Op Goede Vrijdag hebben we gehoord, dat Jezus is gestorven aan het kruis. Met Pasen hebben we gevierd dat Jezus is opgestaan uit zijn graf, de dood: Hij leeft! Hoe zou dat denk je geweest zijn in die tijd? Eerst zagen zijn leerlingen (de apostelen) Jezus sterven en een paar dagen later stond Hij op. Hoe zouden zij hierop hebben gereageerd? Zouden ze hun ogen hebben geloofd? Op de tweede zondag van Pasen horen we in de kerk het verhaal van Tomas (Joh. 20,19-31). Lees maar mee.
Het was avond en de leerlingen van Jezus waren samen. Ze hadden de deur op slot gedaan, want ze waren bang. Toen kwam Jezus binnen. Hij ging tussen ze in staan en zei: “Vrede zij met jullie” Hij liet zijn handen zien en zijn zij. De leerlingen waren enorm blij toen zij de Heer zagen. Toen zei Jezus nog een keer: “Vrede zij met jullie”.
De leerlingen zaten samen bang te zijn in een huis met de deuren op slot. Waarom waren ze bang denken jullie? Inderdaad, omdat ze natuurlijk wisten wat er met Jezus was gebeurd. Jezus was gedood aan het kruis en iedereen wist dat zij de leerlingen van Jezus waren. Ze waren bang dat de mensen hen ook te pakken wilden nemen. Toen kwam Jezus zomaar in hun midden. Had je in de gaten dat Hij door een dichte deur kwam? Jezus laat zijn handen en zijn zij zien.
Waarom deed Hij dat? Wat was er te zien aan zijn handen en zijn zij?
Denk maar terug aan zijn dood aan het kruis. In zijn handen zaten gaten van de spijkers waarmee Hij aan het kruis was genageld. In zijn zij zat een dikke snee van een lans. Met de lans hadden ze in zijn zij gestoken om te kijken of Hij echt dood was. Jezus laat de gaten en de snee zien als bewijs. Zo weten de leerlingen, dat het echt Jezus is. Laten we weer terug gaan naar ons verhaal, want dat is nog niet afgelopen.
Tomas, een van de twaalf, ook Dídymus genaamd, was er niet bij toen Jezus kwam. Hij hoorde het van de andere leerlingen. De andere leerlingen vertelden hem: “Wij hebben Jezus gezien.” Maar hij antwoordde: “Zolang ik de spijkergaten niet in zijn handen heb gezien, en mijn vinger er niet in heb gestoken en ik mijn hand niet in de snee in zijn zijde heb gelegd, zal ik het zeker niet geloven.” Acht dagen later waren de leerlingen weer samen in het huis. Tomas was er nu wel bij. Hoewel de deuren op slot waren kwam Jezus binnen. Hij ging tussen ze in staan en zei: “Vrede zij met jullie.” Toen zei Hij tegen Tomas: “Kom hier met je vinger en kijk naar mijn handen. Steek je hand uit en leg die in mijn zij. Wees niet langer ongelovig maar gelovig.” Tomas riep uit: “Mijn Heer en mijn God!” Toen zei Jezus tot hem: “Je gelooft omdat je Mij hebt gezien? Zalig de mensen die Mij niet hebben gezien en toch geloven.”
Tomas wil eerst niet geloven dat Jezus leeft. Hij dacht: “Eerst zien en dan geloven!” Daar komt de uitdrukking ‘ongelovige Tomas’ ook vandaan. Iemand die niet snel iets gelooft noemen we een ‘ongelovige Tomas’.
Wat vind je ervan dat Tomas eerst wil zien en dan pas geloven?
Echt raar is het niet hè? Hij heeft Jezus zien sterven aan het kruis en hij kan nu maar moeilijk geloven dat Jezus leeft. Gelukkig kon Hij Jezus zien. En het bewijs: de spijkergaten in Zijn handen en de snee in Zijn zij. Wij kunnen Jezus niet zien. Dus kan het soms best moeilijk zijn om in Jezus te geloven.
Vind jij dat ook moeilijk?
Misschien helpt het om er aan te denken dat er meer dingen zijn die we niet zien, maar die toch bestaan. Denk maar na: Kan je liefde zien? Kan je eerlijkheid zien? Kan je verdriet zien? Kan je vriendschap zien? Kan je trouw zien?
Nee hè, en toch bestaan die dingen. Ze zijn zelfs heel belangrijk. God kan je ook niet zien, maar Die is het belangrijkst van alles. Als wij zeggen: “We geloven niet, omdat we niet zien”, lijken wij op vissen die tegen elkaar zeggen: “Water bestaat niet, want we zien het niet”. En weet je hoe Jezus jou noemt als je gelooft, terwijl je Hem niet ziet? Hij zegt: “Zalig de mensen die Mij niet hebben gezien en toch geloven.” ‘Zalig’ dat betekent ‘gelukkig’. Gelukkig zijn alle mensen die Hem niet hebben gezien, maar wel in Hem geloven!