Jaarcycles A

Jezus als de Goede Herder is dwaas uit liefde voor ons.

Het Evangelie openbaart ons het grootse mysterie van de verrijzenis, namelijk dat Christus, de Heer van het leven het gewonnen heeft op de dood. Tegelijk biedt het Evangelie ons de gelegenheid om samen met de leerlingen in te groeien en dieper door te dringen in dat geheim. Het hoeft allemaal niet ineens af te zijn.

Jezus vraagt ons te geloven in de vergeving. Geloven in eindeloze vergeving, in de consequente keuze voor goed-doen, creatief, geduldig, volhardend, tot voorbij de dood. Eindeloos, en dus menselijk gezien hopeloos; door de diepste depressie heen blijven geloven in zijn goedheid en vergeving als de enige weg.

Er is een heilig land, waar mensen om vechten zonder te beseffen dat niemand een heilig land kan bezitten. Een heilig Land wordt ontheiligt door het te veroveren, door bloed te vergieten. Dit Land is van God, is Gods eigendom. Mensen zijn er te gast, Israëliers en Palestijnen, Arabieren en Europeanen, Christenen, Joden en Moslims.

De hang naar geluk is een dwang geworden. Geluk is niet iets dat mag, dat je toevalt, dat je ontvangt, dat er plotseling is. Nee, geluk moet, je moet gelukkig zijn. Geluk als een recht, koste wat het kost.

Wat zou ons nog van slag kunnen brengen? Als God de dood zelfs overwint! Misschien klinkt het te gemakkelijk. Ik weet het. Maar laten die omstandigheden nooit het laatste woord hebben, nooit. Één alleen heeft het laatste woord, God en Hij zegt ons: ‘Jezus is verrezen’.

Laat de verrijzeniskracht van Jezus hier in je doordringen en geef het dan door, zodat er geen spoor van duisternis in enig mensenhart achterblijft.

Als Jezus door het stof moet kruipen is dat het levende teken hoe de mensen vanaf het begin met Gods verbond, met de man van het Verbond en dus met God Zelf zijn omgegaan.