Op deze tweede zondag van de Veertigdagentijd mogen we getuigen zijn van Jezus heerlijkheid. Boven op de berg verandert Hij van aanblik. Wat daar zichtbaar werd, is altijd aanwezig in de Eucharistie.
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Joannes de Doper (Katwijk) en de H. Laurentius (Voorschoten – Gezinsviering), weekeinde van 16 en 17 maart 2019, om 19.00 en 11.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2019QDR02C
Lezingen
E.L: Genesis 15, 5-12 17-18
Psalm: Ps. 27 (26) 1, 7-8a, 8b-9abc, 13-14
T.L: Filippenzen 3,17 – 4,1 of 3,20 -4,1
All: Vanuit een schitterende wolk …
EV: Lucas 9, 28b-36
Homilie
Op die dag sloot de Heer een verbond met Abram. Hij zei: “Aan uw nakomelingen schenk Ik dit land, vanaf de beek van Egypte tot aan de grote rivier, de Eufraat”.
Met die zin eindigde de eerste lezing. God sloot een verbond met Abram. Dit is niet het eerste verbond in de Bijbel. Bij Noach sluit God al een verbond. Bij dit verbond is een teken en een belofte. Het teken bij Noach is de regenboog en de belofte is dat God de aarde niet meer door de vloed zal verwoesten. Bij Abram is er ook sprake van een teken en een belofte. Het teken is dat God het offer aanvaardt dat Abram brengt: Een driejarige koe, een driejarige bok, een driejarige ram, een tortel en een jonge duif. Bij dit verbond is ook een belofte: “Aan uw nakomelingen schenk Ik dit land”. Dit verbond moest Abram kracht geven om te blijven vertrouwen en om vol te houden. Ooit zou er voor hem en zijn nageslacht een vaderland zijn en niet zomaar een stukje grond, maar een land vanaf de beek van Egypte tot aan de grote rivier, de Eufraat. God sluit een verbond, God wil met de mens verbonden zijn, Gods liefde gaat uit naar de mens, maar voor de mens is dat een lange weg.
Straks in de Eucharistie horen we woorden van Jezus die ook over een verbond gaan: “Neemt deze beker en drinkt hier allen uit, want dit is de beker van het Nieuwe Altijddurende Verbond, dit is mijn Bloed dat voor u en alle mensen wordt vergoten tot vergeving van de zonden. Blijft dit doen om Mij te gedenken”.
Er is een verschil tussen het Oude Verbond dat God sloot met Noach, Abram, Mozes, David en het Nieuwe Verbond dat God sloot door Christus. Dat laatste is al een verschil. In het Oude Verbond sluit God het met de schepping, met zijn volk. Het Nieuwe Verbond wordt door Jezus gesloten. Brengt Abram nog een offer van dieren. Jezus zal zijn eigen leven geven voor de verlossing van de mensen.
Hier in de Eucharistie vieren we dat Jezus ons zijn Verbond heeft nagelaten met zijn offer. Ik heb al eerder het ezelsbruggetje gebruikt: MAVO. Maaltijd, Aanwezigheid, Verbond en Offer. Wij bieden God het offer van Christus aan, waardoor het Nieuwe Verbond van kracht is geworden. Dat doen we in de Maaltijd van het Nieuwe Verbond, zo is de Heer weer levend Aanwezig in ons midden. Zo vieren wij zijn Nieuwe Verbond.
In de tweede lezing komen we op het spoor waar deze tweede zondag van de Veertigdagentijd de aandacht naar uitgaat. Paulus schrijft: Maar ons vaderland is in de hemel en uit de hemel verwachten wij onze Verlosser, de Heer Jezus Christus. Hij zal ons armzalig lichaam herscheppen en het gelijkvormig maken aan zijn verheerlijkt lichaam, met dezelfde kracht die Hem in staat stelt het heelal aan zich te onderwerpen.
Dit is een antwoord op het verbond met Abram, die de belofte kreeg van een vaderland. De vervulling van het Nieuwe Verbond is dat ons vaderland in de hemel is.
De tweede zin wijst vooruit naar het Evangelie: “Hij zal ons armzalig lichaam herscheppen en het gelijkvormig maken aan zijn verheerlijkt lichaam …” Dat is wat we zien op de berg: “Terwijl Hij in gebed was, veranderde zijn gelaat van aanblik en werden zijn kleren verblindend wit”.
Petrus, Jacobus en Johannes zien Jezus in een bovenaardse heerlijkheid. Daar verschijnen Mozes en Elia. Zij staan daar namens de Wet en de profeten. Ook via Mozes had God een verbond gesloten. En Elia is het die het volk er steeds aan herinnert dat zij naar Gods Verbond moeten leven. Nu staat Jezus daar tussen die twee groten van het Oude Verbond. En dan gebeurt er iets opmerkelijks. Petrus neemt het woord. Hij heeft een idee en doet een suggestie, maar daaruit blijkt dat hij nog niet doorheeft wat er gebeurt en waarom het gebeurt.
Het lijkt bijna op het oude spel Wie van de Drie. Daar staan ineens drie groten. Petrus wil daarom drie tenten bouwen. Je zou kunnen denken: Een tent voor de Wet, een tent voor de profeten en dan ook een tent voor Jezus, zonder dat nog duidelijk is waar Jezus dan voor staat.
Maar het is God de Vader die hier duidelijkheid schept. De evangelist maakt het duidelijk door wat erna volgt: “Uit de wolk klonk een stem die sprak: “Dit is mijn Zoon, de Uitverkorene, luistert naar Hem.” Terwijl de stem weerklonk bemerkten zij dat Jezus alleen was”. Alleen Jezus.
Als de Vader de Zoon aanwijst, treden Mozes en Elia naar de achtergrond. Over de Zoon zegt God: “Luistert naar Hem”. Moeten we dan niet naar Mozes luisteren? Moeten we dan niet naar Elia luisteren? Jawel, maar in Jezus komt alles bij elkaar. De belofte is vervuld, ons vaderland is in de hemel. Jezus leert: “Gij zult de Heer uw God beminnen met geheel uw hart, geheel uw ziel en geheel uw verstand. Dit is het voornaamste en eerste gebod. Het tweede, daarmee gelijkwaardig: Gij zult uw naaste beminnen als uzelf. Aan deze twee geboden hangt heel de Wet en de Profeten” (Matteüs 22, 37-40). Amen.
Voorbede
Bidden wij tot God die ons heeft opgenomen in zijn Volk.
Wij bidden voor de Kerk, dat zij volop mag leven vanuit het Nieuwe Verbond, dat zij de grote waarde van de Eucharistie steeds met vreugde belijdt en onze geest blijft richten op ons vaderland dat in de hemel is. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze wereld, dat mensen oog krijgen voor een andere heerlijkheid, een andere roem en glorie, dat zij eer geven aan God en de liefde hebben voor de naaste, dat zo heel de wereld deel krijgt aan het Nieuwe Verbond. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochiegemeenschap en onze parochiekernen, dat wij durven uit te zien naar het eeuwige leven, dat we geen eigen roem en eer nastreven, dat we onze blik gevestigd houden op Christus en naar Hem luisteren. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat we eerbied en respect hebben voor elkaar, dat we de naaste hoogachten en elkaar zien als Gods geliefde kinderen. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties