In het huis van de Vader zijn we als het ware met onze overleden dierbaren even allemaal bij elkaar. Christus brengt ons samen, we delen hier dezelfde Maaltijd. In de Eucharistie komen hemel en aarde bij elkaar.
Eucharistieviering 2 november 2022, in de federatie RRM – H. Laurentius, in de kerk van de HH. Laurentius en Elisabeth (kathedraal) om 19.30 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2022ALLZC
Lezingen
E.L.: Jesaja 25, 6+7-9
Ps.: 23 (III)
T.L.: Apokalyps 21,1-5a.6b-7
VE.: Johannes 11, 25a. 26
Ev.: Lucas 23,44-46.50.52-53; 24,1-6a
Homilie
Er viel duisternis over heel de streek, doordat de zon geen licht meer gaf. De Evangelist Lucas heeft dit opgeschreven, niet om een natuurverschijnsel, om een zonsverduistering te noteren, de Zon gaf geen licht meer, Gods Licht werd gedoofd. Hoe koud wordt het als de zon zou doven? En hoe koud wordt het als het Licht van God ons hart niet meer bereikt.
Allerzielen. Dit jaar zijn er weer velen ons ontvallen. Als ik rond kijk en uw gezichten zie, komen de herinneringen van de uitvaarten terug in mijn geheugen. Voor u zijn die herinneringen veel concreter, veel directer en dichtbij, dikwijls nog dagelijks aanwezig. Voor velen van u is er een licht gedoofd, de zon wil maar niet meer schijnen, het is koud geworden, van binnen en van buiten. Net als in het evangelie: Er viel duisternis over heel de streek, doordat de zon geen licht meer gaf.
Waar zijn ze, onze dierbaren? Onderweg? Hoe dan? Na de dood bestaat er geen tijd meer. Maar we ervaren dat ze er zijn. Soms ontdekken we ineens, alsof een licht opgaat, dat het goed met ze is, dat ze veilig zijn, geborgen, gelukkig. Op een of andere manier blijft er een innerlijk contact, al is het vluchtig en kunnen we er gemakkelijk aan voorbij gaan. We willen het ons ook niet inbeelden, geen wishful thinking, we willen ons niet vastklampen aan een idée fixe, we zoeken een nuchter en gezond geloof.
De vrouwen vonden de steen weggerold. Plotseling stonden er twee mannen voor hen in een stralend wit kleed. Er is schrik bij de vrouwen. Ze durven niet omhoog te kijken. En dan horen zij dat woord: “Hij is niet hier, Hij is verrezen.”
Twee mannen in witte gewaden. Want in de Wet van Mozes stond dat je voor een betrouwbaar getuigenis twee getuigen nodig had. “Hij is niet hier, Hij is verrezen.” Dat wat ze voorzichtig hadden gehoopt, of wat hele generaties niet meer durfden hopen. Dat wat leek weggelegd voor de allergrootsten, voor Mozes, voor Elia en misschien voor nog enkelen, dat kwam nu dichtbij. Het leven eindigt niet in het graf. Het graf is geen poort naar de onderwereld, je daalt niet af in een schimmenrijk. Het graf is niet een rustplaats waar je gevangen blijft bij je botten tot er een nieuwe tijd aanbreekt, nee, het graf is een poort, een deur, een weg naar een leven met God. “Hij is niet hier, Hij is verrezen.”
De vrouwen konden dit niet bedenken. Ze hadden de hulp van deze engelen nodig. Die vraag: “Waarom zoekt ge levende hij de doden?” Die vraag opent hun geest voor het besef dat Hij verrezen is.
In dat licht schrijft Johannes: Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Ik zag de heilige stad, als een schone bruid uit de hemel dalen. Ik hoorde een stem: “God zal bij hen wonen. Zie, Ik maak alles nieuw.” Johannes zag werkelijkheid worden dat waar Jesaja eeuwen eerder al naar uitzag: “God de Heer zal de dood vernietigen en van alle gezichten de tranen afwissen.”
Allerzielen. Het is een troostende gedachte dat onze dierbaren na hun overlijden tijd krijgen om op te gaan naar het huis van de Vader. Is het een oogwenk, een zucht, is het een flits in de tijd, we weten het niet, maar wat we wel weten is dat de scheiding tussen ons en onze dierbaren slechts relatief is, en dat zij het fijn vinden als wij hen gedenken in ons gebed, zoals wij het fijn vinden dat zij ons gedenken in hun gebed.
In de viering van Allerzielen zijn we als het ware hier, in dit huis van de Vader, even allemaal bij elkaar, rond de Maaltijd van de Heer, de Maaltijd die hemel en aarde met elkaar verbindt, zijn Verbondsmaaltijd.
Hier mogen we dus ook ervaren dat God de tranen afwist, dat God een nieuw begin maakt. Hier ervaren we Christus in ons midden is. Maar Hij is ook bij hen, dus zijn we ook bij elkaar. Heel bijzonder vandaag op Allerzielen. Amen.
Voorbede
Wij bidden vol vertrouwen tot God onze Vader.
Wij bidden voor alle gelovigen wereldwijd die vandaag hun dierbaren gedenken. Dat zij troost en steun vinden. Bidden we voor onze dierbare overledenen, dat zij mogen leven voor Gods aangezicht, verlicht en vertroost. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor allen die dit jaar een dierbare verloren hebben. Dat zij kracht vinden om verder te gaan, dat er licht schijnt in hun leven en dat zij steun vinden in hun geloof. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor allen die werken in de zorg voor zieken en terminale mensen en voor werkers in de uitvaartbranche, dat zij mogen ervaren hoe kostbaar hun werk is, dat zij steeds weer mensen nabij zijn in moeilijke omstandigheden. (Laat ons [zingend] bidden):
Bidden we voor onze samenleving, dat het geloof in een eeuwig leven bij God, mensen helpt om niet gevangen te raken in dit tijdelijk bestaan, dat het geloof uitzicht geeft, kracht en moed om staande te blijven en door te gaan. Laat ons bidden.
Intenties