Veertigdagentijd jaar A

Zomaar een toevallige gebeurtenis. Voor ons zo toevallig, maar misschien is het voor God niet zo toevallig.

Zijn we bereid om te luisteren, als goede leerlingen, als kinderen van de ene Vader? Willen we de waarheid op het spoor te komen, de waarheid over de wereld, de waarheid over de hemel, de waarheid over onszelf?

Het zou aardig zijn om eens met elkaar in gesprek te gaan over de bekoringen van deze tijd. Wat de een een bekoring vindt, vindt de ander misschien best wel kunnen. Wat de een het hellend vlak vindt, ziet de ander juist als vooruitgang.

Veertig dagen om kritisch naar jezelf te kijken. Laten we elkaar erbij helpen, want alleen valt dat niet mee. Ook het Volk van God maakte de tocht naar het beloofde land samen. Mozes had de leiding, God gaf de inspiratie en de richting en samen gingen ze op weg naar het land dat God had beloofd.

Jezus heeft zich laten vernederen om ons een voorbeeld te geven. Als God in zijn Zoon de zwaarste vernedering draagt. Dan kunnen wij ons nergens meer achter verschuilen.

In de lezing van de opwekking van Lazarus herkennen we rond Jezus meerdere groepen. Zij hebben elk zo hun eigen ideeën en gevoelens en reacties. Ik nodig u uit om uw plaats in deze kring te zoeken, hen te zien als een spiegel en hun situatie te vertalen naar uw eigen omstandigheden.

Het eeuwige leven bereik je slechts door de weg van het geloof te gaan, dat is: door het geloof te doen en dit is: Leven met God en Hem navolgen.

Bij het vormsel gaat het om verlangen naar de Geest van God. Voor een definitieve keuze voor God. Om vervulling met de Heilige Geest. De Geest die ons de ogen opent voor Gods aanwezigheid, voor de nood van de ander, voor kansen op vrede, de Geest waardoor wij zicht krijgen op een heilzame toekomst, de Geest die ons tot mensen maakt die licht zien in een duistere wereld.