Op het moment dat ik deze bijdrage naar de redactie stuur, ben ik aan het inpakken voor een weekje Rome. Eens in de vijf jaar gaat Vronesteyn, de priesteropleiding van ons bisdom, met de priesterstudenten naar Rome, de stad waar niet alleen onze paus zijn zetel heeft, maar vooral ook de twee steunpilaren van de kerk, Petrus en Paulus de marteldood zijn gestorven.
De laatste keer dat ik in Rome was, staat me nog duidelijk bij. Tijdens die reis waren we met de studenten bij de algemene audiëntie. We zaten bovenaan en zagen hoe de ene groep na de andere even rond de paus schaarde om vervolgens door de fotografen te worden vereeuwigd. Nu gaat het in onze kerk vanzelfsprekend om een ander soort vereeuwigen, maar niets menselijks is ook onze Nederlandse studenten vreemd en het viel dus in goede aarde toen het ons onverwacht mogelijk werd gemaakt om als opleiding rondom de paus op de foto te gaan. Wat deze reis voor ons in petto heeft zullen we afwachten.
Want inmiddels hebben we een nieuwe paus en is ook de groep studenten natuurlijk gewisseld. Bovendien gaan we in samenwerking met de studenten van het bisdom Breda en Antwerpen, inclusief de diakenkandidaten en hun echtgenotes. Daarmee is de groep veel groter dan de vorige keer.
Rome is altijd boeiend. De geschiedenis vanaf de legende van Romulus en Remus langs de grote keizers en de Christenvervolging, via de Middeleeuwen naar nu, wordt weerspiegeld in kunstwerken, gebouwen, kerken, fonteinen en pleinen. In één week kan je dat nooit allemaal zien, maar wel die sfeer inademen en bewust worden hoe God door alle tijden met zijn volk op weg blijft gaan. Zoals God zijn volk in het Oude Verbond trouw blijft, ondanks een reeks koningen die bepaald niet leefden volgens Gods bedoeling, zo blijft God zijn Kerk van het Nieuwe Verbond trouw, ook als we in de geschiedenis kerkelijke leiders zien die in onze ogen meer met deze wereld bezig waren dan met Gods Koninkrijk.
Het is niet de eerste keer dat ik Rome bezoek en hopelijk ook niet de laatste. Ik zal daar aan de graven van de apostelen niet alleen bidden voor onze priesteropleidingen, voor de studenten en nieuwe roepingen, maar ook voor de parochies. De afgelopen dagen hebben veel mensen mij gevraagd voor hen te bidden op deze pelgrimstocht. Dat zal ik van harte doen. In de Sint Pieter is rechts een zijkapel ingericht waar het sacrament is uitgesteld en waar stilte wordt bewaard om te bidden. Daar, met Christus in ons midden, allen en alles in Gods handen te leggen, dat zal ik van harte doen.
Pastoor Michel Hagen