Waar zijn ze? Waar zijn onze ouders en grootouders? Waar zijn de gestorven kinderen, ook al die ongeboren kinderen die het levenslicht niet mochten zien. Waar zijn onze dierbare doden?
Eucharistieviering in de parochie van de H. Augustinus, in de kerk van de Sint Willibrordus te Wassenaar, 2 november 2015, 19.00 uur, door pastoor Michel Hagen. A.M.D.G. – I.H.S.
Preek: B2015ALLZB
Lezingen
E.L: Klaagliederen 3, 17-26
Psalm: 25
T.L: Romeinen 5, 5-11
All: Johannes 14,6
EV: Johannes 14, 1-6
Homilie
Waar zijn ze? Waar zijn onze ouders en grootouders? Waar zijn de gestorven kinderen, ook al die ongeboren kinderen die het levenslicht niet mochten zien. Waar zijn onze dierbare doden?
Bij elke uitvaart is het uitvaartgesprek anders. Soms praat je met twee of drie mensen, soms is er een volledig familiegesprek met tien of twintig of meer familieleden. Elk gesprek is anders omdat er in deze tijd zo verschillend gedacht wordt over het leven na de dood. Allerlei meningen, gedachten en vermoedens hoor je dan. Soms alleen maar hoop, maar soms ook een vast geloof, als een soort zeker weten. Soms alleen de omgekeerde gedachte, je kunt je niet voorstellen dat het hiermee afgelopen is.
De liturgie van vandaag geeft ons de Evangelielezing over het huis van de Vader: “In het huis van mijn vader is ruimte voor velen.” Soms lees je in een vertaling: “In het huis van mijn Vader zijn vele woningen.” Hoe je het ook vertaalt, de gedachte is duidelijk: God kijkt niet op eentje extra. God is zo ruimhartig dat er voor ieder een plekje in zijn hart is.
Je kunt dan snel de stap zetten dat al onze dierbaren in het huis van de Vader zullen zijn. Toch wijst het feest van Allerzielen op een fase die daaraan voorafgaat.
In de geloofsbelijdenis staat als geloofspunt: Die nedergedaald is ter helle. Je kunt er lang over discussiëren wat precies dat helle betekent; het heeft te maken met de oude beelden van Sjeool en Hades, de Joodse en Griekse onderwereld. Maar meer nog betekent het dat Jezus alle fasen van ons mensenbestaan heeft meegemaakt, heeft doorgemaakt.
Hij is geboren als een mensenkind, is opgevoed en opgegroeid, heeft gewerkt, heeft verkondigd, heeft het Evangelie gebracht, heeft geleden, is gestorven, begraven en verrezen. Alles heeft Hij meegemaakt, zoals ieder mens. Je kunt dus nooit tegen God zeggen: U weet niet wat wij meemaken, of: U weet niet wat het is om mens te zijn. Of U heeft makkelijk praten, U bent God. Nee, in zijn Zoon heeft de Vader alles van ons bestaan meegemaakt. Ook de dood en niet zomaar een dood, maar de meest afgrijselijke dood.
Voor de Joden in de tijd van Jezus en voor de Christenen uit de Grieken stond vast dat er na de dood een soort schaduwbestaan wachtte. De overtuiging van ons geloof is dat Jezus ook dat heeft meegemaakt, maar dat de dood Hem niet kón vasthouden.
Later heeft de Kerk deze fase beschreven als een louteringsfase, een purgatorium, een vagevuur, een fase van zuivering in je opgang naar de hemel. Zo is er ook de overtuiging dat het goed is om voor de overledenen te bidden, omdat je niet weet in welke fase hij of zij zich bevindt.
Toch is er nog een andere gedachte, die we mee moeten nemen op het feest van Allerzielen. Daarvoor lees ik een stukje uit het Evangelie van Jezus’ kruisdood: “Het was omtrent het zesde uur; er viel duisternis over heel de streek tot aan het negende uur toe doordat de zon geen licht meer gaf. Het voorhangsel van de tempel scheurde middendoor. Toen riep Jezus met luide stem: “Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest”. Nadat Hij dit gezegd had, gaf Hij de geest.”
Waar was Jezus, na zijn dood? Zijn lichaam werd in het graf gelegd. Maar waar was zijn Geest? “Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest”. Dat heeft Hij gezegd. Zijn Geest is veilig in de hand van zijn hemelse Vader. Ook als Hij door de duisternis moet, als Hij gevangen wordt gehouden door de dood, als Hij het lot deelt van elke gestorven mens, ook dan is zijn Geest is veilig in de hand van zijn hemelse Vader.
Dat is de voorfase van wat we vandaag in het Evangelie horen: “In het huis van mijn vader is ruimte voor velen.” Eerst beveelt Jezus zijn geest aan in de handen van zijn Vader. Eerder had Jezus gezegd: “Verkoopt men niet twee mussen voor een stuiver? En toch zal buiten de wil van uw Vader niet één mus op de grond vallen. Bij u echter is zelfs iedere haar van uw hoofd geteld. Weest dus niet bevreesd; gij zijt méér waard dan een zwerm mussen.”
Waar zijn ze? In de uitvaartviering hebben we hen aanbevolen aan Gods Vaderzorg. We hebben hen aanbevolen in de handen van de Vader, net als Jezus. Velen hebben we de ziekenzalving mogen geven in die laatste periode van hun leven, we hebben samen mogen bidden. Velen hebben in die laatste fase kunnen biechten en zo hun hart, ziel en geest gezuiverd, om zich in alle vrijheid aan Gods Vaderzorg aan te bevelen.
Vandaag op Allerzielen willen voor onze dierbaren bidden, vooral voor hen die innerlijk nog niet toe waren aan het leven in de eeuwigheid, die met alle draden van hun bestaan nog verbonden waren met deze aarde. Voor hen bidden we vandaag dat zij nu volledig bevrijd mogen worden om binnen tegaan in dat huis van de Vader, Gods vaderhuis, Gods vaderhart, God zelf, om te leven in Licht en vrede, te midden van alle heiligen, in Eeuwigheid. Amen.
Voorbede
Bidden wij vol vertrouwen tot God, onze barmhartige Vader.
Wij bidden voor de Kerk, voor allen die ons zijn voorgegaan naar het Vaderhuis, dat God hen bevrijdt van alle kleinmenselijke tekorten, dat zij het loon voor een verdienstvol leven mogen ervaren, dat zij rust en vrede mogen ontvangen in het Vaderhuis. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor de wereld en samenleving, voor allen die een dierbare hebben verloren en geen steun vinden in hun geloof. Dat zij een glimp mogen opvangen van het eeuwig leven, dat zij Christus leren kennen die ons zicht geeft op de verrijzenis. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor onze parochie, voor allen die rouwen om een dierbare, om kracht en troost, om hoop en geloof, om een nieuwe moed om te leven; dat zij in de geloofsgemeenschap Gods nabijheid mogen ervaren. (Laat ons [zingend] bidden):
Wij bidden voor gezinnen en alleenstaanden, voor echtparen, ouders, kinderen en kleinkinderen, om een klimaat van gesprek over leven en dood, dat de verrijzenis van Christus allen de ogen mag openen voor het leven bij God. (Laat ons [zingend] bidden):
Intenties