Verleden hoorden we de profeet Jesaja: “Dan huist de wolf bij het lam, vlijt de panter zich neer naast het geitje, grazen tezamen het kalf en het leeuwenjong …” Toen vroeg ik me af: Wie is die wolf, wie is die panter, wie is die leeuw?” Met als conclusie dat als je Jezus wilt volgen, je de wolf, de panter, de leeuw, de berin en de slang in jezelf moet overwinnen. En met zijn hulp is dat mogelijk. Dan komt er eerst vrede in je eigen hart en vervolgens ook met je naaste. Dat wordt de basis van vrede op aarde.
Deze zondag is er een visioen met de woorden: “Maak slappe handen sterk, geef kracht aan knikkende knieën. Spreek tot allen die de moed verloren hebben: vat moed en vrees niet: uw God komt om de wraak te voltrekken, God komt om te vergelden en om u te redden.”
Daarbij moeten we dezelfde stap zetten. Wijzelf moeten onze handen versterken, wijzelf moeten opnieuw moed vatten. Inderdaad, het God die aan de slag gaat en orde op zaken komt stellen, het is God die ons komt redden, maar dat gebeurt niet als wij maar afwachten en niets doen. Hij doet het door ons heen. Zoals Jezus zijn leerlingen roept en uitzendt met de woorden: “Verkondigt op uw tocht: Het Koninkrijk der hemelen is nabij. Geneest zieken, wekt doden op, reinigt melaatsen en drijft duivels uit. Voor niets hebt gij ontvangen, voor niets moet gij geven” (Matteüs 10, 7-8).
Hoe gaat God ons redden? Niet door een Luilekkerland te creëren waarin Hij alle problemen voor ons oplost. Dat is de redding en het visioen dat de wereld ons voorhoudt. Die nieuwe toekomst kan je kopen, als je genoeg betaalt. Nee, de toekomst waar we het met Jezus over hebben is de toekomst waarbij God in ons en door ons en met ons zijn wonderlijke werk doet.
Daar zitten twee kanten aan die allebei noodzakelijk zijn; de binnen- en de buitenkant. Zoals de heilige Benedictus leert: “Ora et labora”; bid en werk. Zoals Martha van Jezus hoort dat je met het betere deel moet beginnen. Maar daarmee eindigt het niet. Het begint met gebed, het begint met het Woord van Christus, met zijn wijsheid, met zijn Geest en zijn liefde. Maar daarna moeten onze handen weer sterk worden in diaconie, moeten we ze uitstrekken naar vluchtelingen en anderen die onze hulp nodig hebben. Dan moeten we onze knieën strekken op weg gaan om de Blijde Boodschap rond te brengen.
Plebaan Michel Hagen
Katholiek Nieuwsblad #26 – Week 49 2022