Ondanks de coronatijd met alle beperkingen, neemt de liturgie ons vandaag mee naar een feest. De bruiloft van Kana doet ons beseffen dat we door geloof en doopsel reeds deelnemen aan de bruiloft van het Lam.
Eucharistieviering in de parochiefederatie RRM – H. Laurentius, in de kerken van de Pax Christi (Spangen) en de HH. Laurentius en Elisabeth (kathedraal), 16 januari 2022, om 09.30 en 11.00 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2022DHJ02C
Lezingen
E.L: Jesaja 62, 1-5
Psalm: Ps. 96 (95) 7-2a, 2b-3, 7-8a, 9-10a en c
T.L: 1 Korinthe 12, 4-11
All. Vers. Handelingen 16, 14b
EV: Johannes 2, 1-12
Homilie
Dit weekend zijn er horecagelegenheden die open gaan als protestactie tegen de corona-maatregelen. Mensen hebben behoefte om uit te gaan, feest te vieren, om uit de sleur en de beperking van het corona-regiem te breken. Dat zouden we als kerken natuurlijk ook kunnen doen. Maar we doen het niet, want het zou ook een heel verkeerd signaal zijn, het past niet bij onze geloofsweg. Wel zou het Evangelie van vandaag ons een heel mooie aanleiding daartoe geven, een bruiloft. Dus keek ik of er voor bruiloften misschien wel verruimingen zijn, maar nee, helaas, ook daar gelden maximaal 50 personen.
Een bruiloft; ik denk dat niet veel mensen de Eucharistie spontaan met een bruiloft vergelijken. De Eucharistie als een feest. Meer nog, ons leven als gelovige, als een christen, als een volgeling van Jezus, leven als een kind van God, zo’n leven zien als een feest. Wie zou dat zo zien? Toch is dat de boodschap van het Evangelie van vandaag. Ons leven met God is als een bruiloftsfeest. En op dat feest zien we de moeder van Jezus, we zien Jezus en zijn leerlingen, we zien de broeders van Jezus en nog meer mensen.
Misschien, komen er, wanneer ik deze vergelijking doortrek, gedachten in u op die helemaal niet zo feestelijk zijn. Niet alleen door de coronabeperkingen, maar gewoon, door de tegenslagen die in elk leven voorkomen, pech, ziekte, verlies, geestelijke vermoeidheid omdat het allemaal zo lang duurt. Zou dat het symbool zijn van die wijn die opraakte op de bruiloft? We hoorden het net: Toen de wijn opraakte zei de moeder van Jezus tot Hem: “Ze hebben geen wijn meer.” De wijn, die het feest zo vrolijk maakt, die de stemming erin brengt, de wijn, symbool van het feest, het is op. Sommigen betrekken dit op de liefde tussen man en vrouw. Die kan opdrogen. Of de sfeer in een gezin, daar kan alle blijdschap uit verdwijnen. De wijn raakt op of is misschien al op.
Is het niet mooi dat Maria op deze bruiloft initiatief neemt? Maria heeft oog voor onze noden. Misschien is een van de bedienaren naar haar toe gegaan om het probleem te melden, zoals wij naar haar toegaan als we een kaarsje aansteken en een weesgegroet bidden. Misschien was Maria er gewoon bij en zag za dat de laatste wijnzak werd aangebroken. Maria heeft oog en oor voor onze noden en ze weet naar wie ze toe moet gaan. Maria gaat niet naar de ceremoniemeester, ze gaat niet naar de bruidegom of naar de ouders van de bruidegom of naar nog iemand anders, nee ze gaat naar Jezus.
Maria heeft een bijzondere rol op dit feest en dat is wat wij in onze kerken ook ervaren, Maria brengt onze nood bij Jezus. Zij is niet zelf de oplossing, maar met haar komt de nood op het juiste adres en komt de oplossing sneller dichterbij. We mogen ons dus afvragen of we ons leven nog zien als een feest, niet zomaar een feest, maar als een bruiloftsfeest. Daarvoor kijken we nog even naar de eerste lezing: “Gij zult niet meer heten ‘de Verlatene’, uw land niet meer ‘Woestenij’, maar gij zult heten ‘Mijn Welbehagen’, uw land ‘Gehuwde’. Want in u heeft de Heer zijn behagen gesteld en uw land wordt Hem ten huwelijk gegeven.”
Weet u nog wat de Vader verleden week bij de doop sprak tot Jezus: “Gij zijt mijn Zoon, de welbeminde, in U heb Ik mijn behagen gesteld.” In Jezus is Gods welbehagen in ons midden, in Hem is het Rijk Gods midden onder ons.
De eerste lezing eindigde met deze zin van Jesaja: “Zoals een jongen zijn meisje trouwt, zal Hij die u opbouwt, u trouwen; en zoals een bruidegom zich verheugt in zijn bruid zal uw God zich verheugen in u.” Dat is het feest van de bruiloft in ons leven. God verheugt zich in ons. Kunt u zich dat voorstellen? Doordat wij geloven, op God vertrouwen, doordat wij gedoopt zijn en gevormd zijn en natuurlijk doordat wij proberen Jezus na te volgen, verheugt God zich in ons. Er is vreugde in de hemel omwille van ons.
Nu moeten we daarmee niet op onszelf gaan roemen alsof het onze verdienste is dat God zich in ons verheugt. Jezus zegt ook: “Ik zeg u: zo zal er in de hemel meer vreugde zijn over één zondaar die zich bekeert, dan over negenennegentig rechtvaardigen, die geen bekering nodig hebben. (Lucas 15, 7). De vreugde in de hemel is een heel andere vreugde dan wat in de wereld meestal als vreugde wordt gezien. God verheugt zich in zijn Verbond met ons, God wil werkelijk volledig met ons verbonden zijn.
Met Jezus is de schepping, een nieuwe fase ingegaan. De nieuwe wijn op de bruiloft van Kana is daarvan het symbool. Maria doet wat haar moederhart en wat haar geloof haar ingeeft en zo wordt zij hier model van de Kerk als bruid. Maria doet hier op haar manier, wat God de Vader doet als Jezus op de berg van gedaante verandert, zodat zijn heerlijkheid als de bruidegom zichtbaar wordt. Dan zegt de Vader vanuit een wolk: Dit is mijn Zoon, de welbeminde, luistert naar Hem. Zo zegt Maria vandaag tegen de dienaren, de diakens: “Doet maar wat Hij u zeggen zal”. Dat is onze weg. Zo wordt ons leven een deelname aan de hemelse bruiloft, door te doen wat Jezus ons zegt. Met dat woord van de Vader in gedachte en de aansporing van Maria erbij, moet dat steeds beter lukken, gewoon doen wat Hij ons leert en wat Hij ons heeft voorgedaan. Misschien is de coronatijd wel bij uitstek de gelegenheid om ons daarin te oefenen, zonder protestacties, maar met de vindingrijkheid van de Heilige Geest. Hier in de Eucharistie vieren we die bruiloft, we ervaren dat God ons menselijk tekort verandert in een overvloed van geestelijke wijn. Amen.
Voorbede
Wij bidden tot God die ons liefheeft en naar ons luistert.
Wij bidden voor alle gedoopten, dat de liefde van God hen van dag tot dag blijft inspireren. Dat zij zich verbonden weten met God en de naaste, dat zij zich, ondanks tekorten, bevestigd weten door Gods onverbrekelijke trouw in Jezus, dat zij dit blijven vieren binnen de gemeenschap van de Kerk, bijzonder in de Eucharistie. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze wereld, om een nieuwe openheid voor de persoon van Jezus Christus, dat alle volken en alle religies in Hem geen concurrent zien voor eigen belangen, maar Hem leren kennen als een inspiratiebron, een hulp, een Redder. Vragen wij dat zijn moeder Maria daarin een hulp mag zijn. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochies en onze parochiekernen, dat we de Eucharistie steeds weer mogen ervaren als bron van liefde en verbondenheid in God. Vragen wij Gods kracht om stand te houden wanneer die liefde en verbondenheid worden bedreigd. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen, bijzonder in dit jaar van het gezin, om een verdiept inzicht in de waarde en de betekenis van het sacramentele huwelijk. We vragen dat allen mogen ervaren dat Christus in hun midden is als hoeder van het Verbond en fundament van eenheid en liefde. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties