Vandaag gaan we het hebben over drie heilige vrouwen Hedwig, Elisabeth en Marguerite. Ze leefden in de middeleeuwen. Dat is ook de tijd van Sint Franciscus van Assisi. In die tijd waren er grote verschillen tussen aan de ene kant de rijke en machtige mensen en aan de andere kant de armen en zwakke mensen. De rijken en machtigen zorgden helemaal niet goed voor zieken en voor armen. Ze lieten ze gewoon aan hun lot over. Een land vol met armen, zieken en hongerigen en niemand deed daar iets aan. Maar plotseling, zo rond het jaar 1200, kwamen er drie vrouwen die het verschil maakten. Zij begonnen met het bouwen van ziekenhuizen en verzorgingstehuizen en het steunen van armen. Luister maar:
De Heilige Hedwig
Hedwig (1174) kwam uit een rijke, machtige familie. Toen ze 12 jaar was, moest ze van haar vader trouwen met Hendrik I de hertog van Silezië. Toen Hedwig trouwde en bij de hertog ging wonen, zag ze de armoede en het lijden van het volk. Ze had veel medelijden met ze. Ze haalde haar man over om beter voor de armen te zorgen. Eerst voor de mensen die bij hun in huis werkten, maar langzamerhand voor alle mensen in het land.
Ze ging ook zelf aan de slag. Zo ging ze zelf brood uitdelen aan de armen. Ze wasten hun voeten en trok hen schone kleren aan. Omdat goed te regelen liet Hedwig in Trzebnica een klooster bouwen. Dit klooster kreeg als speciale taak om te zorgen voor armen en oude mensen. Zo hadden deze mensen een plek om naar toe te gaan. En dat gebeurde ook. Het klooster werd een plek waar alle armen en oude mensen heen konden gaan.
Elisabeth van Thuringen
We komen nu op de tweede heilige van vandaag: Elisabeth (1207). Ze leefde op het kasteel de Wartburg in de streek Thuringen. Ook Elisabeth kwam net als Hedwig uit een voorname familie. Sterker nog: Hedwig was haar tante! Elisabeth was de dochter van de koning van Hongarije en ze trouwde met Lodewijk, de hertog van Thüringen. We noemen haar daarom ook wel Elisabeth van Thüringen. Zo raken we niet in de war met andere heiligen die Elisabeth heten.
Na hun huwelijk brak een grote hongersnood uit in hun land. Hongersnood dat betekent dat de mensen niet genoeg te eten hadden. Dit was vooral een probleem van de armen. Elisabeth en Lodewijk hadden geen honger want zij hadden in hun paleis grote schuren en opslagplaatsen vol met eten. Zij deelden dit eten uit aan de armen die honger hadden. En ze gaven niet een beetje, nee ze gaven heel veel. Zoveel zelfs dat de familie en de mensen die in het paleis werkten bang werden dat er niets zou overblijven.
Na de hongersnood vertrok Lodewijk naar Italië. Helaas overleed hij onderweg in Italië. Elisabeth was toen pas 20 jaar en ze bleef alleen achter met drie kleine kinderen om voor te zorgen. Tot overmaat van ramp werd Elisabeth door de broer van haar man van haar kasteel weggejaagd. Maar Elisabeth liet zich niet uit het veld slaan. Ze was niet meer rijk en het geld dat ze nog had, gebruikte ze om in de stad Eisenach een huis voor armen en zieken te kopen. Ze vroeg een van haar dienstmeisjes, Jutta, om voor het huis en de mensen die er woonden te zorgen. Zelf ging Elisabeth wonen bij een groep volgelingen van Sint Franciscus in de stad Marburg, dat noemen we de derde orde, en ze beloofde voortaan net zo te zullen leven als Franciscus (die toen nog maar net dood was). Nu kon ze al haar liefde en aandacht geven aan de zieken. Ze stichtte een verzorgingshuis en ze ging voor de armen en zieken zorgen.
Marguerite
Onze laatste heilige van vandaag, Marguerite (1250), komt uit Frankrijk. Ze was getrouwd met Charles van Anjou, een machtig man, die koning was van Napels en Sicilië. Ze wilde heel graag iets doen voor de zieken en liet daarom een ziekenhuis bouwen. Ze ging zelf in het ziekenhuis werken en toen ze stierf kreeg het ziekenhuis haar geld. En het ziekenhuis is er nog steeds ergens in Frankrijk.
Als we heel ziek zijn waar gaan we dan naartoe?
(…)
Inderdaad naar het ziekenhuis. Daar zijn doktoren die proberen om ons beter te maken en verpleegkundigen die ons verzorgen.
Als we oud zijn en ons lichaam doet het minder goed en we kunnen niet in ons eigen huis wonen, waar kunnen we dan heen?
(…)
Inderdaad naar een verzorgingstehuis. Daar werken mensen die je dan helpen met de dingen die je zelf niet meer kan. Bijvoorbeeld koken en soms helpen ze je met wassen. Dat soort dingen.
Als we geen baan hebben, hebben we dan ook geen geld?
(…)
Dat is heel vervelend hè als je geen baan hebt. Daar kunnen verschillende redenen voor zijn. Je kunt geen baan vinden of je bent niet gezond en je kan niet werken. Als je geen baan hebt verdien je ook geen geld. Gelukkig krijg je dan in veel landen geld van de Staat. Alle mensen samen stoppen daarvoor geld in een pot en mensen die het nodig hebben krijgen daar een beetje uit. Zodat ze ook kunnen eten en kunnen wonen. Dat heet ‘bijstand’.
Voor ons is dat nu allemaal heel gewoon: ziekenhuizen, verzorgingshuizen en bijstand. In de tijd van Hedwig, Elisabeth en Marguerite bestond dit allemaal nog niet. Zieken, ouderen en armen moesten het maar zelf oplossen. En dat kon heel vaak niet, dus dat was echt heel zielig. Hedwig, Elisabeth en Marguerite vonden dat ook. Zij zagen dat en voelde mee met de zieken, ouderen en armen. En daar bleef het niet bij. Ze deden ook echt iets voor hen. Ze zorgden voor ziekenhuizen, verzorgingshuizen en hulp voor de armen. Hedwig, Elisabeth en Marguerite hebben dus iets goed gedaan toen en ook nog voor nu. Maar waarom deden zij dat? Wat denk je?
(…)
Ze hielden veel van Jezus en wilden graag dicht bij Hem zijn.
Maar hoe zit dat nu precies? Waarom kom je dicht bij Jezus als je armen en zieken helpt?
(…)
Weten jullie wat ik denk? Dat ze misschien wel moesten denken aan iets dat in het Evangelie staat.
EVANGELIE
Ik lees een stukje aan jullie voor (Mt 25,31-46)
God is als een koning. Op het allerlaatst zal de koning zeggen.
Jullie zijn gezegend, want:
Ik had honger en jullie hebben Mij te eten gegeven.
Ik had dorst en jullie hebben Mij te drinken gegeven.
Ik was vreemdeling en jullie hebben Mij opgenomen.
Ik was naakt en jullie hebben Mij gekleed.
Ik was ziek en jullie hebben Mij aandacht gegeven
Ik zat in de gevangenis en jullie kwamen naar Mij toe.”
De mensen zeiden tegen de koning:
Heer, wanneer hebben we U hongerig gezien en U te eten gegeven,
of dorstig en U te drinken gegeven?
Wanneer hebben we U als vreemdeling gezien en U opgenomen,
of naakt en hebben we U gekleed?
Wanneer hebben we U ziek of in de gevangenis gezien en zijn we naar U toe gekomen?
De koning antwoordt:
Alles wat je voor één van de minste van mijn broeders en zusters hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan.
WE PRATEN NA OVER HET EVANGELIE
Wat zegt Jezus hier nu precies? Heb jij een idee wat Jezus bedoelt met ‘Ik had honger en jullie hebben Mij te eten gegeven’ en ‘Alles wat je voor één van deze minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan.’?
(…)
Het betekent dat als je eten geeft aan iemand die honger heeft, je tegelijk ook Jezus helpt. Of als je op bezoek gaat bij iemand die ziek is, je ook naar Jezus gaat.
Maar hoe kan dat?
(…)
Stel je voor: jij bent heel ziek zo ziek dat je in het ziekenhuis komt en je moet daar zelfs blijven Dan komt er een goede dokter en die maakt jou weer beter. Je mag weer naar huis. Hoe voelen jou pappa en mamma zich dan?
(…)
Heel blij hè? Pappa en mamma voelen met jou mee. Ze voelen zich er zelf ook ziek van als jij ziek bent. En als je weer beter bent zijn ze heel blij.
Met God is dat ook zo. Als de mensen lijden, lijdt God ook. Als mensen verdriet hebben, heeft God dat ook. En… als wij iets goeds doen voor mensen, voelt God dat ook. En daarom zegt Jezus: Alles wat je voor een ander doet dat doe je ook voor Mij.
Zo is Jezus met ons betrokken. Wij zij Gods kinderen. Alle mensen zijn Gods kinderen.
Alles wat we doen voor een ander, doen we voor Gods kind en doen we ook voor God zelf.
Iets goeds doen voor een ander,
ook al is het klein,
het maakt God blij
De Heilige Hedwig, Elisabeth en Marguerite hebben dit Evangelie dus goed gehoord en er wat mee gedaan. Om de goeie dingen die ze deden zijn ze nu heilig. Zo
gaat dat. En omdat ze hun goede werk gedaan hebben, hebben wij in Europa nu
ziekenhuizen en ouderen huizen. Als je eens langs zo’n gebouw fietst, denk
dan nog maar eens terug aan wie er ook alweer voor gezorgd hebben dat het er
staat.
Kindergebed M25
Goede God,
Eten geven aan mensen met honger
Drinken geven aan mensen met dorst
Gastvrij zijn voor vreemdelingen
Kleding geven aan mensen die geen kleding hebben
Zieken bezoeken
Mensen in de gevangenis niet vergeten.
U vindt dat belangrijk
En daarom wil ik het graag doen
net als de heiligen die U hebben gevolgd.
Helpt u mij daarbij, op voorspraak van de heiligen:
Hedwig, Elisabeth en Marguerite?
Amen