In de voorbereiding op deze afscheidsviering, zei ik tegen diaken Brink dat ik het eigenlijk wel wat eenvoudig wilde houden, maar het zou natuurlijk wel fijn zijn als uit elk dorp toch wel een koor mee zou zingen, en natuurlijk ook de Vrolijke Noot. Dan vraagt de voorbereidingscommissie om een lijst met namen voor de uitnodiging, dat werden er toch best een aantal. En ja, ik ben ook weer vier jaar verder na mijn eerste boekje 100 Hagenpreken. Dus Katholiek Nieuwsblad was bezig met een tweede uitgave: “Nog eens 100 Hagenpreken”. En ik wilde graag de emeriti, degenen die de afgelopen jaren zo trouw geassisteerd hebben, uitnodigen om te concelebreren. En er zal natuurlijk ook een receptie zijn. En vergeet de Raden van Kerken niet, met name die uit Wassenaar, want daar heb ik 15 jaar in meegewerkt. En de oud bestuursleden, want we hebben samen veel werk verzet. En ook de Duintrappers natuurlijk. Maar dan heb ik het niet eens over al die vrijwilligers, die gouden medewerkers van God. Nee, een klein of eenvoudig afscheid zat er niet in. En toen kwam het coronavirus, en de richtlijnen vanuit het bisdom: geen handen schudden, geen tongcommunie, geen wijwater in de bakjes, alleen de celebranten reiken Communie uit. En toen kreeg ineens de drukker een grote storing. Sorry, we kunnen niet eerder dan zaterdagmiddag hooguit 70 boekjes leveren, de rest komt pas volgende week. Maar het afscheid gaat door. Het coronavirus gaat ook, en de rest van de boekjes komen later. Dat is het leven.
De afgelopen maand heb ik in elke kern een slotviering gehouden, daar zijn overal hartelijke woorden gesproken. Zijn er dan geen spanningen geweest, zeker wel. Maar, we hebben er steeds over kunnen praten en dat verandert veel. Waren we het altijd met elkaar eens, nee, maar in de loop van de jaren is er wederzijds toch veel begrip gegroeid, ja meer dan dat, er is wederzijds vriendschap en waardering gegroeid. Natuurlijk waren er vijftien jaar geleden toen ik in Wassenaar begon en tien jaar geleden bij de fusie mensen die mijn komst niet zo zagen zitten. Zo zullen er nu ook mensen zijn die hopen dat de nieuwe pastoor sommige dingen anders zal doen. Ik hoop dat voor allen er opnieuw een proces mag beginnen van samen optrekken en groeien in wederzijds begrip en waardering. Wanneer mensen elkaar vinden in hetzelfde geloof in Christus, kunnen veel menselijke tegenstellingen worden overwonnen.
Ik herinner mij van jaren geleden dat mensen verrast waren dat ik altijd over Jezus preek. Inmiddels heb ik veel positieve reacties gekregen op mijn preken en op mijn columns, zoals de boekjes, en dat stemt me blij en dankbaar, want dat is tenslotte een van de kernpunten van mijn priester zijn. Mensen bij Jezus brengen, zijn leven, zijn visie, zijn geloven en denken, vertalen naar onze tijd, zodat we Hem kunnen navolgen in ons denken en in ons doen.
Ik heb wel een beetje opgezien tegen dit afscheid. Dat heb ik op zich wel kunnen managen, bovendien was het de laatste maanden enorm druk, maar er waren momenten waarin ik mezelf even het afscheid voorstelde, en dan kreeg ik wel een brok in mijn keel. Als ik dan soms mensen zie die vochtige ogen krijgen, dan moet ik mij inspannen om niet mee te gaan doen. Ik ben me daardoor nog meer bewust dat ik soms meer voor mensen heb mogen betekenen dan ik besefte. Dat hoort bij het mysterie van het priesterschap en van Jezus Zelf wiens werk ik als priester voortzet. U mag echter ook weten dat ik door u allen ook veranderd ben, niet alleen vijftien jaar ouder, maar ook meer op u betrokken, niet alleen meer relativerend, maar ook meer begrip voor alle problemen en hindernissen in het leven. Zonder dat u het weet, heb ik veel van u allen geleerd. En dat is weer het geheim van ons Kerk zijn, van gemeenschap zijn, dat is de Heilige Geest. Dankuwel dat ik vijftien jaar lang uw pastoor mocht zijn. Wees goed voor mijn opvolger en voor heel het pastoraal team. Blijf u verdiepen in Jezus, in zijn Evangelie. Blijf bidden, blijf bij elkaar, wees geloofsgemeenschap.
Ik blijf nog bijna een maand in Wassenaar wonen, misschien komen we elkaar nog tegen. ik blijf mijn columns schrijven voor katholiek Nieuwsblad dus neem vooral een abonnement. Kom over een paar maanden een keer naar de kathedraal in Rotterdam, en blijf voor mij bidden, ik bid voor u en hoe dan ook, als gelovigen zeggen we altijd tot ziens en nogmaals dankuwel.