Preek 4e zondag Veertigdagentijd (Laetare), jaar C, 9/10 maart 2013
De parabel van de verloren zoon: De zoon die meer dan tweeduizend jaar geleden al ‘YOLO’ riep.
Preek 4e zondag Veertigdagentijd (Laetare), jaar B, 17/18 maart 2012
We kunnen klagen dat de politiek partijdig is, dat de media het op de Katholieke Kerk gemunt heeft, dat journalisten selectief verontwaardigd zijn, we kunnen van alles noemen en vaak niet zonder reden, maar de eerste lezing houdt ons een heel andere spiegel voor. Daaruit blijkt dat de oorzaak van wat er gebeurde de eigen ontrouw is. Het Nieuwe Testament nodigt ons uit om naar het licht te komen en in het licht te gaan staan.
Preek 4e zondag Veertigdagentijd (Laetare), jaar C, 13/14 maart 2010
Ga uit over de hele wereld en verkondig het Evangelie aan heel de schepping. Dan begint de nieuwe tijd.
Preek 4e zondag Veertigdagentijd (Laetare), jaar B, 30 maart 2003
Het kruis is het teken dat God tot het uiterste gaat om ons te redden. De allerliefste, de enige absoluut zondeloze, geeft Zich aan ons, terwijl Hij weet wat wij met hem zullen doen. Door zijn mateloze, grenzeloze en tijdloze liefde, keert Hij dat teken van zonde en slechtheid om in een teken van liefde. Wie Christus’ kruis aanvaardt, mag ontdekken dat daardoor alle kruisen in het leven veranderen, wezenlijk veranderen, door Gods oneindige en eeuwige liefde.
Preek 4e zondag Veertigdagentijd (Laetare), jaar A, 9/10 maart 2002
De blindgeborene koos resoluut voor Jezus: de ontmoeting heeft hem doen groeien in geloof en de kracht gegeven om te getuigen van zijn kijk op Jezus. Hij heeft hem gezien met zijn hart en niemand kan hem dat afnemen.
Preek 4e zondag Veertigdagentijd (Laetare), jaar C, 24 maart 2001
Deze parabel is vaak genoemd: de parabel van de verloren zoon. Sommigen noemen het de parabel van de oudste zoon. Wij noemen het de parabel van de goede vader. Sterk in het wachten.
Preek 4e zondag Veertigdagentijd (Laetare), jaar B, 1/2 april 2000
Het kruis. Er is maar één weg, de weg van de grotere liefde, van de goddelijke liefde, dat is de weg van het kruis dragen en zo opstijgen tot de hoogte van Jezus Zelf.
Preek 4e zondag Veertigdagentijd (Laetare), jaar A, 13/14 maart 1999
Bij het vormsel gaat het om verlangen naar de Geest van God. Voor een definitieve keuze voor God. Om vervulling met de Heilige Geest. De Geest die ons de ogen opent voor Gods aanwezigheid, voor de nood van de ander, voor kansen op vrede, de Geest waardoor wij zicht krijgen op een heilzame toekomst, de Geest die ons tot mensen maakt die licht zien in een duistere wereld.