Jaarcyclus B

Het Evangelie is een les in vertrouwen en in levensvreugde. Wie echt op God vertrouwt, laat zich nooit uit het veld slaan. Het verdriet kan opkomen, het kan zelfs een poos duren, omdat het gemis groot is, maar het heeft nooit meer het laatste woord. Jezus trekt de wolken weg, scheurt het duister open, Hijzelf is de Zon, Hij geeft Licht, zijn woorden zijn als sterren in de nacht die je de weg wijzen, er is geen duisternis die lang genoeg standhoudt om te winnen. Hij wint altijd.

Jezus’ offer is de uiterste daad van geloof. Hij neemt zelfs de verlossing niet in eigen hand, Hij neemt zijn redding niet in eigen hand, Hij neemt zijn leven niet in eigen hand. Jezus weigert niet te sterven, Hij weigert niet te leven, Hij weigert de vreugde niet en Hij weigert het lijden niet, zijn leven is de wil van de Vader volbrengen, ook als dat zijn sterven op aarde betekent.

Als we kijken naar het gebed wat Jezus ons geleerd heeft, het Onze Vader, dan komt daar het woord IK niet in voor! Het christendom is een godsdienst van relaties. Het is door onze relatie met God dat we in relatie met elkaar kunnen leven. En daar waar mensen met elkaar in liefde leven, daar is God aanwezig.

Rijkdom bij God komt alleen binnen bereik wanneer je de aardse rijkdom los kunt laten. Uit onszelf kunnen we dat niet. Maar met Gods hulp wordt alles mogelijk.

Wij kunnen allemaal goede grond zijn. Juist door onze vrije wil. Wij kunnen tegen God kiezen maar ook voor God. We kunnen kiezen om elk voordeel in eigen zak te steken, of om het door te geven aan hen die het minder hebben dan wij, en dan dragen wij vruchten.

Een boodschap voor de oecumene in onze tijd: Waardeer elkaar in het goede dat we doen. Sluit je niet op in je eigen club en weet het goede in de ander te zien. Daarnaast mag je heel blij zijn dat we met de leerlingen, met Johannes en Bartholomeus en al de andere apostelen, bij Jezus horen.

Het klinkt helemaal van deze tijd wanneer je zegt: ‘Ik kom voor mezelf op’, ‘je moet eerst van jezelf houden en daarna pas van anderen’, ‘je moet ook aan jezelf toekomen’, ‘nu is het tijd voor mezelf’. Maar welk leefmodel hanteert Jezus? Hij hanteert een ander model. Zijn vraag is niet: ‘Welke plaats weet je te veroveren?’, maar: ‘Welke plaats wordt jou gegeven?’

Jezus zegt : Durf te verliezen, durf klein te zijn. Dit staat haaks op wat ons in de genen is meegeleverd, het is de spanning tussen een geestelijk mens en een mens die vooral vlees is, tussen een mens van geloof en een mens van de wereld, tussen een kind van God en iemand die God niet nodig heeft.