In gesprekken met mensen die niet of weinig naar de kerk gaan, klinkt wel eens de vraag: ‘Ga je naar de kerk om rust te vinden?’ Bij veel mensen is dat een legitieme reden om naar de kerk te gaan. Alleen adviseer ik dan wel om door de week te gaan, naar een van de stille Missen. Toch denk ik dat de parochianen die door de week komen, niet voor enkel wat rust komen, maar voor iets veel diepers.
In onze tijd moet je bijna verantwoorden waarom je naar de kerk gaat, waarom je gelooft of waarom je RK bent. Het is nu omgekeerd ten opzichte van 100 jaar geleden. Zodoende voelen wij nu wat mensen die niet ons geloof deelden toen voelden. Dat is overigens niet verkeerd, het vergroot ons invoelingsvermogen.
Nee, we gaan niet naar de kerk om enkel rust te vinden. Dan kan je beter met een hengel zonder aas aan een meertje gaan zitten. De vissen bijten niet en je kunt heerlijk wegmijmeren. In de kerk kan je zelfs wat onrustig worden, met name wanneer je het voorbeeld van Jezus voor ogen krijgt en tot de conclusie komt dat je leven wel een koersverandering mag hebben.
Maar …, toch gaan we ook om rust te vinden, het gaat dan wel om een andere rust, niet dezelfde rust van de waterkant, niet de rust van een luie bank, niet de rust van een vakantiehuisje of van een boswandeling, zelfs niet de rust van een diepe meditatie. Er is een rust waarvan Augustinus zegt: ‘Onrustig is ons hart, tot het rust vindt in U.’ Deze uitspraak hebt u waarschijnlijk vaker gehoord. Augustinus heeft het dan over een heel andere rust. Hij heeft innerlijke rust en vrede gezocht in andere religies, in een turbulent leven, in carrière en status. Niets van dit alles bracht echter rust en vrede; integendeel het maakte hem alleen onrustiger. Bij Augustinus gaat het uiteindelijk om de rust van gekend en geliefd zijn, de rust van een geweten dat mag bouwen op Gods vergeving, de rust van je veilig weten in Gods hand. We kunnen dus best antwoorden: ‘Ja, we gaan naar de kerk om rust te vinden.’ Maar de vraag is of we dan dezelfde rust bedoelen.
De vakantie komt snel dichterbij. Ondanks de recessie trekken heel wat Nederlanders nog naar het buitenland. Bergen, bossen, wandelen, kamperen, water, zeilen, ontspanning, ontmoetingen, lezen, bezoeken van musea en bezienswaardigheden en nog veel meer, soms ontspanning door lekker te luieren, soms juist ontspanning door inspanning. Dat is allemaal de moeite waard. Toch hoop ik dat u ook tijd vindt voor die diepere rust, de rust die Augustinus bedoelde.
Mocht u tijdens de vakantie af en toe een kerk binnenlopen, dan voelt dat mogelijk niet zo vertrouwd aan als uw eigen parochiekerk, maar als u nu wat meer tijd hebt, kunt u daar misschien ook echt even tot rust komen. In die zin wens ik u een ‘rustige’ vakantie, die u vervult met die andere rust, de rust in de ziel, rust en vrede omdat we weten dat God ons bemint. Weten dat het goed is, weten dat er in de wereld veel mis kan gaan, dat er verdriet en tegenslag in je eigen leven kan zijn, weten dat er kwaad in de wereld is, maar dat we ondanks alles toch rust kunnen vinden in ons hart omdat we veilig zijn in zijn hand.
Pastoor Michel Hagen