Met het opleggen van de as, met het askruisje markeren we het begin van de veertigdagentijd. We willen op weg gaan naar Goede Vrijdag en Pasen en willen daarom werken aan de bekering van ons eigen hart.
Eucharistieviering in de parochiefederatie RRM – H. Laurentius, in de kerken van de HH. Laurentius en Elisabeth (kathedraal) en de H. Dominicus (Het Steiger), 2 maart 2022, om 09.30, 12.45 en 19.30 uur, door plebaan Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: C2022QDR00C-ASWOEN1
Lezingen
E.L: Joël 2, 12-18
Psalm: Ps. 51 (50), 3-4, 5-6a, 12-13, 14, 17
T.L: 2 Korinte 5, 20 – 6, 2
All. Vers. Ps. 51 (50), 12a. 14a
EV: Matteüs 6, 1-6. 16-18
Homilie
Paus Franciscus roept op tot gebed voor Oekraïne. Onze bisschoppen sluiten zich daarbij aan en vragen ons om gebedsmomenten te organiseren. Maar kunnen we dat? Kunnen we God zo vragen om vrede in zijn Naam.
Kan je God vragen dat Hij vrede schenkt als we ons verder niet storen aan zijn wetten? Als de samenleving steeds meer een koers gaat die verder afdrijft van Gods gebod.
Twee voorbeelden heb ik in gedachten. Toen God de profeet Jona naar Ninivé stuurde, zag Jona dat niet zitten, een verdorven stad die zich niet stoort aan Gods geboden. Hij gaat de andere kant op maar God grijpt in, u kent het verhaal van de vis, en zet hem op de oever bij Ninivé. Als Jona dan zijn werk doet en Ninivé intrekt met de waarschuwing dat de verwoesting van Ninivé op handen is. Nog veertig dagen en Ninivé wordt verwoest. Maar Ninivé bekeert zich. De koning neemt het voortouw. En Ninivé blijft gespaard.
Een ouder verhaal is dat van Abraham die met God onderhandelt. De steden Sodom en Gomorra waar de slechtheid door de aderen stroomt. Maar bij alle pogingen, als er nog tien rechtvaardigen zijn, U kunt de rechtvaardigen toch niet met de boosdoeners straffen. Kan Abraham de ondergang van de steden niet tegenhouden. Dat gold uiteindelijk voor Jeruzalem ook zo. Jezus weende over Jeruzalem. “Mocht ook gij op deze dag inzien wat u tot vrede strekt! Maar nu is dat voor uw ogen verborgen.” Jezus voorzegt de ondergang van Jeruzalem, Hij heeft het niet tegen kunnen houden.
Vrede kan pas bereikt worden als er genoeg vredebrengers zijn. God werkt door vredebrengers, God werkt door profeten, God werkt door zijn Kerk. Hij heeft ervoor gekozen Jezus te zenden en door Hem deze wereld een nieuwe kans te geven, dat is de laatste definitieve kans. Neemt de wereld die uitgestoken hand niet aan dan, bewerkt ze uiteindelijk haar eigen ondergang.
Maar als God werkt via mensen, via zijn Kerk. Dat moet de Kerk als eerste die weg van bekering gaan. Zolang we in de Kerk grotendeels de mentaliteit van de wereld volgen en niet Jezus volgen in zijn radicale keuze voor God, dan heeft de Kerk geen recht van spreken en heeft de Kerk ook geen uitstraling naar de wereld, dan gaat er van ons geen appèl uit dat het anders moet. De profeet Joël verwoordt in de eerste lezing Gods uitnodiging: “Keert tot Mij terug, van ganser harte, met vasten, met geween en met rouwklacht. Scheurt uw hart en niet uw kleren, keert terug tot de Heer uw God, want genadig is Hij en barmhartig, lankmoedig en vol liefde, en Hij heeft spijt over het onheil.”
In de tweede lezing geeft Paulus ons ook de richting aan: Hij zegt: “Broeders en zusters. Wij zijn gezanten van Christus”. “Op de gunstige tijd heb Ik u verhoord, op de dag van het heil ben Ik u te hulp gekomen.” Nu is er die gunstige tijd”.
We beginnen met de Veertigdagentijd. Een gunstige tijd. Het Evangelie helpt ons om daar invulling aan te geven. Meer aandacht voor gebed, hulp aan kwetsbaren, vluchtelingen, terugkeer naar God. Niet vasten voor het oog van de mensen, maar je hart richten op God. De Veertigdagentijd als een oefentijd om Jezus meer na te volgen, op zo’n manier dat we na Pasen dat kunnen voortzetten. Niet zozeer in het vasten, dat is dan voorbij, maar wel in die echte keuze voor God en de naasten.
De bekering van de wereld begint bij een bekering van de Kerk. Daarin gebeurt al heel veel. Ook is het hartverwarmend te zien hoe mensen willen helpen en proberen de vluchtelingen uit Oekraïne op te vangen. Maar er worden tegelijk vluchtelingen aan de grenzen van Europa in kampen vastgehouden, anderen worden op zee teruggestuurd, regeringen kijken weg. Bekering betekent dat Europa ook daarin barmhartigheid en rechtvaardigheid uitoefent.
Misschien is het moeilijk te geloven dat de kleine dingen die wij doen, meer en meer kiezen voor Christus en het Evangelie, in die grote wereld het verschil kan maken. Toch is dat deel van ons geloof, dat is de parabel van het mosterdzaadje en gist in het deeg. God wil zijn Koninkrijk vestigen via kleine mensen.
Straks wordt u uitgenodigd het askruisje te ontvangen. Dan gaat het niet over Rusland of Oekraïne, over de moraal van het Rijke Westen of over anderen, dan gaat het over onszelf, over onze bekering, dat we deze veertigdagentijd willen benutten om ons gelovig leven te verdiepen en te kijken hoe we zelf meer Christen kunnen worden, ofwel waarin wijzelf bekering nodig hebben.
Moge deze dag, moge het askruisje u daarbij helpen, daarmee helpt u de Kerk, daarmee helpt u de wereld, daarmee zetten we kleine stappen naar Gods Koninkrijk. Amen.
Voorbede
Wij bidden tot God dat zijn genade onze harten mag veranderen.
Bidden wij voor de Kerk, bijzonder in deze veertigdagentijd. We vragen om Gods genade, opdat wij ons bekeren, dat we niet denken vanuit eigenbelang, maar nadenken over wat God van ons vraagt, dat we kiezen voor goedheid, dienstbaarheid, zuiverheid en trouw. Laat ons bidden.
Bidden we voor de samenleving. We vragen om Gods genade, opdat ook de wereld zicht bekeert en zich richt naar Christus. Vragen we om meer solidariteit met de zwaksten, bidden we om vrede in Oekraïne en in andere de landen waar voor vrijheid wordt gestreden, dat er een einde komt aan het bloedvergieten. Laat ons bidden.
Wij bidden voor onze wereld, voor politici en militairen, dat zij erin slagen de waanzin van de oorlog te beëindigen. Wij bidden voor de vredesbesprekingen, dat er de wil is tot een oplossing te komen, bidden wij om bekering van Rusland, om een regering die niet de leugen laat heersen, maar het belang van de mensen voorop stelt. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie en onze parochiekernen, dat de komende Veertigdagentijd ons mag helpen los te komen van de cultuur van eigenbelang en luxe, dat onze ogen open gaan voor de nood dichtbij en ver weg. Dat ons hart ruim wordt door Gods liefde. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties