Ga naar hoofdinhoud

Wij vangen aan met de wake, de Paaswake, we zien uit naar het licht dat de duisternis doorbreekt. We zegenen het vuur, opdat wij, luisterend naar de lezingen, waken en waakzaam zijn en zo groeien in verlangen naar de verrijzenis van Christus. Gedurende veertig dagen hebben we ons hierop voorbereid. Hem hebben wij deze dagen gevolgd bij het Laatste Avondmaal, bij zijn veroordeling, zijn kruisdood en graflegging, om nu vol verlangen uit te zien naar zijn verrijzenis.

Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de H. Laurentius (Voorschoten), 20 april 2019, om 21.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.

Preek: C2019TMPPWC

Lezingen

E.L: Genesis 1,1 – 2,2
Psalm: Ps. 104 (103), 1-2a, 5-6, 10 en 12, 13-14, 24 en 35c
T.L: Exodus 14,15-15,1
Psalm: Kantiek: Ex. 15, 1-2, 3-4, 5-6, 17-18
D.L: Jesaja 54, 5-14)
Psalm: Stilte
Ep.L: Romeinen 6, 3-11
All: Ps. 118 (117), 1-2, 16ab-17, 22-23
EV: Lucas 24, 1-12

Homilie

Wanneer is Christus verrezen? Misschien denkt u hierbij aan een tijdstip. Was het halverwege de nacht, om een uur of drie? Was het eerder of later? Maar bij deze vraag: “Wanneer is Christus verrezen?” denk ik aan iets anders.

Wij geloven in de verrijzenis, in die ervaring die we zonet weer hebben gehoord; de vrouwen die naar het graf gaan, maar daar een graf vinden waar de steen is weggerold, een leeg graf. We geloven in die ervaring van hemelse boodschappers die hen net als bij zijn geboorte inzicht moeten geven omdat ze het anders niet kunnen snappen. We geloven in al die verhalen die daarna nog zijn opgetekend over zijn verschijningen.

Maar … is het niet net als bij zijn geboorte? We gedenken elk jaar met Kerstmis zijn geboorte. Maar dat gedenken we niet zomaar als een mooie herinnering. Hij wil elk jaar opnieuw geboren worden in ons, in Gods kinderen, in Gods Kerk, in het Lichaam van Christus.

Zo is het ook hier en nu, deze nacht, de nacht van zijn verrijzenis. We denken terug, inderdaad, maar we víeren het vandáág. We zeggen: Hij ís verrezen. Het gaat om het hier en nu. Wat toen gebeurde, gaat door in de tijd, gaat door in Gods kinderen, gebeurt opnieuw in zijn Lichaam, in de Kerk.

Wanneer is Christus verrezen? Inderdaad toen, maar ook nu, als Hij verrijst in u en in mij. Zijn verrijzenis is niet slechts een bijzondere gebeurtenis in de geschiedenis, Hij verrijst elke dag opnieuw in iedere mens die door Gods genade de macht van zonde en dood overwint. Hij verrijst in u en in mij, als Hij in ons hart, in ons denken en doen, in ons leven, ons doet opstaan om voor het goede te kiezen, wanneer we onszelf overwinnen om een leven te leiden in dienst van God en de naaste.

We herdenken deze nacht de schepping, het wonder van het bestaan van deze aarde en dit heelal. We prijzen God om zijn grootheid, zijn liefde, zijn wijsheid en zijn Voorzienigheid. Maar groter dan het wonder van de schepping is het wonder dat Hij ons heeft herschapen door het water van het Doopsel, door die andere uittocht, de uittocht uit de macht van de dood, door de navolging van Hem die de dood heeft overwonnen, Jezus Christus.

Wanneer is Israël door de zee getrokken? Inderdaad toen bij die uittocht uit Egypte, toen Mozes zijn staf uitstrekte over de zee. Toen trok Israël droogvoets door de zee. Maar het gebeurt elke keer opnieuw, als Israël zich losmaakt van de machten van de Farao’s van deze tijd, dan trekt ze weer door de zee, ontsnapt Gods Volk weer aan de machten die haar bedreigen. Dit geldt in alle volheid voor de Kerk. Door het water van het doopsel maakt God ons los uit de greep van deze wereld met al zijn farao’s en goden zonder tal. Hij maakt ons los en brengt ons over “naar het Koninkrijk van zijn geliefde Zoon” (Kolossenzen 1, 13).

Zo is het ook met Gods belofte zoals we hoorden bij Jesaja: “De bergen mogen wankelen, de heuvels schudden, maar mijn trouw jegens u zal niet wankelen en mijn verbond van liefde niet breken”. Die belofte van God heeft zijn vervulling gevonden in het Nieuwe Verbond dat Christus in zijn Bloed heeft gesloten. Ook dat vieren we deze nacht. U hebt deel, u maakt deel uit van zijn Nieuwe Verbond. Omdat Hij door de dood is heengegaan is Hij nieuw onder ons aanwezig op talloze momenten en in talloze gestalten.

Hij is hier aanwezig, als de Verrezene in u, in ons, in Gods Volk dat hier samen is, Hij is aanwezig in de lezingen van de Schrift, in de bediening door het priesterschap, in het doopsel dat wij herdenken, in de Eucharistie die wij vieren. Hier klinkt opnieuw het woord van de hemelse boden in witte klederen: “Hij is verrezen”. Hier is het Lichaam van Christus in zijn kinderen die hier samen zijn. Zijn Lichaam verrijst opnieuw als u verrijst, hier en nu, in deze nacht. Wanneer is Christus verrezen? Als u en ik verrezen zijn, dan is Hij opnieuw verrezen in deze tijd.

Kan dat? Waarin zitten wij nog vast? Wat houdt ons gevangen in deze wereld, in de schaduw van de dood? Angst voor ziekte, ontslag of scheiding, angst voor de kinderen, of dat je het niet goed doet, angst voor klimaatverandering, angst voor geweld en voor internationale spanningen? Wat houdt ons gevangen? Onze zonden, onze zwakheden en onze tekorten, ons herhaaldelijk vallen, onze onvolmaaktheden en onze twijfels, onze eigenwijzigheid en koppigheid, ons ongeloof? Maar over dit alles zegevieren wij glansrijk, dankzij Hem die ons heeft liefgehad (Romeinen 8, 37). Want dat alles heeft Hij gedeeld, Hij is voor ons die weg gegaan van de ondergang, om ons te tonen dat niets hiervan het laatste woord heeft. Gods vergeving heeft het laatste woord. Wij kunnen opstaan, iedere keer opnieuw, en wij staan op, omdat we geloven in Hem die de dood heeft overwonnen. Wij verrijzen omdat Hij ons niet loslaat. Ja, Hij is verrezen, deze nacht opnieuw, in zijn Lichaam, in de Kerk, in u en mij. Amen. Alleluia. Zalig Pasen.

Voorbede

Bidden wij tot God die ons met Christus doet opstaan uit de dood.

Wij bidden voor alle gedoopten wereldwijd, dat zij deze nachnt opnieuw hun geloof in Christus bevestigen, dat zij kracht ontvangen om op te staan en te leven in navolging van Hem die het nieuwe leven is. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor onze wereld, voor een nieuwe honger naar zingeving en verdieping, een nieuw verlangen naar eeuwig leven, dat het Evangelie van Christus’ verrijzenis mag doordringen in de diepste duisternis en mensen doet opstaan en tot leven brengt. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor onze parochiegemeenschap en onze parochiekernen, dat we met het feest van Christus’ verrijzenis ook zelf opstaan uit alles wat ons verhindert de weg met Christus te gaan, dat we vrij worden om te leven in geloof, hoop en liefde. (Laat ons [zingend] bidden):

Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, dat we bij alle gezelligheid van deze paasdagen ruimte vinden voor de diepere betekenis, dat we God danken omdat Hij ook ons doet opstaan uit de machten die ons binden. (Laat ons [zingend] bidden):

Intenties

Back To Top