Heiligen

Feest van Johannes de Doper, zijn geboorte. Zijn naam betekent: ‘God redt’: Laten we ons door Johannes bij Jezus brengen en Gods redding ervaren. Laten we ook nadenken over onze eigen naam, onze eigen roeping en zending, onze eigen plaats in Gods plan met de wereld.

Maria is een subliem voorbeeld van iemand die doet wat ze zegt. Ze wijdt zich toe aan God en houdt dat vol tot en met het kruis van haar Zoon. Ze blijft bij de Kerk van het begin totdat ze naar de hemel gaat. Ze blijft zelfs nu bij de Kerk, want dat is haar roeping en zending van Godswege en die gaat door in eeuwigheid.

Christus heeft alle fasen van ons mensenleven doorlopen en zo geheiligd. In de moederschoot, in de geboorte, in het kind zijn, in het volwassen zijn, in zijn lijden, sterven en zijn verrijzen. Zo heeft Hij ons een weg gewezen tot mens zijn.

Jezus als hemelladder. Hij is degene die hemel en aarde verbindt.

Waarom? Waarom is God zo mens geworden? Omdat wij dan niet kunnen zeggen: wat weet God daarvan, God heeft geen lichaam, God weet niet wat lijden is, God kan gemakkelijk praten vanuit zijn hemelhoge troon. Dat kunnen wij niet zeggen. Nee, Hij heeft zijn Zoon gezonden, die alle momenten van ons leven heeft gedeeld. Zo is Jezus voor ons echt een voorspreker, een hogepriester, die van onze moeilijkheden weet en die ons volledig kent.

Wat is het een troost te weten, dat God toen in het verleden, met mensen die er soms een potje van maakten, toch is verder gegaan. Met dat in gedachte is het heel troostrijk om de geschiedenis te herlezen. Dat God ondanks alles met zijn Kerk doorgaat.

Menselijke liefde en geborgenheid is uit zichzelf beperkt. Maar als die liefde eenmaal is geraakt door Gods liefde verandert dat.

Jezus Christus is dezelfde gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid.