Jaar C

Dit mag u in de eucharistie ontvangen, ieder weekend, en soms zelfs dagelijks: Zijn blijvende aanwezigheid, zodat je, delend in zijn lijden, delend in de malaise van de Kerk, ook gaat delen in zijn overwinning. Je hart gaat branden, je kunt het volhouden, keer steeds terug naar de gemeenschap, kom samen en volhard in het gebed. De Geest brengt ons Jezus’ Woord in herinnering: Ik ben bij jullie tot aan de voleinding der tijden.

Hoe komt het dat alle mensen, waar ook ter wereld, naar vrede verlangen, en dat er toch geen vrede is?

God is bekommerd om iedere mens. Maar zijn betrokkenheid moeten wij vorm geven.

Vraag kracht naar kruis en vraag geen kruis naar de kracht die je denkt te hebben.

Wie zijn wij zonder God? Wat kunnen wij zonder God?

De smalle weg bestaat hierin dat God in alles op de eerste plaats komt. Soms heel onopvallend, voor niemand herkenbaar, maar toch bewust, in hoofd en hart, met handen en voeten. God in alles de eerste.

God wil bij ons thuis kunnen zijn. Hij wil ons tot zijn tempel maken. Hij stelt zijn hemel open, wij stellen ons hart open voor Hem. Wij vragen of Hij voor ons wil doen wat wij nodig hebben. Hij vraagt ons voor Hem en elkaar te doen wat nodig is voor zijn Koninkrijk.

De liefde vraagt van Jezus vraagt om een antwoord.

Voor wie wil ik een naaste zijn. Wie ervaart mij als een naaste buur, als een gesprekspartner?

We zijn ontsnapt aan twee verschrikkelijke ideologieën: Het Nazisme en het Communisme. Maar de derde ideologie, daar zijn we ingestonken. We doen er volop aan mee, we geloven er zelfs in, we beroemen ons erop, we voelen ons er superieur door. Zonder dat we het door hebben: Het Materialisme.

Vrijheid, niemand hoeft Jezus te volgen, tenzij vrijwillig. Wie niet voor Hem wil kiezen, geen tijd voor Hem wil vrijmaken, het niet nodig vindt om Hem te ontvangen, doet zichzelf op een ongelooflijke manier tekort, maar hij moet het zelf weten.