Jaarcyclus B

Vandaag, op roepingenzondag, staan we stil bij onze eigen roeping en de roeping tot het gewijde ambt. Tegelijk mogen we ons bewust worden dat Jezus ons oproept om te bidden voor roepingen, want elke roeping is een gave van God.

Op deze zondag horen we hoe Jezus aan zijn leerlingen verschijnt. De Heer is in hun midden. Toch moeten zij eraan wennen. Ook bij ons is de Heer in ons midden, bijzonder in de Eucharistie, waarin wij Hem mogen herkennen bij het breken van het Brood.

Het is vandaag de zondag van de goddelijke barmhartigheid. Als Jezus aan zijn leerlingen verschijnt, geeft hij de opdracht mee tot vergeving. Thomas kan het allemaal niet geloven, maar ook aan hem toont Christus zijn barmhartige liefde.

Jezus is dezelfde weg gegaan als Israël. Hij is zelfs verder gegaan. Hij heeft niet alleen de verleidingen, de bekoringen van de duivel in de woestijn overwonnen. Hij trotseerde ook de dood.

Vanavond gaat het om onze diepste innerlijke vrijheid, uit liefde je leven geven voor de ander, bidden voor je vijanden, vergeven op zo’n manier dat de ander bevrijding ontvangt. Op Witte Donderdag gedenken wij dat Jezus tijdens het Laatste Avondmaal zijn leerlingen de opdracht gaf dit te blijven doen. Met die opdracht begint de Eucharistie en tevens het priesterschap, twee sacramenten. Ook de opdracht tot naastenliefde klinkt daarin door, dienstbaar leven zoals Jezus heeft voorgedaan.

Wat blijft u bij, wanneer u luistert naar het passieverhaal?

Jezus sluit een Nieuw Verbond, wij horen bij Gods Verbondsvolk. Dat Nieuwe Verbond in zijn Bloed vieren we in de Eucharistie.

Op deze vierde zondag van de veertigdagentijd zijn we halverwege de vasten. Daarom heet deze zondag “Laetare”. Het is een zondag waarin de blijdschap van Pasen al doorklinkt. Zo horen we vandaag in het Evangelie dat Jezus een bijzondere kijk heeft op zijn lijden en kruisdood.