Het lijkt me dat veel mensen wereldwijd deze dagen hun fotoboek hebben opengeslagen en gekeken naar hun persoonlijke foto’s met paus Johannes Paulus II. Daar maak ik geen uitzondering op. Ik heb het geluk gehad een aantal maal deze paus van dichtbij te hebben gezien, de hand te hebben gedrukt en ook tweemaal heb mogen assisteren bij een viering. Dat was in de loop en aan het eind van mijn priesterstudie. Één foto wilde ik u niet onthouden omdat deze toch wel uniek is. Het was tijdens de Goede Vrijdag plechtigheid in de Sint Pieter, waarschijnlijk in het studiejaar 1987. Het kruis is nog bedekt. De paus is daar ongeveer 67 jaar oud en rust met zijn hoofd tegen het kruis. Om hem heen de vaste assistenten en daarnaast twee acolieten met kaarsen. In dit geval twee studenten van het Grootseminarie Rolduc .
Wanneer ik deze foto zie, ben ik me bewust dat Johannes Paulus II nooit helemaal is hersteld van de aanslag in 1981. Dan stel ik me voor dat hij deze momenten intens beleeft als hij het lijden van Christus herdenkt. We weten dat Jezus zich bewust was dat Hij voor heel de wereld (in verleden, heden en toekomst) een nieuwe weg opende tot God en dat Hij verzoening zou bewerken voor allen die God zoeken. In navolging van Christus heeft deze paus gedurende 27 jaar het gewicht van het kruis gevoeld in zijn pontificaat voor de wereldkerk, waarbij zijn invloed ook ver buiten de grenzen van de kerk reikte.
Dat ik bij die gelegenheid lichtdrager mocht zijn, was bijzonder. Toch herinner ik me dat de plechtigheid zelf me meer in beslag nam dan de grote indrukwekkende Sint Pieter Basiliek met al de mensen die er op dat moment waren. Ooit heb ik als marinier in de houding moeten staan met een wapen in de hand. Nu stond ik daar met een kaars, en was getuige van een paus die niet zomaar plichtmatig zijn werk deed, maar die wist waar hij voor stond. Voor hem was er geen kloof tussen leer en leven, tussen liturgie in de kerk en de praktijk van alle dag daarbuiten.
Dat paus Johannes Paulus II nu zalig is verklaard, is een vanzelfsprekend gevolg van zijn leven in dienstbaarheid. Zijn feestdag is bepaald op 22 oktober, de dag van zijn intronisatie als paus. We hebben er een geweldige voorspreker bij, een die in het jaar 2000, zondag Beloken Pasen heeft toegewijd aan Gods Barmhartigheid, zodat deze dag voortaan ook heet: zondag van de goddelijke barmhartigheid. Ik ben ervan overtuigd dat hij dit bewust heeft gedaan met het oog op het derde millennium. De komende eeuwen zijn cruciaal voor de mensheid, omdat we het evenwicht moeten herstellen tussen wat we technisch kunnen en dat wat goed is voor mensen, nu en in de toekomst. Dit millennium zal een tijd van moraal en ethiek zijn, of het wordt een tijd van achteruitgang en ondergang. Juist daarom zal de Kerk nodig zijn om het Evangelie te verkondigen. Paus Johannes Paulus II beveelt ons Gods mateloze barmhartigheid aan. U begrijpt dat het voor mij een mooie herinnering is met een stimulans voor de toekomst.
Pastoor Michel Hagen