Zondag spreekt Jezus over zijn lijden (Matteüs 16, 21-27). Petrus zegt daarop: “Dat verhoede God, Heer! Zoiets mag U nooit overkomen!” Hij wil voorkomen dat Jezus zal lijden en sterven. Dat is niet vreemd; Jezus Zelf gaat weldoende rond. Hij verlicht lijden, geneest zieken en vergeeft zonden. Jezus verzet zich tegen ziekte, lijden en dood. We begrijpen Petrus. Wie van ons probeert niet dierbaren, echtgenoten, kinderen, familieleden daarvoor te behoeden?
Mensen stellen regelmatig de vraag waarom de Kerk tegen euthanasie is. Zoals Petrus Jezus wil behoeden voor gevangenschap, geseling, kruisdragen en kruisdood, willen voorstanders van euthanasie anderen en zichzelf behoeden voor aftakeling, afhankelijkheid, ziekte, beroerdheid, pijn en de ongewisheid van het sterven. Dan schrikken we als Jezus tegen Petrus zegt: “Ga weg, satan, terug! Gij zijt Mij een aanstoot, want gij laat u leiden door menselijke overwegingen en niet door wat God wil”.
Lijden, vernedering, aftakeling; is daar iets goeds aan? Doodgaan is vaak niet mooi, een mens kan uitgemergeld raken, pijn voelen, dodelijk vermoeid zijn en de dood wil maar niet komen. Ik heb het bij het sterven van mijn eigen moeder meegemaakt. De weg van Jezus is niet gemakkelijk. Als Hij echter sprak over zijn lijden, vertelde Hij er steeds opnieuw bij dat Hij op de derde dag zou verrijzen. Toch lukte het niet om zijn leerlingen uit te leggen dat die weg van ontluistering, pijn en kruisdood paste in Gods plan van verlossing.
Lijden verlichten is wat Jezus voordeed, daarin moeten wij Hem navolgen. Tegelijk zegt Jezus meerdere malen dat ook wij ons kruis moeten oppakken en Hem navolgen. Jezus laat zien dat zijn weg door het lijden heen gaat. Die weg leidt tot verrijzenis, tot eeuwig leven in, met en door God.
Wij moeten de lijdende mens bijstaan en alles doen om het lijden te verlichten, zonder de ander de kans te ontnemen Jezus na te volgen. Jezus offert zijn lijden aan de Vader op. De Vader neemt het aan als een offergave, tot vergeving van de zonden van de hele wereld. Zoals vrouwen de pijn van de bevalling verdragen omwille van hun kind, zo kan wie het lijden met Jezus oppakken, er een nieuwe zin en betekenis aan geven. Wie die weg gaat, kan zijn/haar lijden net als Jezus aan de Vader aanbieden als een offergave, als een gebed. Die biedt zichzelf aan. Die geeft net als Jezus zijn/haar leven voor dierbaren, voor Kerk en wereld, voor vriend en vijand, voor vrede en verzoening. En God zal dat gebed aannemen.
Plebaan Michel Hagen