In gesprekken met met mensen die niet of weinig naar de kerk gaan, klinkt wel eens de vraag: ‘Ga je naar de kerk om rust te vinden?’ Bij veel mensen is dat een legitieme reden om naar de kerk te gaan. Alleen adviseer ik dan wel om door de week te gaan, naar een van de stille Missen om 09.00 uur. Toch denk ik dat de parochianen die door de week komen, niet voor enkel wat rust komen, maar voor iets veel diepers.
In onze tijd moet je bijna verantwoorden waarom je naar de kerk gaat, waarom je gelooft of waarom je RK bent. Het is nu omgekeerd ten opzichte van 100 jaar geleden. Zodoende voelen wij nu wat mensen toen voelden die niet ons geloof deelden. Dat is overigens niet verkeerd, het vergroot ons invoelingsvermogen.
Nee, we gaan niet naar de kerk om enkel rust te vinden, dan kan je beter met een hengel zonder aas aan een meertje gaan zitten. De vissen bijten niet en je kunt heerlijk wegmijmeren. In de kerk kan je zelfs wat onrustig worden, met name wanneer je het voorbeeld van Jezus voor ogen krijgt en tot de conclusie komt dat je leven wel een koersverandering mag hebben.
Maar …, toch gaan we ook om rust te vinden, het gaat dan wel om een andere rust, niet dezelfde rust van de waterkant, niet de rust van een luie bank, niet de rust van een vakantiehuisje of een boswandeling, zelfs niet de rust van een diepe meditatie. Er is een rust waarvan Augustinus zegt: ‘Onrustig is ons hart, tot het rust vindt in U.’ Deze uitspraak hebt u waarschijnlijk vaker gehoord en zult u nog wel eens horen, aangezien de H. Augustinus de patroon wordt voor de nieuwe parochie. Hij heeft het dan over een heel andere rust. Bij hem gaat het om de rust van gekend en geliefd zijn, de rust van een geweten dat mag bouwen op Gods vergeving, de rust van je veilig weten in Gods hand. We kunnen dus best antwoorden: ‘Ja, om rust te vinden.’ Maar de vraag is of we dan hetzelfde bedoelen.
Met Kerstmis klinkt weer het ‘Stille nacht, heilige Nacht.’ We zingen wiegeliederen voor het Kerstkind en geven ruimte aan vertedering. De aaibaarheidsfactor van Kerstmis is groot. Dat is allemaal echt de moeite waard. Toch hoop ik dat u ook tijd vindt voor die andere rust, omdat God zich nieuw openbaart en Zich niet te groot vindt om bij ons te wonen.
Kerstmis, met de vieringen, de familieontmoetingen, de bijeenkomsten op allerlei plaatsen. Ik hoop dat met alle drukte Kerstmis toch ook een bron van rust wordt, van die andere rust, heel diep van binnen: Weten dat het goed is, weten dat God intens van ons houdt. Dan komt zijn stilte in ons hart, zoals toen ooit daar in die kribbe. Zalig Kerstfeest.
Pastoor Michel Hagen