Jaar C

Een vredeshand is als een voetwassing, wanneer we inderdaad bereid zijn de kleinste te zijn, het eerst de hand uit te steken, open te staan voor een vreemde, de grenzen van ons ik-gerichte bestaan te doorbreken.

De zonde waardoor je rechtstreeks tegen Gods wil ingaat, vervreemdt ons van God en van onszelf, dat verscheurt onze relaties. Dit zegt Hij ook tot ons: ‘Zondig van nu af niet meer.’

Deze parabel is vaak genoemd: de parabel van de verloren zoon. Sommigen noemen het de parabel van de oudste zoon. Wij noemen het de parabel van de goede vader. Sterk in het wachten.

Zomaar een verhaal over vertrouwen: Durf je te vertrouwen dat de boom eens vrucht zal dragen en heb je daar werk en inspanning voor over? Durf je daar nog een jaar op te wachten? Vertrouwen is iets voor elke dag.

Jezus geeft wat je hart begeert, tenminste, als jouw hart begeert wat God behaagt, want je zal bij Hem niets vinden dat niet van God komt.

De drie bekoringen staan voor de drie hoofddomeinen van ons leven: Eerst het brood, het voedsel, alles wat met het lichaam te maken heeft. De tweede voor aandacht, eer, bevestiging, sociale contacten, erkenning, carrière, ontplooiing, de top bereiken, de beste zijn. De derde bekoring is een zeer geraffineerde. Een bekoring voor theologen, voor schriftgeleerden, voor gelovige mensen in het algemeen, de bekoring om God op de proef te stellen.

Het askruisje is zo'n schitterend eenvoudig symbool. Het herinnert je eraan dat ook jouw leven eens eindigt. Dat je eens voor God moet verantwoorden wat je van je leven gemaakt hebt. Het helpt ons te denken aan de betrekkelijkheid van alles wat in deze wereld zo belangrijk lijkt.