnhem? Wat dachten ze bij de bom op Hiroshima? “Zie: de dag gaat komen, de dag die brandt als een oven”.
Hetzelfde geldt voor het Woord van Jezus in het Evangelie: “Wat ge daar ziet: er zal een tijd komen dat er geen steen op de andere gelaten zal worden: alles zal verwoest worden”.
Ik hoorde laatst over een missionaris in Congo die voor de derde keer zijn kerkje platgebrand zag worden, niet door bosbranden als gevolg van de klimaatverandering, maar vanwege de klimaatverandering in de politiek en de bevolking, verdraagzaamheid was verdwenen, vredelievendheid verdampt, haat werd gezaaid en geweld is wat er geoogst werd. Toch begon deze missionaris voor de vierde keer aan de wederopbouw. Hij was eerder verbaasd over het feit dat hij en veel parochianen nog leefden, dan over het geweld en de vernieling die over het dorp was geraasd. Hij gelooft in de verrijzenis van Christus, dat geeft hem en zijn parochianen kracht om opnieuw te gaan bouwen, want wij zijn mensen van de verrijzenis.
Maleachi in de eerste lezing: “Zie: de dag gaat komen, de dag die brandt als een oven”. Wat moeten de parochianen van Hoogmade denken bij deze lezing nu ze hun kerk in de as zien liggen.
Jezus in het Evangelie: “Wat ge daar ziet: er zal een tijd komen dat er geen steen op de andere gelaten zal worden: alles zal verwoest worden”. Het zijn ontnuchterende woorden en Jezus gaat nog verder. “Er zal strijd zijn van volk tegen volk en van koninkrijk tegen koninkrijk; er zullen hevige aardbevingen zijn, en hongersnood en pest, nu hier dan daar, schrikwekkende dingen en aan de hemel geweldige tekenen”. Mensen die de gevolgen van de klimaatverandering doorrekenen komen met dezelfde geluiden. Door de klimaatverandering zullen er hongersnoden ontstaan en op allerlei plekken zullen ziekten uitbreken, ook waar je het niet verwacht. Er zullen volksverhuizingen optreden, dat zal oorlogen veroorzaken in het klein en in het groot.
Kunnen we dat allemaal voorkomen? Met nog meer techniek? Met slimme maatregelen? Of stoppen we zo de koppen in het zand in de ijdele hoop dat wij hier misschien de dans wel zullen ontspringen. In Nederland is de brand misschien niet de eerste zorg, maar de zeespiegelstijging. Alle dijken twee meter omhoog dan maar, totdat blijkt dat het niet genoeg is? Of worden de droge zomers met uitdroging van de grond juist het probleem?
U moet van deze pastoor natuurlijk niet het technische antwoord op al deze vragen verwachten. Waar het om gaat is dat onze paus Franciscus in zijn encycliek Laudato ‘Si ons eraan herinnert dat we een ecologische bekering nodig hebben: “Rechtvaardigheid en verbondenheid in plaats van ik-gerichtheid. Soberheid en nederigheid in plaats van de wegwerpcultuur. Wanneer we het milieu willen redden alleen uit plicht of eigenbelang, worden we cynisch en depressief. Zo zit de vervuiling voor een stuk in ons hoofd”.
Waar paus Franciscus op wijst is met name dit: “In plaats van ons te laten overmannen door cynisme roept Hij op tot een nieuw elan. Liefde ervaren voor de schepping en je medemensen geeft vreugde”. Daarbij citeert de paus het Zonnelied van Franciscus van Assisi. We kunnen alles met elkaar beleven als familie, broeder zon en zuster maan. “Als we dat doen worden we mede-schepper van een nieuwe wereld”. Wie deze boodschap wil beluisteren kan een kort animatiefilmpje zien op Kerknet België. U vindt de link op mijn Facebookpagina.
Een ecologische bekering. Daar ging de Amazone Synode van afgelopen maand ook over. Dan gaat het niet om zomaar wat groener gaan denken, het gaat om werkelijk breken met de wegwerpcultuur die de afgelopen 200 jaar is gegroeid. En die cultuur is mede ontstaan doordat de mens zichzelf zo belangrijk is gaan vinden en omdat er daardoor een commerciële wegwerp-economie is ontstaan die feitelijk is gebaseerd op hebzucht. Maar zoals de paus ook zegt: “het milieu en de armen betalen samen de prijs voor onze hebzucht”.
Een ecologische bekering is in feite een gewone christelijke bekering, maar dan met meer oog voor milieu, klimaat, cultuur en samenleving; meer aandacht voor sociale gerechtigheid, een grotere liefde voor de schepping en de naaste, waardoor mijn eigenbelang vermindert en ik met minder tevreden ben omdat daarmee meer ruimte komt voor de naaste en voor de schepping. Dan mag de slotzin van het Evangelie van vandaag doorklinken: “Geen haar van uw hoofd zal verloren gaan. Door standvastig te zijn zult ge uw leven winnen”. Amen.
Voorbede
Wij bidden tot God die ons in Jezus naar een nieuwe toekomst leidt.
Wij bidden voor alle gelovigen en alle andere mensen van goede wil, dat zij de handen ineenslaan om te komen tot een klimaatverandering van het hart, waarbij liefde voor de naaste en liefde voor de schepping de hebzucht overwinnen en zo een netwerk van liefde en een beschaving van liefde opbouwen. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor de samenleving, dat de opkomende generaties de kracht van geweldloos verzet mogen inzetten, dat zij niet optreden uit eigenbelang of zelfbescherming, maar dat zij zelf bereid zijn tot soberheid en eenvoud, uit liefde voor de naaste en voor de schepping. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat we in de woorden van Jezus de wijsheid van God herkennen die ons de weg wijst naar de toekomst, dat we de woorden van Gods profeten voor onze tijd serieus nemen, zodat we ook zelf in actie komen. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen; dat we in het klein, in onze gezinnen de stappen zetten tot soberheid en eenvoud, tot liefde voor elkaar en voor de schepping, tot opbouw van Gods Koninkrijk. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties