Veertigdagentijd jaar A

God dient mij, dus dien ik mijn naaste. God geeft zijn leven voor mij, dus geef ik mijn leven voor mijn naaste.

Wat kunnen wij, kleine mensen doen? Wij kunnen Jezus navolgen in het klein. Wanneer we daarin groeien, kunnen we, wanneer er grotere dingen gevraagd worden, ook standhouden. Haat in het klein kan uitmonden in een wereldoorlog. Liefde en vrede in het klein kan uitmonden in een wereldvrede.

Wanneer onze geest vrij wordt door Christus, door Gods genade, dan mogen wij de kracht vragen dat God niet alleen onze bedoelingen en verlangens zuivert en inspireert, maar dat dit ook doorwerkt in heel ons menselijk bestaan, in ons doen en laten; dat we de kracht krijgen het goede te willen en het goede te doen, naar de maat van Christus; ook ons lichaam mag delen in die vrijheid, heel de mens wordt verlost.

Je kunt op veel manieren blind zijn, je kun dan ook geestelijk blindgeboren zijn.

Waar is het Rijk Gods? Hoe kun je er binnengaan, als je niet weet waar het is?

Bij ongehoorzaamheid ontdek je niets behalve schaamte, alleen schaamte.

Om oog te krijgen voor de nood van de naaste in de materiële, morele en spirituele ellende moeten wij zelf vrij worden van eigenbelang, zodat wij hen oprecht en eerlijk nabij kunnen zijn.

“Blijft dit doen om Mij te gedenken.” Dit is een opdracht, om trouw te zijn aan onze samenkomst, trouw naar de Kerk gaan is trouw aan Hem, aan zijn oproep en opdracht. En als we dan naar huis gaan, dan gaat het erom dat we de naaste zien als onze broeder en zuster en dat we om die naaste bekommerd zijn, bereid zijn ons klein te maken, ook de vervelende karweitjes te doen voor die ander.