Zondag 19 april was ik als lid van de Liduina broederschap in Schiedam bij het Liduinafeest. Zij is patrones van de zieken en van het ziekenpastoraat. Zij kan ons helpen na te denken over hoe wij met de zieke mens omgaan, met anderen en met onszelf. Sluit de ziekte ons op in onszelf, binnen de eigen wereld, of kunnen wij daar uitbreken?
Liduina valt als meisje van vijftien lelijk bij het schaatsen. De breuk geneest niet goed en de ene complicatie volgt op de andere. Met de medische kennis uit het jaar 1395 is er geen kruid tegen gewassen. Op de duur wordt ze volledig bedlegerig. Als ik haar hele leven samenvat, wordt ze niet ouder dan 53 jaar, waarvan 38 jaar ziek. Liduina reageerde toen niet anders dan de zieke mensen anno nu. Zij stelde dezelfde vragen, zoals ‘waarom ik?’ Ze wordt opstandig en onhandelbaar, jaloers op haar vriendinnen die verkering hebben, die trouwen en kinderen krijgen. Ze wordt boos op God, want Hij kan er toch wel iets aan doen. Maar God doet er niets aan, het gaat maar door en door. Tot zover is het een gewoon verhaal.
Voor Liduina verandert er iets heel wezenlijks als op een dag de pastoor van Schiedam, Jan Pot, op bezoek komt. Hij zag kans om voorbij de ziekte te kijken naar deze mens die in een zware worsteling verkeerde met de zin van het leven en de last van het lijden. Hij zag haar, zoals Jezus de zieken zag. Hij was bij haar zoals Jezus bij de zieken was. Hij was er voor haar en opende zo de ruimte om over diepere dingen te spreken. Hij kwam vaker en op een goed moment vertelt hij over het lijden van Jezus op een manier die ze nog niet had gehoord. Hij leert haar over Jezus lijden na te denken, te bidden, te mediteren en hij belooft haar regelmatig de heilige Communie te brengen. Maand na maand, jaar na jaar brengt dit een verandering in haar teweeg. Liduina overweegt dikwijls de kruisweg van Jezus en ontdekt een kant aan het lijden, die ze altijd had weggeduwd: Het kruis dragen, net als Jezus, Jezus volgen door het kruis van het lijden heen. Hoe zwaarder dat kruis, des te dichter ze bij Jezus komt. Het ongelooflijke gebeurt, het kruis van haar ziekte komt in de plaats van werk, gezin of carrière. Het wordt haar weg om Jezus te volgen. Pastoor Jan Pot keek voorbij de ziekte naar de zieke. Het kleine wereldje van haar kamer, van haar bed, gaat open en geeft ruimte aan hemel en aarde. Steeds meer mensen komen aan haar bed. Als zij bidt voor anderen, gebeuren er bijzondere gebedsverhoringen. Als anderen bij haar komen, voelen ze zich door haar woorden en haar houding getroost en gesterkt. Haar lijden neemt echter niet af. Zij zal 38 jaar ziek zijn, en in haar ziekte zal zij het tot heiligheid brengen, waardoor nog steeds mensen zich aan haar leven kunnen optrekken en haar hulp vanuit de hemel inroepen.
De Heilige Liduina heeft door het ziek zijn heen iets gevonden dat haar grote vrede en vreugde heeft gebracht. Ze leert ons dit: In het ziek zijn kan je je van het geloof afkeren. Je kunt je verliezen in je boosheid op God, en dat zal God je niet eens zo kwalijk nemen, maar er is ook een mogelijkheid om met Jezus een nieuwe dimensie in het leven te ontdekken.
Pastoor Michel Hagen