Jaar B

Als we kijken naar het gebed wat Jezus ons geleerd heeft, het Onze Vader, dan komt daar het woord IK niet in voor! Het christendom is een godsdienst van relaties. Het is door onze relatie met God dat we in relatie met elkaar kunnen leven. En daar waar mensen met elkaar in liefde leven, daar is God aanwezig.

Rijkdom bij God komt alleen binnen bereik wanneer je de aardse rijkdom los kunt laten. Uit onszelf kunnen we dat niet. Maar met Gods hulp wordt alles mogelijk.

Wij kunnen allemaal goede grond zijn. Juist door onze vrije wil. Wij kunnen tegen God kiezen maar ook voor God. We kunnen kiezen om elk voordeel in eigen zak te steken, of om het door te geven aan hen die het minder hebben dan wij, en dan dragen wij vruchten.

Een boodschap voor de oecumene in onze tijd: Waardeer elkaar in het goede dat we doen. Sluit je niet op in je eigen club en weet het goede in de ander te zien. Daarnaast mag je heel blij zijn dat we met de leerlingen, met Johannes en Bartholomeus en al de andere apostelen, bij Jezus horen.

Het klinkt helemaal van deze tijd wanneer je zegt: ‘Ik kom voor mezelf op’, ‘je moet eerst van jezelf houden en daarna pas van anderen’, ‘je moet ook aan jezelf toekomen’, ‘nu is het tijd voor mezelf’. Maar welk leefmodel hanteert Jezus? Hij hanteert een ander model. Zijn vraag is niet: ‘Welke plaats weet je te veroveren?’, maar: ‘Welke plaats wordt jou gegeven?’

Jezus zegt : Durf te verliezen, durf klein te zijn. Dit staat haaks op wat ons in de genen is meegeleverd, het is de spanning tussen een geestelijk mens en een mens die vooral vlees is, tussen een mens van geloof en een mens van de wereld, tussen een kind van God en iemand die God niet nodig heeft.

Jezus neemt de doofstomme mee, buiten de kring van de mensen. Blijkbaar heeft zijn doofstomheid iets met zijn omgeving te maken. Dat kan in het geloof soms ook zo zijn.

De Kerk heeft in onze tijd niet veel aanzien meer. Kerkelijk zijn is uit. Gelovig gezien is dit een kans. Een uitnodiging om van de buitenkant terug te keren naar de binnenkant. De gedachten van Gods hart zoeken, mensen zijn uit één stuk.

Overvloedig: Vorige week een overvloedige woorddienst ..... Vandaag het overvloedige vervolg: een overvloedige dienst van de tafel uit dezelfde bron, Gods overvloedige liefde.

Dit Evangelie is een oproep aan de herders om zich te spiegelen aan de ene goede herder. Het is ook een oproep aan de schapen om hun oren te richten naar de stem van de Goede Herder, om zich te laten leiden en om tegelijk ook zelf goede herder te worden voor anderen die leiding en hulp nodig hebben.

Zou het niet geweldig zijn wanneer we naar onze naaste keken met de ogen van Jezus? Dat we in de mensen om ons heen tegelijk ook kinderen van God zien? We kunnen in hun woorden Gods woord horen klinken, wij kunnen in hun daden Gods goedheid zien. Wij kunnen zien hoe God hen ziet, en hoe Hij hen en ons bedoeld heeft. Dan tillen we mensen op naar God en drukken we elkaar niet terug naar de aarde.