In onze Westerse cultuur zie je steeds vaker spanningen optreden in gezinnen rond de vraag wanneer een jong stel aan kinderen zal beginnen. Carrièreplanning, loopbaanbegeleiding en ontwikkeling van het individuele zijn eigen aan onze tijd. Daar was in de tijd van het oude Israël, maar ook in de vroege middeleeuwen veel minder aandacht voor. Het bestond wel in de hogere kringen. Van Augustinus weten we dat hij voor zijn bekering in Rome bezig was met een carrière als retor.
Niet alleen carrières hebben invloed op het stichten van een gezin, ook financiën en de leefomgeving zijn belangrijke factoren, met de vraag of de wederhelften er aan toe zijn. Daarbij is het enorme aanbod aan vormen van geboorteregeling een belangrijke factor. De techniek (gestimuleerd door de commercie) schept mogelijkheden en door die mogelijkheden scheppen wij mensen een nieuwe werkelijkheid, want als het kan, dan doen we het.
Statistieken laten zien dat veel vrouwen en ook mannen steeds later trouwen en steeds later kinderen krijgen. Is de psychosociale ideale leeftijd van de vrouw om moeder te worden zo rond de 24 (met wat speling naar boven en naar onderen) en is de biologisch gunstige leeftijd zelfs nog wat jonger; in ons land zijn de vrouwen gemiddeld 29 als ze voor het eerst moeder worden. Er is dus een flink verschil ontstaan tussen wat we van nature meekrijgen en de werkelijkheid zoals deze nu functioneert.
Waarom kiezen stellen voor kinderen? Het is de carrière van de natuur; de natuurlijke ontwikkeling van jongen en meisje naar man en vrouw, naar vader en moeder, naar opa en oma, naar overgrootouders. Het is de vervulling van een natuurlijk levensgeluk. Het lijkt echter dat de carrière van de natuur en de carrière van de moderne wereld zich steeds moeilijker met elkaar verdragen. Echter, voor alles wat niet past bij onze (menselijke) natuur, betalen we ooit de rekening. Hoe natuurlijk is de moderne carrière nog en is het goed voor ons mensen? Is het begrip carrière inmiddels niet veel te eenzijdig ingevuld door de focus op werk in bedrijfsleven of overheid op basis van efficiency en zakelijkheid? Hoeveel jonge vrouwen worden niet meewarig aangekeken, alsof ze bij de verliezers horen, alleen omdat ze hun gezin op de eerste plaats stellen? Zou carrière niet veel meer benaderd moeten worden als levensloop en dienst aan de maatschappij? Dan gelden plotseling andere criteria, omdat gezinnen met evenwichtige kinderen het echte kapitaal van de samenleving zijn.
Om te kunnen kiezen voor wat echt belangrijk is, gaan gelovigen te raden bij God, bij hun geloof, de Kerk, het Evangelie en de heiligen; zij kijken in hun geweten en zoeken in hun leven de richtingwijzers die God ons geeft. Wie zo keuzes maakt, is niet eerst bedacht op het eigen geluk, of de eigen ontplooiing, maar ontdekt dat wanneer je kiest voor Gods planning, geluk en ontplooiing erbij gegeven worden. Kiezen voor Gods keuzes is kiezen voor waarachtige liefde. Zo komen mensen tot ontplooiing en wordt de wereld meer Gods wereld.
Pastoor Michel Hagen