Jaarcyclus

Preek oudjaar, jaar C, 31 december 2003

Het Gebed van de H. Franciscus is een samenvatting van het Evangelie en een wijsheid die we in de Katholieke Kerk vinden. Wijsheid om met Gods voortdurende schepping mee te werken, niet door andere wetten en regels te bedenken en te maken, maar door met God mee te scheppen, met God mee te denken, met God mee te beminnen en te vergeven en te verzoenen en vrede te brengen en troost en hoop en liefde en waarheid.

Preek Eerste Kerstdag, Hoogfeest Geboorte van Christus, 25 december 2003

Kerstmis, vrede op aarde. God komt naar ons toe. Hij toont ons zijn gezicht in het gelaat van een klein kind. En God toont ons zijn gelaat in al die mensen die Jezus volgen, tegen alle verdrukking in, tegen belachelijkmakerij in. God toont ons zijn gelaat in vrouwen als Moeder Teresa, in mannen als onze paus. God toont ons zijn heilig gelaat, kwetsbaar, edel en goed.

Preek 3e zondag van de Advent (Gaudete), jaar C, 13 december 2003

Dat is het thema van vandaag: ‘doen’. Wat te doen? Dat is de vraag die vooraan in het Evangelie klinkt: “Wat moeten wij doen?” De kunst is om dit Evangelie zo te horen, alsof het vandaag gebeurt, en jezelf erin te herkennen. Waar zitten wij in dit Evangelie?

Preek 1e zondag van de Advent, jaar C, 30 november 2003

De eindtijd: Er zal een verandering doorbreken, een definitieve verandering. De lezingen van de eindtijd, zoals ze vaak genoemd worden, zijn eigenlijk lezingen van de begintijd, van dat wat gaat komen. De ene wereld maakt plaats voor een andere. Dat is het waar Jezus over spreekt, want zulke omwentelingen brengen enorme veranderingen mee en Jezus beschrijft hier de barensweeën van de geboorte van Gods Koninkrijk.

Preek op de gedachtenis van Allerzielen, 2 november 2003

Allerzielenviering: Deze viering is eigenlijk een wonder, dat ieder in deze viering iets kan vinden. Er is iets wonderlijks in deze viering, want stilstaan bij zoveel verdriet, bij zo’n hoge berg, kan je neerdrukken. Maar er is in deze viering een troost en een hoop aanwezig, waardoor je eigen verdriet weer een betere plaats kan krijgen of zelfs naar een afronding of een voltooiing gaat.

Preek 30e zondag, door het jaar B, 25/26 oktober 2003

Wie zijn handicap, en elke mens heeft één of ander handicap, aanvaart en als handicap durft te zien, kan juist daardoor een intens nabije relatie met Christus opbouwen die bron van geloof wordt. Dan is je handicap geen handicap meer, dan kun je de weg gaan die eerst onbegaanbaar was en zien je wat je nooit eerder zag.
Back To Top